Çok teşekkür ederim çok ihtiyacım vardı bu duaya
ALLAH razı olsun. Bir sabah uyandığınızda birden bire bitmiş olduğunu mu gördünüz nasıl oldu?Çok öfke problemi olan bir insandı ben yaşanmışlıkların hayrına bir gün düzelir umudu taşıdım hep içimde. Sorunumuz olmadığında o kadar iyiydik ki parmakla gösterilirdik ama öfkesine dokunan bişey oldumu gözü görmezdi hiçbir şeyi. Ben ilk şiddete uğradığımda boşanmak istedim yalvardı bir daha elini kaldırmayacağını söyledi. O zamanlar o kadar güçlüydüm ki zorluk çekmeyeceğimden emindim. O zaman ki ben işe şimdiki ben arasında çok fark var ne yaptı bana bilmiyorum ama çok zorlanıyorum. Hep bitecek diyorlar bana ilk günlere göre daha iyiyim tabii ama artık aklıma gelmesin yaşadıklarım istiyorum. Beni sevmediğini sindirmem gerekiyor içim de çok haklısınız o zaman her şey değişecek. Bana çok şey diyen de var sende bitiğinde bu defa onda başlayacak ama iş işten geçmiş olacak diyen de var açıkçası ben buna çok inanmıyorum. Gerçekten kadının içinde bitince her şey tersine mi dönüyor?
Hayır dönmüyor maalesef. Sadece şu oluyor adam dönemsel olarak kimseyle dikiş tutturamadıysa o boşluk döneminde gelip yalvarıyor, hayatına geri giriyor kadının. Fakat ilk fırsatta daha kötü kayboluyor. Ama kadınlar bu süreci "bak çok pişman oldu" diye algılıyor. Fakat yeniden evlensen bile aynı tas aynı hamam. Hatta belki bu kez daha kötüsü.
Gerçekten öyle oldu bir anda aydınlanma geldi bir anda soğuma muhtemel ayların yorgunluğu üzüntüsü gram gram damlaya damlaya çiğ oldu ve bir sabah uyandım ve içimde ki acı bitmiştiÇok teşekkür ederim çok ihtiyacım vardı bu duaya
Evet yazdıklarınıza %100 hak veriyorum. Biz evlilikten önce 5 yıl sevgililik dönemi oldu bırakın elini kaldırmayı asla sesini bile yükseltmezdi bana kıyamazdı ama evlendikten hemen sonra her şey bambaşka oldu. Sevseydi elini daha kaldırmazdı. Hiç sevmemiş. Umarım 5 yıl sonra bambaşka bir hayatım olur öyle mutlu bir hayatım olur ki bunları yaşadığım için şükrederim ALLAHa. Ben inanıyorum her şey benim için çok güzel olacak çok teşekkür ederim desteğiniz için inanın şuan olduğumdan daha güçlü hissediyorum kendimi sayenizde
Her gün biraz biraz bitirmişsiniz içinizde siz farkında olmadan ne güzel
Öncelikle psikolojik destek almalısınız. Annenizle bile paylaşsanız, böyle durumlarda bir uzman yardımı gerekiyor. Faydası olmayacağını bile düşünseniz de bir uzmana gitmenizi şiddetle tavsiye ederim. Bunu yapmanız zaten kendinize değer vermeye başlamanızın ilk adımı olacaktır.Eylül ayından beri eşimle ayrıyız. Ocak ayının sonlarına doğru boşanma davası açtı çekişmeli. Dilekçede yemek yapmadığımdan tutun temizlik yapmadığıma kadar bir sürü yalan yanlış şeyler yazmış. Bende karşı dava açmaya hazırlanıyorum şuanda.
Neden sen önce dava açmadın demeyin çünkü ben kendimi biliyorum yarın öbür gün acaba toparlayabilir miydik diye düşünmek istemediğim için ilerde bu düşüncelerden dolayı pişmanlık yaşamak istemediğim için ilk ben açmadım davayı. 10 yıldır hayatımdaydı. Alışamıyorum hep iyi anılarımız aklıma geliyor. 5 yıllık evliliğimizde çok kavgalar ettik şiddet gördüm birden fazla. Son kavgamızda yine şiddet uygulayınca darp raporu alıp şikayet ettim başta benimde isteğim boşanmaktı hala da öyle ama bir yandan da çok seviyorum hiç aklımdan çıkmıyor. Evliliğimiz hiç oturmadığı için eşim çok istemesine rağmen çocuk istemedim. Şiddet görmeme ve bana yaptıklarına rağmen hâlâ nasıl aptal gibi sevdiğimi böyle zorlandığımı anlamıyorum. Hiç çıkmıyor aklımdan.
Çalışıyorum fakat çalışırken bile aklımda. Uyku uyumak istemiyorum çünkü hemen hemen her gün rüyama giriyor. Çok severek evlendik. Şiddetli kavgalarımız değil bana yaptığı iyi şeyler, güzel anlarımız sürekli aklıma geliyor aklımı sıyıracağım artık çok zorlanıyorum. Mesajlaşmalarımızı bile silemedim fotoğraflarımızı silemedim.
Onun beni unutmuş olabileceği veya beni artık sevmiyor düşüncesi canımı çok acıtıyor. Haftasonları evden çıkmak istemiyorum. Çalışmasam hiç evden çıkmayacağım neredeyse. 6 aydır ruh gibiyim ne zaman geçecek? Bu ağlamalarım zırlamalarım ne zaman geçecek? Ne zaman unutacağım? Şuan yas sürecinin en dibini yaşıyorum resmen. Annemle kalıyorum ama ona da çok bişey anlatmak istemiyorum oda sürekli Tv izliyor çok paylaşacağım bir şey yok. Aslında evlenmeden önce çok şey paylaşırdım annemle şimdi niye böyle oldu bilmiyorum. işten çıkıp annemin evine bile gelmek istemiyorum cehennem azabı gibi geliyor bana bu eve gelmek. Kendi evimde de kalamıyorum olaylar o evde yaşandı çok anımız var diye. Ne yapacağımı bilmiyorum.
Yurtdışına iltica etmeyi bile düşünüyorum. Bu şehirde kalmamak ülkede kalmamak için. Psikolojim berbat durumda yardım almanın toparlayamayacağını düşünüyorum çok destek videoları izliyorum işe yaramıyor. Boşanma davası açmadan önce benim tarafımdan çok kişi eşimle konuştu ama boşanmak istediğini söylemişti onunla konuşan kişilere. Çok kararlıymış. O nasıl başarıyor? Artık sevmediği için mi böyle rahat? Nasıl insan bir gün önce farklı iken bir gün sonra bir kalemde silebiliyor? Ben yazdım konuşmak istediğimi söyledim ama cevap vermedi ve engelledi beni wptan. Sanırım bana verdiği sözlerden, önceden söylediği sözlerden kaynaklı onun beni artık sevmediğini kabullenemiyorum. Her şey yalanmış. Nasıl toparlanacağım çok dua ediyorum RABBİMe çıksın diye içimde ki sevgisi.
Sürekli bunu düşünün o vakit güzel anılardan ziyade
Yok kızmıyorum size. Bende çok fazla aşırı bağlanma problemi var sanırım. Babamı da kaybettiğimde bir süre gelemedim kendime saçlarım döküldü. İçimde çok zor kabulleniyorum. Dışardan da o kadar güçlü görünüyorum ki despot gibi duruyorum. Çevremde eşinden şiddet görüp evliliğine devam eden çok çift var belki de şuan beynim normal kabul ettirmeye çalışıyor. Yaşattıklarını uzunca yazabilseydim inanın daha çok kızardınız bana. Bunun için mi diye. Çok hayalim vardı ben evliliği hiç böyle ummazdım. Çok büyük hayal kırıklığı oldu bende.
Ne güzel iyileşmeye başlamışsınız siz. Ne kadar süre oldu sizin?
