Merhaba kızlar,
Artık o kadar bunaldım ki kimseye de oturup dert yanıp fikir alamıyorum.Nolur sizler de dışarıdan bir göz olarak banafikir verin.
Aileleri kısaca tanıtayım.Ben ailenin tek çocuğuyum.Benim ailem kendi çevremize göre maddi durumu gay et yerinde, modern, eğlenceyi gezmeyi dolaşmayı çok seven rahat bir aile, bunun yanında da çok anlayışlı ve düşüncelilerdir.Onun ailesi ise maddi durum olarak kendi halinde, kapalı görüşlü, evden mecbur olmadıkça komşular dışında çıkmayan, eğlenmeyen... yani aileler olarak zıtız.
1 sene 2 aydır konuştuğum bir erkek arkadaşım var.Yaklaşık 5-6 aydır iki tarafın da ailesi durumu biliyor ve mart ayında ailesi haber verip bize gelmek istediklerini söylediler.Sonuç olarak 2 elti ve annesi geldiler.Gayet güzel giyinmiş baklava alıp gelmişlerdi.Erkek arkadaşım da bana çok güzel bir çiçek getirmişti.Aradan 2 hafta geçti erkek arkadaşım bana ''ne zaman geleceksiniz'' dedi.Ben de bizim adetlerimize göre annenin annemi arayıp davet etmesi gerek dedim.Bana sert bir dille '' hayır ben 2 abi evlendirdim öyle şey olmaz.gelecekseniz gelirsiniz.Annem niye sizi arasın'' dedi.Tabii ben de daha evde bile yüksek sese alışık olmayan biri olarak çok bozuldum ve tartıştık.Benim zorumla bir şekilde anesi annemi aradı ve davet etti.Biz de gittik oturduk ama bizi gayet günlük karşıladılar.Sanki çat kapı gitmişiz gibi.Bunu da bize gelişlerinden yola çıkarak karar verdim.Neyse, masaya davet ettiler birşeyler yendi ve annesi açılan bir konunun üzerine ''2 dünürümden yana da şanslıyım.Hiçbiri bize zorluk çıkarmadı.Ne dediysek tamam dediler.Biz buyuz siz de busunuz dedik onlara'' dedi.Yani burda kızım sana söylüyorum gelinim sen anla ''bizden bişey beklemeyin'' manasını çıkardık annemle beraber ve çok üzüldük.Çünkü hiçbir şeyi isteyi bırakın ima bile etmedik hiçbir zaman.Ben de masadan kalkıp koltuğa geçtim ve bozulduğumu belli ettim ve babamı aradım.Bizi alır mısın diye.Neyse 2 saat oturmuşuz ve babam geldi.Niye kalkıyorsunuz kahve yapacaktık daha erken muhabbetlerinden sonra biz kalktık.Ve tüm gün sadece tek muhabbet kardeşlerinin bebekleri oldu.Hiçbir konu bulup da konuşamadı kimse.
Neyse akşam erkek arkadaşıma annesinin söylediğini söyledim ve üzüntümü belirttim.Bana gayet sert bir dille '' siz de her şeye alınmayın.Annemi biliyorsun sizin gibi değil.O lafın oraya gideceğini anlamamıştır vs.'' dedi.akşam güya annesiyle konuşmuş annesi de ''bunlar şimdiden böyle alınganlık yapıyorlarsa iş resmiyete dönünce biz yandık'' demiş ve bunu da erkek arkadaşım ağzından kaçırarak söylemiş bulundu.
Daha anlatacak buna benzer bir sürü konu var ama en son yaşananlar beni en çok üzenler bunlar.
Akşam eve gelip ailecek konuştuğumuzda annem bana, ''lütfen alınma senin kötülüğün için söylemiyorum ama ailesi bize göre değil.Kendisi bile söylemiş sana senin ailen gibi bekleme diye.Daha oturup kalkmamız uymuyor ve seni üzüyorlar.Benim derdim bizimle olan ilişkileri değil sana nasıl davrandıkları dediler.Tabii birşey diyemedim ağzımı açıp çünkü savunacak durumum yok...Mesela, sen her şeye çok özeniyor her şeyin en iyisini alıp yapmaya çalışıyorsun ama bu beklentilerinin hiç birini o aile sana yapmaz dediler.uzun uzun konuştuk ve bizim fikrimiz bu gerisi sana kalmış dedi ailem.
Çok arada kaldım acaba ileride ailemin lafına gelip çok mu üzülürüm yoksa ailesi için erkek arkadaşıma haksızlık yapmasammı bilemiyorum.Bu arada ailesinin bana karşı olan ilgisizliğini dile getirdim bugün ve bana '' çok sıkıldım artık napayım yani.bitiyorsa bitsin madem dedi ve kolundaki saati telefonu vs benim aldığım her şeyi elime tutuşturdu.Sonra tabi aldı geri yumuşadı ama ona da çok üzüldüm.
Ailemi mi dinlemeliyim yoksa şans vermeli miyim.Giya ailesi ortada birşey yok diye böyleymiş.istemeden sonra her şey istediğim gibi olurmuş vs....
Artık o kadar bunaldım ki kimseye de oturup dert yanıp fikir alamıyorum.Nolur sizler de dışarıdan bir göz olarak banafikir verin.
Aileleri kısaca tanıtayım.Ben ailenin tek çocuğuyum.Benim ailem kendi çevremize göre maddi durumu gay et yerinde, modern, eğlenceyi gezmeyi dolaşmayı çok seven rahat bir aile, bunun yanında da çok anlayışlı ve düşüncelilerdir.Onun ailesi ise maddi durum olarak kendi halinde, kapalı görüşlü, evden mecbur olmadıkça komşular dışında çıkmayan, eğlenmeyen... yani aileler olarak zıtız.
1 sene 2 aydır konuştuğum bir erkek arkadaşım var.Yaklaşık 5-6 aydır iki tarafın da ailesi durumu biliyor ve mart ayında ailesi haber verip bize gelmek istediklerini söylediler.Sonuç olarak 2 elti ve annesi geldiler.Gayet güzel giyinmiş baklava alıp gelmişlerdi.Erkek arkadaşım da bana çok güzel bir çiçek getirmişti.Aradan 2 hafta geçti erkek arkadaşım bana ''ne zaman geleceksiniz'' dedi.Ben de bizim adetlerimize göre annenin annemi arayıp davet etmesi gerek dedim.Bana sert bir dille '' hayır ben 2 abi evlendirdim öyle şey olmaz.gelecekseniz gelirsiniz.Annem niye sizi arasın'' dedi.Tabii ben de daha evde bile yüksek sese alışık olmayan biri olarak çok bozuldum ve tartıştık.Benim zorumla bir şekilde anesi annemi aradı ve davet etti.Biz de gittik oturduk ama bizi gayet günlük karşıladılar.Sanki çat kapı gitmişiz gibi.Bunu da bize gelişlerinden yola çıkarak karar verdim.Neyse, masaya davet ettiler birşeyler yendi ve annesi açılan bir konunun üzerine ''2 dünürümden yana da şanslıyım.Hiçbiri bize zorluk çıkarmadı.Ne dediysek tamam dediler.Biz buyuz siz de busunuz dedik onlara'' dedi.Yani burda kızım sana söylüyorum gelinim sen anla ''bizden bişey beklemeyin'' manasını çıkardık annemle beraber ve çok üzüldük.Çünkü hiçbir şeyi isteyi bırakın ima bile etmedik hiçbir zaman.Ben de masadan kalkıp koltuğa geçtim ve bozulduğumu belli ettim ve babamı aradım.Bizi alır mısın diye.Neyse 2 saat oturmuşuz ve babam geldi.Niye kalkıyorsunuz kahve yapacaktık daha erken muhabbetlerinden sonra biz kalktık.Ve tüm gün sadece tek muhabbet kardeşlerinin bebekleri oldu.Hiçbir konu bulup da konuşamadı kimse.
Neyse akşam erkek arkadaşıma annesinin söylediğini söyledim ve üzüntümü belirttim.Bana gayet sert bir dille '' siz de her şeye alınmayın.Annemi biliyorsun sizin gibi değil.O lafın oraya gideceğini anlamamıştır vs.'' dedi.akşam güya annesiyle konuşmuş annesi de ''bunlar şimdiden böyle alınganlık yapıyorlarsa iş resmiyete dönünce biz yandık'' demiş ve bunu da erkek arkadaşım ağzından kaçırarak söylemiş bulundu.
Daha anlatacak buna benzer bir sürü konu var ama en son yaşananlar beni en çok üzenler bunlar.
Akşam eve gelip ailecek konuştuğumuzda annem bana, ''lütfen alınma senin kötülüğün için söylemiyorum ama ailesi bize göre değil.Kendisi bile söylemiş sana senin ailen gibi bekleme diye.Daha oturup kalkmamız uymuyor ve seni üzüyorlar.Benim derdim bizimle olan ilişkileri değil sana nasıl davrandıkları dediler.Tabii birşey diyemedim ağzımı açıp çünkü savunacak durumum yok...Mesela, sen her şeye çok özeniyor her şeyin en iyisini alıp yapmaya çalışıyorsun ama bu beklentilerinin hiç birini o aile sana yapmaz dediler.uzun uzun konuştuk ve bizim fikrimiz bu gerisi sana kalmış dedi ailem.
Çok arada kaldım acaba ileride ailemin lafına gelip çok mu üzülürüm yoksa ailesi için erkek arkadaşıma haksızlık yapmasammı bilemiyorum.Bu arada ailesinin bana karşı olan ilgisizliğini dile getirdim bugün ve bana '' çok sıkıldım artık napayım yani.bitiyorsa bitsin madem dedi ve kolundaki saati telefonu vs benim aldığım her şeyi elime tutuşturdu.Sonra tabi aldı geri yumuşadı ama ona da çok üzüldüm.
Ailemi mi dinlemeliyim yoksa şans vermeli miyim.Giya ailesi ortada birşey yok diye böyleymiş.istemeden sonra her şey istediğim gibi olurmuş vs....
Ama yine de kafamı fazla kurcalıyor kızlar 
