Kendimi bu kadar yalnız hic biseymis gibi hissedip buraya bunları yazabilecegim aklıma gelmezdi suan cok zor yazıyorum zaten.çünkü icimdekileri uzun zamandır anlattıgım kimse yok. Cok caresizim. Belki okumadan geciceksiniz ya da sıkılıcaksınz bilmiyorum ama bunları yazınca bana iyi gelebilicegini düsünüyorum bir yorumun bile yardım edebilecegini beni tanımıyorsunz ve buna ragmen düsünülüp bisilerin yazılması degerli hissettirebilr..cünkü bunları anlatabilicegim hic kimsem yokk!Gerçekten beni kimsenin hemde hic kimsenin anladıgını düşünmüyorum hissetmiyorum bundan da eminim.hayatımdaki degerli insanları bile bu yüzden kendimden uzaklaştırmaya başladım.kimseyle konuşmuyorum kimseye bişi anlatmıyorum biri zorla benimle konusunca da cokk sevdigim bir insan bile olsa gayet hissiz cevaplar veriyorum. Cok korkuyorum birinin beni artık üzmesinden kırmasından terkedip gitmesinden düsündügüm gibi olmamasından onlara inanmaktan.. bu yüzden hissizim artık.Ben uzun süredir kendimi çok yalnız ve önemsiz hissediyorummm. Olmasam kimse için bisi fark etmezmis gibi.Ìki senedir kendimden cok sevdigim ve kendimden önce onu düşündüğüm kişi beni o kadar yıprattı ve ona deger verdigimi anlatan bir mesaja öyle bir cevap verdi ki bunu unutamıyorm ve düşündükce kendimi bitiriyorum beni istemedigini ima etti. Tabi ondan öncede yani 2 sene öncesinde de aşık oldugum kisi hersey cok güzelken birden hic bisi söylemeden baska bir sehre tasındı ve bir daha onu hic göremedim.ondan sonra kendimi mahvettim ve tam bu mesajnda beni istemedigini ima eden kisiyle toparlandım derken yine çöktüm.Bundan sonra gelen toparlanma aşamalarında da senelerdir tanıdıgım en deger verdigim insanı aslında hic tanımadıgımı beni sadece kullanımlık olarak gördügünü aslında hic umursamadıgını ögrenince en dibe cöktüm..bunu hala düşünüp kendime yediremiyorm ve çok üzülüyorumm.
hemen sonrasında anneannem vefat etti bu da başıma aniden gelen biseydi ve annem ciddi rahatsızlıklar gecirdi halada geciriyo.sonra en yakın arkadasım ailemden biri olarak gördügüm kişi bunların hic birini aşmamda bana yardım etmedi ya da ettigini sandı.daha sonra cevremdeki herkesin beni aslında hic sevmediklerini önemsemediklerini düsünmeye basladım herkesi kendimden uzaklastırdım, uzaklastırıyorum da.cünkü önemsediklerini hissetmiyorum ve bundan da eminim. Bu konuda gercekten cok katıyım ve kimse aksini iddia ettiremiyoo. Bunların hepsini o kadar kısa sürede üst üste yaşadım kii.. Suan yapayalnızım.Sürekli gecmisi düsünüp kendimden cok düsündügüm insanlarn böyle seyler yaptıgını fark edince cokk üzülüyorumm ve bu bana cokk fazla acı veriyo. Nedensiz ciddi bas agrılarım ve carpıntılarım var. Bir anım bir anımı tutmuyo. Kendimi cok garip ve farklı hissediyorumm.Hep insanlar aynı seyi yapıcakmıs gibi hissediyorumm hayal bile kuramıyorum.tükenmis haldeyim. Ve hic bir sekilde geceleri uyuyamıyorum.özellikle geceleri düşüncelerim hic durmuyo ve hersey üstüme üstüme geliyo.geceleri beni tek rahatlatan sey sabah ezanı oluyo. Ruhsal acıdan ciddi bir rahatsızlıgım var mı acaba diyede korkuyorum gerceketen.? Kendimede hic güvenim yok kalmadı kendimi cok cirkin hissediyorum.Cogu zaman ölsem acaba ne kadar üzülürler diye düşünüyorm ailemin bile fazla üzülcegini düsünmüyorm bunun böyle olmadıgını bir sekilde biliyorm belki ama eminde olabiliyorm. Cok celiskiliyim. her gün aglamaktan gercekten yoruldum aglarken gögsümde yanmalar hissetmek sıkıntı basmalar.. Belki size cokk fazla önemli seylermis gibi gelmiycek bilmiyorum insanlar neler yasıyor diyebilirsinz yinede sükretmem gerektigini biliyorm zaten ama ben sevgi konusunda normal diilim. Hic düsünmeden herkese karsılıksız sevgi ilgi verip gösterebiliyorm cok cook fazla.bunlar hic haketmeyen nefret ettigm bana fesatlık yapan insanlar olsa bile.kendimin üzülücegi seyler olsada karsı tarafı düsünüyorum hep.en gereksiz insanı bile düşünürüm.elimde olan bisi diil bu.Lütfen bi sekilde yardım edin cünkü artık bunu nası aşıcagımı bilmiyorum. Ailesine annesine sorunlarını anlatabilen biride diilim o konuda içime cok kapanıgım ve gereginden fazla duygusalım. Napıcagımı bilmiyorum.. Bir anda hayatımda deger verdigim, deger verdiklerini düsündügüm (artık hic kimsenin içindekinden emin olamam) hic kimse kalmadı.Kendimi eve kapadım bu ne kadar hoşuma gitmesede içimden de bunun için hic bisi yapmak gelmiyo alıştım sanki bu hep böyle devam edicekmiş gibi. Ve ne hissettigimi bile bilemiyorm artık. Sanki herkes yapmacık herkes rol yapıyo aslında hic biri beni düsünmüyo.kendimi hic bu kadar degersiz hissetmemistm ve bunun bu kadar acı verebiliceginide hic düsünmemistm. Ne kadar yazık.onları bu sekilde bile (hissizken, duvarlarım varken) özleyip deger verdigimi bilselerdi keske.iste böyle düsününce canım cok yanıyo umursamıyolar bile cünki.icimde kocaman bi bosluk var ve bu gitmiyo.mutlu olmamı engelliyo hep bisiler eksik kalıyo.ve en kötüsüde artık hic biseye inancım kalmadıı.hickimseye inanmıyorm.bu yüzden uzaklastırıyorm insanları zaten. Neyse içimi çok azcıkta olsa boşaltmaya çalıştım cok aglayarak dua ettigimi bilirim insallah eski halime dönebilirim ve umarım Allah bu sekilde olan herkese yardım eder:)
hemen sonrasında anneannem vefat etti bu da başıma aniden gelen biseydi ve annem ciddi rahatsızlıklar gecirdi halada geciriyo.sonra en yakın arkadasım ailemden biri olarak gördügüm kişi bunların hic birini aşmamda bana yardım etmedi ya da ettigini sandı.daha sonra cevremdeki herkesin beni aslında hic sevmediklerini önemsemediklerini düsünmeye basladım herkesi kendimden uzaklastırdım, uzaklastırıyorum da.cünkü önemsediklerini hissetmiyorum ve bundan da eminim. Bu konuda gercekten cok katıyım ve kimse aksini iddia ettiremiyoo. Bunların hepsini o kadar kısa sürede üst üste yaşadım kii.. Suan yapayalnızım.Sürekli gecmisi düsünüp kendimden cok düsündügüm insanlarn böyle seyler yaptıgını fark edince cokk üzülüyorumm ve bu bana cokk fazla acı veriyo. Nedensiz ciddi bas agrılarım ve carpıntılarım var. Bir anım bir anımı tutmuyo. Kendimi cok garip ve farklı hissediyorumm.Hep insanlar aynı seyi yapıcakmıs gibi hissediyorumm hayal bile kuramıyorum.tükenmis haldeyim. Ve hic bir sekilde geceleri uyuyamıyorum.özellikle geceleri düşüncelerim hic durmuyo ve hersey üstüme üstüme geliyo.geceleri beni tek rahatlatan sey sabah ezanı oluyo. Ruhsal acıdan ciddi bir rahatsızlıgım var mı acaba diyede korkuyorum gerceketen.? Kendimede hic güvenim yok kalmadı kendimi cok cirkin hissediyorum.Cogu zaman ölsem acaba ne kadar üzülürler diye düşünüyorm ailemin bile fazla üzülcegini düsünmüyorm bunun böyle olmadıgını bir sekilde biliyorm belki ama eminde olabiliyorm. Cok celiskiliyim. her gün aglamaktan gercekten yoruldum aglarken gögsümde yanmalar hissetmek sıkıntı basmalar.. Belki size cokk fazla önemli seylermis gibi gelmiycek bilmiyorum insanlar neler yasıyor diyebilirsinz yinede sükretmem gerektigini biliyorm zaten ama ben sevgi konusunda normal diilim. Hic düsünmeden herkese karsılıksız sevgi ilgi verip gösterebiliyorm cok cook fazla.bunlar hic haketmeyen nefret ettigm bana fesatlık yapan insanlar olsa bile.kendimin üzülücegi seyler olsada karsı tarafı düsünüyorum hep.en gereksiz insanı bile düşünürüm.elimde olan bisi diil bu.Lütfen bi sekilde yardım edin cünkü artık bunu nası aşıcagımı bilmiyorum. Ailesine annesine sorunlarını anlatabilen biride diilim o konuda içime cok kapanıgım ve gereginden fazla duygusalım. Napıcagımı bilmiyorum.. Bir anda hayatımda deger verdigim, deger verdiklerini düsündügüm (artık hic kimsenin içindekinden emin olamam) hic kimse kalmadı.Kendimi eve kapadım bu ne kadar hoşuma gitmesede içimden de bunun için hic bisi yapmak gelmiyo alıştım sanki bu hep böyle devam edicekmiş gibi. Ve ne hissettigimi bile bilemiyorm artık. Sanki herkes yapmacık herkes rol yapıyo aslında hic biri beni düsünmüyo.kendimi hic bu kadar degersiz hissetmemistm ve bunun bu kadar acı verebiliceginide hic düsünmemistm. Ne kadar yazık.onları bu sekilde bile (hissizken, duvarlarım varken) özleyip deger verdigimi bilselerdi keske.iste böyle düsününce canım cok yanıyo umursamıyolar bile cünki.icimde kocaman bi bosluk var ve bu gitmiyo.mutlu olmamı engelliyo hep bisiler eksik kalıyo.ve en kötüsüde artık hic biseye inancım kalmadıı.hickimseye inanmıyorm.bu yüzden uzaklastırıyorm insanları zaten. Neyse içimi çok azcıkta olsa boşaltmaya çalıştım cok aglayarak dua ettigimi bilirim insallah eski halime dönebilirim ve umarım Allah bu sekilde olan herkese yardım eder:)
