- 21 Haziran 2016
- 263
- 56
- 53
- Konu Sahibi zamanlizamansiz
- #1
Önceki konumu okuyanlar bilirler dul ve çocuklu biri ile evlilik düşünüyordum. Hala onla mı berabersin diyecekler vardır belki evet 
şuanda çok konuşmuyoruz ama en son oğlu ile oturup yemek yedik mesele kuzenlerinden açıldı bir kuzeni ile hiç anlaşamıyor ondan yaşı küçük bende belki senin ağbilik yapmanı bekliyordur, onunla oyun oynamanı dedim. Arayada kardeşin olmasını ister misin ? dedim çocuk direk olarak istemiyorum değil ''ben tek iyiyim'' dedi. Başımdan kaynar sular döküldü bu meseleyi o kadar çok taktım ki gece rüyalarıma bile girdi. Ondan sonra film koptu zaten bende. Ben ters davranmaya başladım bana zaten devamlı oğlum oğlum böyle ben dengeyi kuruyorum diyor ama bence hayır bana en son oğlum senden kıymetli, onu istemeyen benide istemez, defol git o zaman dedi.
Ben emek verdim 1.5 sene oldu bırakması çok zor benim belkide takığım bilmiyorum ama çok yıprandım. Ailemden ya da çevremden kimse bilmiyor beni tutup sarsacak ya sen ne yapıyorsun kendine bunu mu reva görüyorsun diyecek birisi yok.
ben mantıken bitmesi gerektiğini biliyorum ama kalben..sevgim ağır basıyor. Onun beni tınlamaması, hele muhatap almamasına çok içerliyorum. Kendime diyorum ki bu adam dul 13 yaş büyük oğlu var eğitim durumunuz eşit değil sen ondan uzunsun annenin karşına çıkarsan ne der diyorum ama orda kalıyor sadece. Ben ilk 6 ay çocuğa karşı böyle değildim. Ama çocuk yüzünden o kadar çok planım bozuldu ki, o kadar çok beni ezip geçti ki 1 hafta 1 ay önceden gününü kararlaştırdığım şeyler bir anda bozuldu. Annesi desen cumadan yolluyor babaya her tatilerde hafta içi eve 8-10 arası geliyor annane bakıyor çocuğa bir hafta sonu demez mi insan hafta içi al ben oğlumla pazar kahvaltısı yapacağım hiç duymadım.
1.5 senedir..Bu durumun evlilik hayatımı çok etkileyecek hatta benim için çocuk çok önemli çocuğumuz olsa ona tam olarak ilgi göstermeyeceğini düşünüyorum onada dedim hayır ne alakası var etle tırnak ayrılır mı diyor. Evlenirsek bazen hafta içi bazen hafta sonu alacağım çocuğu diyor. Bizim planımıza bağlı sen sadece ablalık yap ben senden başka sorumluluk beklemiyorum diyor ama ben annesinin ilgilenmediğini gördüğümden babasına çok bağlı çocuk biliyor annesinin ilgilenmediğini yapamıycağız gibime geliyor. Kendi çocuğum olsa onu babasından çok severim ama direk eşime oğlum senden kıymetli denmez ya ben demem ama o bana dedi kızgınlık anında söyledim diyor. Beni oğlu için hep ezip geçicek gibi me geliyor ki şimdi bile böyle ben bekar olduğum için anlayamıyorum onu. Bırakmam lazım biliyorum ama bir türlü olmuyor yapamamadım bana yol gösterir misiniz çünkü tek buraya derdi mi yazıyorum
şuanda çok konuşmuyoruz ama en son oğlu ile oturup yemek yedik mesele kuzenlerinden açıldı bir kuzeni ile hiç anlaşamıyor ondan yaşı küçük bende belki senin ağbilik yapmanı bekliyordur, onunla oyun oynamanı dedim. Arayada kardeşin olmasını ister misin ? dedim çocuk direk olarak istemiyorum değil ''ben tek iyiyim'' dedi. Başımdan kaynar sular döküldü bu meseleyi o kadar çok taktım ki gece rüyalarıma bile girdi. Ondan sonra film koptu zaten bende. Ben ters davranmaya başladım bana zaten devamlı oğlum oğlum böyle ben dengeyi kuruyorum diyor ama bence hayır bana en son oğlum senden kıymetli, onu istemeyen benide istemez, defol git o zaman dedi. Ben emek verdim 1.5 sene oldu bırakması çok zor benim belkide takığım bilmiyorum ama çok yıprandım. Ailemden ya da çevremden kimse bilmiyor beni tutup sarsacak ya sen ne yapıyorsun kendine bunu mu reva görüyorsun diyecek birisi yok.
ben mantıken bitmesi gerektiğini biliyorum ama kalben..sevgim ağır basıyor. Onun beni tınlamaması, hele muhatap almamasına çok içerliyorum. Kendime diyorum ki bu adam dul 13 yaş büyük oğlu var eğitim durumunuz eşit değil sen ondan uzunsun annenin karşına çıkarsan ne der diyorum ama orda kalıyor sadece. Ben ilk 6 ay çocuğa karşı böyle değildim. Ama çocuk yüzünden o kadar çok planım bozuldu ki, o kadar çok beni ezip geçti ki 1 hafta 1 ay önceden gününü kararlaştırdığım şeyler bir anda bozuldu. Annesi desen cumadan yolluyor babaya her tatilerde hafta içi eve 8-10 arası geliyor annane bakıyor çocuğa bir hafta sonu demez mi insan hafta içi al ben oğlumla pazar kahvaltısı yapacağım hiç duymadım. 1.5 senedir..Bu durumun evlilik hayatımı çok etkileyecek hatta benim için çocuk çok önemli çocuğumuz olsa ona tam olarak ilgi göstermeyeceğini düşünüyorum onada dedim hayır ne alakası var etle tırnak ayrılır mı diyor. Evlenirsek bazen hafta içi bazen hafta sonu alacağım çocuğu diyor. Bizim planımıza bağlı sen sadece ablalık yap ben senden başka sorumluluk beklemiyorum diyor ama ben annesinin ilgilenmediğini gördüğümden babasına çok bağlı çocuk biliyor annesinin ilgilenmediğini yapamıycağız gibime geliyor. Kendi çocuğum olsa onu babasından çok severim ama direk eşime oğlum senden kıymetli denmez ya ben demem ama o bana dedi kızgınlık anında söyledim diyor. Beni oğlu için hep ezip geçicek gibi me geliyor ki şimdi bile böyle ben bekar olduğum için anlayamıyorum onu. Bırakmam lazım biliyorum ama bir türlü olmuyor yapamamadım bana yol gösterir misiniz çünkü tek buraya derdi mi yazıyorum
