- 3 Mart 2016
- 18.150
- 76.557
- 598
- Konu Sahibi Yokuspokus
- #1
Selam hanımlar, nasılsınız? Nasıl gidiyor?
Benim canım az sıkkın.
Eşimi boğasım geldi yine.
Yazmayacaktım, kaç gündür sinirlendirdi.
Yazayım rahatlayayım-gerekirse fikir alayım istedim, çünkü çevremden kimse ile böyle konuşmuyorum.
Birkaç gündür sağlıklı yaşama geçiş yaptım, belki diğer konumdan anımsarsınız berbat bi beslenme stilim vardı ve yazın ortasında gribe yakalanıp gün gün sürünmeye başlayınca canıma tak edecek hale geldi. Tüm zararlı alışkanlıklarımdan sıyrılmak, gücümü toparlamak adına bazı kararlar aldım ve benim adamın yeni eğlencesi beni sabote etmeye çalışmak oldu.
İlk gün bi poşet marşmelovlu bisküvi alıp gelerek benim sağlıklı yaşam kararımı kutladı.
Kovaladım başımdan. Diğer gün gelmiş "Şu dolaba bakma" diyor."Niye ki?" deyip dolabı açmamla kafama cipslerin inmesi bir oldu. "Sana o dolaba bakma demiştim, uyardım" diyor, çok zekice(!) bir uyarı, tam amaca yönelik hakikaten, çok zekice(!) bi çaktırmama hali değil mi? Delirdim. "Evlendiğimizden beri beni gün gün öldürmek dışında ne yapıyorsun başka ha?!!" diye bağırdım.
"Ya sen yemeyeceksin diye ben de mi yemeyeceğim?"e döndü olay.
İki gündür, buradaki "Kek" konusundan bahsedince, "Kek yap" diye dönüp duruyordu başımda, yapıverdimdi jest olsun diye; bana gelince itina sıfır. "Yeme mi diyorum, sadece gözüme sokup durma diyorum! Sağ ol çok desteksin bu konuda bana!!" dedim bastım gittim öbür odaya.
Sinirim bozuldu. Aklıma Ağır Hayatlar'daki, hastayı sabote eden fetiş sevgililer geldi tövbe yarebbi...
Zaten bozuktu sinirim; patlamaya hazırdım orası ayrı.
Annem bugün geliyor tatilinden, günlerdir gezmesinde kadın.
Haftalar öncesinden dedim adama "Annem döner dönmez bir gün es verip, pazar ya da pazartesi gününden çıkalım yola ayarlayalım" ... Tatil planımız vardı öyle, tamam demiştik, yeri-tarihi vb. seçtim, sadece eşime işini ayarlayıp yola düşmek kalıyor.
Ha bugün ha yarın derken yumurtayı kapıya getirdi ve şimdi de diyor "Ya bayram sonuna doğru ya da bayramdan sonraya ayarlayalım, olmayacak gibi yoğunluk, konuşalım" ... Bana net bir şey söyle değil mi? En başından planla bir kere de kavga gürültü olmadan, ben bi delirmeden huzurla hallet bir kere şu işleri, bir kere de ailen için iş bitirici olabil, bir kere de senin ağır kçını beklemeyelim...
"Konuşalım" dedi demesine de hala konuşacak, benim hatırlatmam-konusunu açmam lazım yine.
Ben dürtmeden konuşması da yok!!
Kabulleniyorum huylarını, öğreniyorum; sindiriyorum ama bazen fazla geliyor.
Bazen ayağıma bağlı bir taş gibi hissettiriyor, ben yüzdükçe o dibe çekiyor.
Geçen haftasonu cumartesi de apayrı delirtti; izin al dedim birkaç iş-alınacak var halledelim-hazır olalım. Bunu da 3 gün önceden söyledim ki cumartesi günü çok daha müsait olduğunu biliyorum; "Tamam cumartesiyi ayarlarım" dedi. Cuma akşamı "Sabahtan bi uğrayayım iş yerine, siz hazırlanadurun" dedi. Cumartesi sabah gitti, uğrayacaktı bi güya, aradım "Öğlen geleyim, arkadaşlarla birlikte çıkayım" dedi. Öğlen oldu "Çocuk uyuyup uyanınca geleyim haber edin" dedi. Çocuk uyudu uyandı oldu saat ikindi dört... Aradım "Az bir işim var halledip geliyorum hazırlanın" dedi. O az işten sonra da iki saat geçti ve artık mesaj attım "Artık gelme. İşin bittikten sonra da gelme işinde uyu" diye. Bir saat kalmış mesai bitimine ve adam izinli olduğu halde iş yerinde... Delirtti.
Aklıma geldi yine, parçalayasım geldi adamı; elim ayağım titremişti o gün sinirden.
Kardeşimi aldım yanıma çocukla, biz çıktık dışarıya. Arıyor "Neredesiniz söyle ya geleyim mahvetme günümüzü, niye böyle yapıyorsun?" diye; ölür müsün öldürür müsün? Günü mahveden ben oluyormuşum, hep aynı şeyi yapıyormuşum... Neden acaba? Durduk yere gün mahvederim ya ben, öyle hiç sebebi yoktur, adam her şeyi doğru yapmıştır masumiyet timsalidir, ama Gangsta durduk yere huzur bozar çünkü manyak.
Telefonda bağırmıştım artık "Sana gelmiyorsun dedim!" diye.
Neyse...
İçim dolu, öyle de böyle de bi dolu, doldum.
Annem gelince, tek başıma basıp gitmeyi düşünüyorum.
Biliyorum adam zorla peşime takılacak, allem edecek kallem edecek tek bile basıp gitsem peşime düşecek ya da bir şeyler yapacak engelleyecek; bir şeyler olacak yani "Ben bir başıma gidiyorum sen otur evinde, işinden kopama"deyip bavul toplamaya başlayınca o yerinden oynamayan kçı, pireleniverecek.
Düşünüyorum, annem de yenice stres atmış, huzurlu gelmiş; yol yorgunluğu da olacak tabi ilk gün üzerinde, ikinci günden çocuğu bırakıp yola tek düşeceğim diye eşimle çekişmemin ortasında bulacak kadın kendisini... Bu da olmaz.
Bekleyip basıp gitsem diyorum.
Bu eş kişisine çok kıl oldum kızlar öyle böyle değil.
Evden kovaladım geçen "Gelme, düşün bi bu kadın neye sinirleniyor böyle, bir hafta gelme yanıma, otur ve düşün" diye ama inatla geldi ki sinire kaldım, çocuk yanımızda diye ses edemedim, anasının delirdiğine şahit olsun istemedim haliyle; öyle de araya kaynattı gitti. Üzerine adam akıllı bir özür-telafi bile yok.
Öyle işte, bi uzaklaşasım var adamdan yoksa yırtacağım; şöyle bir ay yüzünü görmeyesim var, en azından bir hafta kadar bensiz kalmasını istiyorum ki burnu sürtsün, ot hayatının farkına varsın, iş-ev pineklerken eşinin sesi evde bi olmasın, yerine birileri planlamasın-her şeyi hatırlatıvermesin bi bomboş kalsın öyle. Bi ben olmayayım yanında.
Ne yapayım sizce, nasıl yapayım?
Benim canım az sıkkın.
Eşimi boğasım geldi yine.
Yazmayacaktım, kaç gündür sinirlendirdi.
Yazayım rahatlayayım-gerekirse fikir alayım istedim, çünkü çevremden kimse ile böyle konuşmuyorum.
Birkaç gündür sağlıklı yaşama geçiş yaptım, belki diğer konumdan anımsarsınız berbat bi beslenme stilim vardı ve yazın ortasında gribe yakalanıp gün gün sürünmeye başlayınca canıma tak edecek hale geldi. Tüm zararlı alışkanlıklarımdan sıyrılmak, gücümü toparlamak adına bazı kararlar aldım ve benim adamın yeni eğlencesi beni sabote etmeye çalışmak oldu.
İlk gün bi poşet marşmelovlu bisküvi alıp gelerek benim sağlıklı yaşam kararımı kutladı.
Kovaladım başımdan. Diğer gün gelmiş "Şu dolaba bakma" diyor."Niye ki?" deyip dolabı açmamla kafama cipslerin inmesi bir oldu. "Sana o dolaba bakma demiştim, uyardım" diyor, çok zekice(!) bir uyarı, tam amaca yönelik hakikaten, çok zekice(!) bi çaktırmama hali değil mi? Delirdim. "Evlendiğimizden beri beni gün gün öldürmek dışında ne yapıyorsun başka ha?!!" diye bağırdım.
"Ya sen yemeyeceksin diye ben de mi yemeyeceğim?"e döndü olay.
İki gündür, buradaki "Kek" konusundan bahsedince, "Kek yap" diye dönüp duruyordu başımda, yapıverdimdi jest olsun diye; bana gelince itina sıfır. "Yeme mi diyorum, sadece gözüme sokup durma diyorum! Sağ ol çok desteksin bu konuda bana!!" dedim bastım gittim öbür odaya.
Sinirim bozuldu. Aklıma Ağır Hayatlar'daki, hastayı sabote eden fetiş sevgililer geldi tövbe yarebbi...
Zaten bozuktu sinirim; patlamaya hazırdım orası ayrı.
Annem bugün geliyor tatilinden, günlerdir gezmesinde kadın.
Haftalar öncesinden dedim adama "Annem döner dönmez bir gün es verip, pazar ya da pazartesi gününden çıkalım yola ayarlayalım" ... Tatil planımız vardı öyle, tamam demiştik, yeri-tarihi vb. seçtim, sadece eşime işini ayarlayıp yola düşmek kalıyor.
Ha bugün ha yarın derken yumurtayı kapıya getirdi ve şimdi de diyor "Ya bayram sonuna doğru ya da bayramdan sonraya ayarlayalım, olmayacak gibi yoğunluk, konuşalım" ... Bana net bir şey söyle değil mi? En başından planla bir kere de kavga gürültü olmadan, ben bi delirmeden huzurla hallet bir kere şu işleri, bir kere de ailen için iş bitirici olabil, bir kere de senin ağır kçını beklemeyelim...
"Konuşalım" dedi demesine de hala konuşacak, benim hatırlatmam-konusunu açmam lazım yine.
Ben dürtmeden konuşması da yok!!
Kabulleniyorum huylarını, öğreniyorum; sindiriyorum ama bazen fazla geliyor.
Bazen ayağıma bağlı bir taş gibi hissettiriyor, ben yüzdükçe o dibe çekiyor.
Geçen haftasonu cumartesi de apayrı delirtti; izin al dedim birkaç iş-alınacak var halledelim-hazır olalım. Bunu da 3 gün önceden söyledim ki cumartesi günü çok daha müsait olduğunu biliyorum; "Tamam cumartesiyi ayarlarım" dedi. Cuma akşamı "Sabahtan bi uğrayayım iş yerine, siz hazırlanadurun" dedi. Cumartesi sabah gitti, uğrayacaktı bi güya, aradım "Öğlen geleyim, arkadaşlarla birlikte çıkayım" dedi. Öğlen oldu "Çocuk uyuyup uyanınca geleyim haber edin" dedi. Çocuk uyudu uyandı oldu saat ikindi dört... Aradım "Az bir işim var halledip geliyorum hazırlanın" dedi. O az işten sonra da iki saat geçti ve artık mesaj attım "Artık gelme. İşin bittikten sonra da gelme işinde uyu" diye. Bir saat kalmış mesai bitimine ve adam izinli olduğu halde iş yerinde... Delirtti.
Aklıma geldi yine, parçalayasım geldi adamı; elim ayağım titremişti o gün sinirden.
Kardeşimi aldım yanıma çocukla, biz çıktık dışarıya. Arıyor "Neredesiniz söyle ya geleyim mahvetme günümüzü, niye böyle yapıyorsun?" diye; ölür müsün öldürür müsün? Günü mahveden ben oluyormuşum, hep aynı şeyi yapıyormuşum... Neden acaba? Durduk yere gün mahvederim ya ben, öyle hiç sebebi yoktur, adam her şeyi doğru yapmıştır masumiyet timsalidir, ama Gangsta durduk yere huzur bozar çünkü manyak.
Telefonda bağırmıştım artık "Sana gelmiyorsun dedim!" diye.
Neyse...
İçim dolu, öyle de böyle de bi dolu, doldum.
Annem gelince, tek başıma basıp gitmeyi düşünüyorum.
Biliyorum adam zorla peşime takılacak, allem edecek kallem edecek tek bile basıp gitsem peşime düşecek ya da bir şeyler yapacak engelleyecek; bir şeyler olacak yani "Ben bir başıma gidiyorum sen otur evinde, işinden kopama"deyip bavul toplamaya başlayınca o yerinden oynamayan kçı, pireleniverecek.
Düşünüyorum, annem de yenice stres atmış, huzurlu gelmiş; yol yorgunluğu da olacak tabi ilk gün üzerinde, ikinci günden çocuğu bırakıp yola tek düşeceğim diye eşimle çekişmemin ortasında bulacak kadın kendisini... Bu da olmaz.
Bekleyip basıp gitsem diyorum.
Bu eş kişisine çok kıl oldum kızlar öyle böyle değil.
Evden kovaladım geçen "Gelme, düşün bi bu kadın neye sinirleniyor böyle, bir hafta gelme yanıma, otur ve düşün" diye ama inatla geldi ki sinire kaldım, çocuk yanımızda diye ses edemedim, anasının delirdiğine şahit olsun istemedim haliyle; öyle de araya kaynattı gitti. Üzerine adam akıllı bir özür-telafi bile yok.
Öyle işte, bi uzaklaşasım var adamdan yoksa yırtacağım; şöyle bir ay yüzünü görmeyesim var, en azından bir hafta kadar bensiz kalmasını istiyorum ki burnu sürtsün, ot hayatının farkına varsın, iş-ev pineklerken eşinin sesi evde bi olmasın, yerine birileri planlamasın-her şeyi hatırlatıvermesin bi bomboş kalsın öyle. Bi ben olmayayım yanında.
Ne yapayım sizce, nasıl yapayım?
Yaptıklarının, ne hissettirdiğinin farkında da değil demek ki? Günümüzü mahvetme lafından bu anlaşılıyor. Bu daha da bunaltıcı. Yani bir özür dileme, pişman olma, telafi etme moduna da ancak iteleyerek girer böyle insan. Çocuğunuzu alıp gidin bir yerlere, olmaz mı? Hem annenizi darlamamış olursunuz, hem de koca kişisinden azıcık uzaklaşırsınız. Çocukla zor olacaksa, birkaç gün daha sıkın dişinizi, anneniz bir soluklansın, sonra bırakın gidin.
