Merhaba. Benim 3 senelik bir ilişkim oldu ilk aşkımdı ve eski erkek arkadaşımın kıskanç fesat ablası yüzünden ilişkimiz bitmişti ablası bizi ayırmıştı. Ona dair bir şey kalmadı içimde ve şu an başka biriyle ciddi düşündüğümüz 1 senelik ilişkim var. İlerde evleneceğim insanın kız kardeşi olmasını istemiyordum çok çektim ilkinden derken şimdiki erkek ardaşımın 2 ablası var.. Kader dedim, hayırlısı böyleymiş dedim, belki herkes aynı değildir dedim.. Saygıda kusur etmedim surat asmadım hakaret etmedim kötü söz söylemedim.. Amma velakin bu "görümcelerin" sıkıntısı nedir benimle çözemiyorum. Her insanın arasında bir mesafe olması gerek diye düşünüyorum ama mesafeli ve ağır duruşumu laubali olmayışımı çekemiyorlar sanırım.. İki ablası da 30 35 yaşlarında. Büyük olan Almanyada. Facebooktan whatsapptan vs. laf sokma çabaları var... Ne zaman erkek arkadaşımla kavga etsem tartışsam onlar hemen o anki konuyla ilgili laf sokuyorlar. Kaç kez sorduysam hep onları savundu yok öyle bir şey onların seninle problemi yok madem öyle sor konuş kaynaş bilmem ne.. Ama bir kavgamızda hemen ablalarına gidip kavga ettiğimizi problemlerimizi anlatıyordu beyefendi. Neden laf sokmasınlar ki.. Eminim apaçık ve aleni ortada benimle problemleri olduğu ama ne yaptıysam inandıramıyorum yalancı oluyorum fesat oluyorum onun için. Hemen ablalarını savunmaya geçiyor. Hiçbir şeyin farkında değil.. El kızı olduğum için bazen düşman gibi bile görüyor. Ablaları halbuki bana laf sokuyor ama benle ilgisi yokmuş gibi kardeşlerine yoo bizim onunla ne sorunumuz var bilmem ne diyorlar kardeşlerinin gözünü boyayıp bana düşman olmasını kardeşlerinin gözünde yalancı durumuna düşmemi sağlıyorlar. Ama salak olmayan anlar yani 1 değil 2 değil... Benimle konuşup dertlerini anlatmalarını varsa bilmeden bir saygısızlığım özür dileyeceğimi problemleri halledebileceğimizi çok anlattım erkek arkadaşıma. Artık en son büyük ablasının "sandalyeyi ters çevirip dört tarafı teker teker arkasından konuşanlara saplama" paylaşımından sonra sinir krizleri geçirdim ateşlendim zoruma gitti. Erkek arkadaşımın mesaj atmasını bekledim napıyorsun deyince "savcının tekli sandalyesinde oturuyorum gelsin bir şey yapabilecek olan" dedim. Facebookunu kullanmadığı için bir şeyden haberi yok. Böyle birşey yapmadığım halde ablalarını savcılığa verdim ileriye dönük şahsıma hakaret tehdit vs. düşündüğüm için dedim. Ortalığı ayağa kaldırmış tüm ailesine kız arkadaşım sizi savcılığa vermiş bütün paylaşımlarınızı kapatın facenizi kapatın bilmem ne diye. Benim amacım erkek arkadaşımı korkutmaktı ama iş işten geçip herkesi ayağa kaldırmış. Şu an ablaları beni engelledi ve hepsi ya o ya biz onunla evlenirsen bizi unut diyorlarmış. Ve erkek arkadaşıma düşman olmuşlar. Ben kendimi korumak için gözdağı vermek istemiştim. Belki böyle bir şey söylememeliydim ama ablalarının yaptıkları gerçekten öyle böyle değil. Halende kabul etmiyorlar benimle uğraştıklarını... Şu an erkek arkadaşımda ailesinin yanında beni terk ettiğini artık bittiğini onlardan vazgeçemeyeceğini ailesinden kimsenin beni istemediğini söylüyor. Lütfen eleştirmek için eleştiri yapmayın. Hata bende de var kabul ediyorum. Sadece yardımcı olmanızı istiyorum. Ne yapmam gerek sürekli ah ediyorum ablalarına kabul etmiyor. Uzak dur benden bitti artık diyor. İtibarım sıfıra indi diyor. Ailesinin hepsi bana düşman. Yazmadan aramadan duramıyorum. Terk edilmek istemiyorum. Sizce her şey düzelir mi? Ailesi yumuşayıp seçim yapmaktan vazgeçer mi? Ne yapmalıyım nasıl davramalıyım? Lütfen yardımcı olun...