nasıl başlasam nerden başlasam bilemiyorum.
ilk defa duygularımı anlatmakta bu kadar zorlaniyorum.
hayat acımasız , insanlar acımasız biliyorum ama Yaradana inanıyorum.
onun merhametine inanıyorum.
ölüm var biliyorum ama herkes gibi sevdiklerime yakıştıramıyorum.
iyi insanlar çok yaşasın istiyorum.
varlıkları bile insana yeten, huzur veren
maneviyatini doyuran insanlar vardır ya,
onlardan biri de benim "ANNEM".
yaşasın ne olur.benim ona ihtiyacım var.
varlığına, sesine, duasına ihtiyacım var.
şimdi olmaz lütfen şimdi olmaz.
daha sarilamadim son kez boynuna
doya doya opemedim o beyaz yanaklarini
hakkını helal et annem diyemedim.helal olsun
demekle ödenmeyecek kadar hakkını.
onun kadar şefkatli bir anne vicdanlı bir insan olamadım hiç bir zaman.
onun gibi kimseyi tanımadım.
yaptığım onca hatada yanlışta bile bana bir kez bagirmayan bir insanın hakkını nasıl öderim ben.
onu kaybedersem hayatımın geri kalaninda nasıl yaşarım.
bana kendimi rahatlatacagim bir kötü anı dahi bırakmayan annemi nasıl hatırladıkça yaşarım.
su an yoğun bakimda dua edin ne olur.
onun gibi insanlar yaşamalı.
bu dünyanın onun gibilere ihtiyacı var.
benim ona çok ihtiyacım var çok..
