Kızlar kusura bakmayın telefondan girdiğim için çok ayrıntılı anlatamıyorum ama yardıma ihtiyacim var. Biz ayrılalı 3.5 ay oldu. Ayrılık sebebimiz çok saçmaydi. Ben sadık bir erkek değilim seni üzmek istemiyorum vs. Aylardır acı çekiyorum,inanılmaz özlüyorum. Hep pişman olur geri döner diye bekledim. Bugüne kadar iletişimimiz olmamıştı. Geçen hafta ikimiz de bayram tatili için ailelerimizin yanındaydık. Universitelerimiz ayrı şehirde ama aynı yerde oturuyoruz normalde. Geçtiğimiz cuma günü aradı. Gayet samimi bir şekilde, hiçbirşey olmamış gibi nasılsın napıyosun falan,buluşalım dedi. Ne amaçla dedim hiç sohbet ederiz falan dedi. Bende bu saatte çıkamam dedim. Sonra düşündüm,biraz da arkadaşlarımin gazına geldim. Gece mesaj attım yarın şu saatte şuradayim istersen gelirsin diye. Sabah bekledim cevap yok. Tabi sinir krizleri geçiriyorum takmadı diye. Sonra akşam üstü aradı. Kusura bakma ablam hastanede yeni gördüm mesajını falan dedi. O gün de geçti. Sonra ikimizde okuduğumuz şehirlere döndük. Dün bi aramalıyım dedim ablasını sormak amaçlı. Aradım çok çok güzel konuştuk gerçekten. Güldük eğlendik. Ama konuşmanın sonunda böyle arada ara iyi oluyo,canın sıkılınca ara dedi. Ben o an bittim. Sanki bana acıyormuş gibi. Tamam görüşürüz deyip kapadım ama odaya gelip saatlerce ağladım. Ayrıldığımızda bile bu kadar yanmamisti canım. Tam da vize haftası olacak iş değil bu. Kafamı toparlayamiyorum bir türlü. Tam onu unutmaya çalışıyorken birden tekrar kendini hatırlattı. Ve konuşmalarımız bildiğimiz kanka gibi. Niye aradı ki o gün. Ben niye mesaj attım o gece. Ellerim kırılsaydida atmasaydim keşke. Şimdi ne yapmalıyım ben. Onunla arkadaş kalmak canımi yakıyor. Bir akıl fikir verin lütfen.