Biraz ajitasyon içerebilir, şuan yoğun bir duygusallık yasıyorum cünkü.
Erkek arkadaşım ailesiyle gelip hem bayramlaşmak hem de söz için tarih konuşmak istiyor. Ablası, abisi de gelecek bu kez. Benim kardeşim asker ve bu bayram yok. Farklı ilde yasiyorum. Baba olacak o insanı görmüyorum, görüşmüyorum. Zaten evlatlarindan, evinden bile haberi yok.. Kiz kardesim ve annem var. Bir erkeğe ihtiyacımız da yok biz böyle de güclüyüz desem de öyle yalniz öyle çaresiz hissediyorum ki .. yalniz olmadigimi da biliyorum bu konuda ama bu durum icimdeki hissi gecirmiyor.. Çocuklarının arkasında kapi gibi duran, yuvalarini kurmalarinda yardımcı olan anne babalara oyle imreniyorum ki..
Tüm yükler annemde neredeyse... her şeyi bir başına yapmaya çalışıyor ona da yüklenmek istemiyorum ama.. Erkek arkadasım da mahcup oluyor ailesine sürekli erteliyorum. doğru bir zaman yok bizim için. Değisen bir şey olmayacak çünkü, sadece süreci uzatiyorum. Anneme de bu sürecte manevi tüm yükü yüklemek çok ağır olmayacak mı sizce de? Zaten istemiyor hic hevesi yok ama ya benim hayatım..
Ne kadar zormuş. Büyümeseydim keşke diyorum bazen. Son bayramlarım zaten hep bi buruk.. katlanarak devam ediyor sanki her yıl.. Beklentilerimi mi düsürmeliyim acaba diyecektim ki çokta birşey beklemediğimi farkettim..
Erkek arkadaşım ailesiyle gelip hem bayramlaşmak hem de söz için tarih konuşmak istiyor. Ablası, abisi de gelecek bu kez. Benim kardeşim asker ve bu bayram yok. Farklı ilde yasiyorum. Baba olacak o insanı görmüyorum, görüşmüyorum. Zaten evlatlarindan, evinden bile haberi yok.. Kiz kardesim ve annem var. Bir erkeğe ihtiyacımız da yok biz böyle de güclüyüz desem de öyle yalniz öyle çaresiz hissediyorum ki .. yalniz olmadigimi da biliyorum bu konuda ama bu durum icimdeki hissi gecirmiyor.. Çocuklarının arkasında kapi gibi duran, yuvalarini kurmalarinda yardımcı olan anne babalara oyle imreniyorum ki..
Tüm yükler annemde neredeyse... her şeyi bir başına yapmaya çalışıyor ona da yüklenmek istemiyorum ama.. Erkek arkadasım da mahcup oluyor ailesine sürekli erteliyorum. doğru bir zaman yok bizim için. Değisen bir şey olmayacak çünkü, sadece süreci uzatiyorum. Anneme de bu sürecte manevi tüm yükü yüklemek çok ağır olmayacak mı sizce de? Zaten istemiyor hic hevesi yok ama ya benim hayatım..
Ne kadar zormuş. Büyümeseydim keşke diyorum bazen. Son bayramlarım zaten hep bi buruk.. katlanarak devam ediyor sanki her yıl.. Beklentilerimi mi düsürmeliyim acaba diyecektim ki çokta birşey beklemediğimi farkettim..
Son düzenleme:
çok duygusalim bugün. Hiç hayal edilen gibi olmuyor çoğu şey..
söz degil nişan degil bence gözünde büyütme olumlu bak olumlu olsun insallah.
