Nasıl anlatılır bilmiyorum 4 senelik bir ilişki o başlaması için çok uğraştı 1 yıl boyunca,ben onu tanıdığımda hayatımda başka biri vardı,uzatmayayım birlikte olmaya başladık bir şekilde ve aynı odada çalışma gibi kötü bir kader oluştu hayatımda,ilk zamanlarsa cennetten bir köşk bahşedilmiş gibi sevinmiştim..çok güzeldi çünkü herşey sanki orası evimizmiş gibi,,ama aylar,yıllar geçti,ve bence o değişti,her tartışmada onunla açık çaık konuşuyorum,normalde bunu birazda onun yapması lazım,her seferinde ben konuştum,tartıştığımızda ben konuştum,hep ben hep ben,o sadece konuşmanın sonunda benden özür diliodu,ilişkide ipler elimde yani ben bıraksam ne sevgilim var ortada ne ilişki,.
geçenlerde artık bişeyler dank etti ve işyerimi ayırmak için tüm şartları zorladım yakın zamanda yeni işime başlıcam,ve ona bunu açıkladığımda senin için ii olur inşallah die tepki verdi,aradaki konuşmalar önemsiz olduğu için yazmıyorum...
Mesela gel gezelim diyorum haftasonu nereye gitcez napıcaz,bütün hevesimi kırıyor,saçımı iki kuyruk topluyorum bazen canım öle olmak istio,"bu ne hal be" diip alaycı bi ülümseme takınıo ve farkediyorumki ben güzel olmadığımda benimle vakit geçirmek istemiyor,çok yoruldum,geçmiş senelerde beni o kadar çok seven biri vardıki sevgisinden boğulmuştum,şimdi onun kıymetini anladım ama iş işten geçti,
Kızlar napıcam bilmiyorum çaresizlik çok kötü,sanırım sevilen olmak daha iyi:1no2: