Sacma degil aslinda,oan kendini alikoyamiyorsun ve düsünüyorsun.
Benim gencecik 2 kuzenim,ardindan bir yil sonra tek dayim ve ardindan 3 yil sonra tek amcam veda etti hayata..
Hepsi birer birer yaraladi beni,
Birinin acisini unutmadan ötekinin yasini tutmaya basladim,
Hatta her yagmur yagdiginda,acaba üsüyorlarmi diye düsünüp agladim.
Bazen yagmur bile yagsin istemedim.oda ölümü kabul etmedigimizden kaynaklaniyor...Dogru ya insan sevdiginin ölümünü,onu birdaha göremeyecek olmayi nasil birden kabul edebilirki?
Zamanla alisiyorsun ama sadece birdaha gelmeyecegine kendini alistiriyorsun.
Yoksa ölüme alismak kolay degil,ben hala biryerlerden biricik baba yarim olan amcamin gelecegine inaniyorum..Ben hala kuzenlerimin karsima biryerlerde cikacagina inaniyorum,ben hala dayim ile kol kola gezecegime inaniyorum..
Inanmak yetiyormu?..Tabiki hayir ama bu sadece bir nevi tesellidir..
5 parmagimiz var ve hangisi kesilse,kanasa hepsinin acisi ayni...
Neyse gece gece yine doldum ben:a015:..:çok üzgünüm:
Allah sabir versin sevdiklerini,yakinlarini kaybedenlere...