Öncelikle ilgin için teşekkür ederim...
O kadar doğru söylemişsin ki,işleri garantiye alınca gerçek huyları ortaya çıktı,evet !
Ama ben böyle tanımamıstım onu,bu şekilde sevmemiştim.
Şimdi herkesten sogudum,o kadar uzaklaştım ki... Kimseye güvenemiyorum,kendime bile. Bu ruh haliyle ne yaparım ne ederim bilemiyorum... O kadar kötü şeye şahit olmak çok ağırmış atamıyorum bu yükü üzerimden.
Okumuyorum,çalışmıyorum da... Evde oturmaktan bütün gün bunları düşünmekten çıldırmak üzereyim.
Derdimi anlatabileceğim bir dostum,güvenebileceğim bir yakınım bile yok !
Nişanlım babama o kadar çok benziyor ki... Kötü huyları hariç. Onu sevmemin,bu kadar bağlanmamın nedeni de bu... Ümidimi kaybetmek üzereyim ona karşı,çünkü her geçen gün ipler daha da inceliyor kopacak diye korkuyorum artık...
Sinir krizleri,bitmek bilmeyen ağlamalarım,kırıp dökmelerim....Daha neler neler... Tedavi olmak istiyorum elbette ama inancımı da yitirmek üzereyim,hiçbir şeyden zevk alamaz oldum. Bütün güzelliğim,sağlığım,psikolojim gitti. Özellikle son 2 senedir o kadar çöktüm ki... Eski fotoğraflarıma bakıyorum da şimdi kendimi tanıyamıyorum bile................