- 7 Ağustos 2014
- 1.372
- 2.169
- 41
- Konu Sahibi Gondergelsin
- #1
Selam arkadaslar eski adresimi unuttugumdan yeni uyelik aldim. 37 yasindayim 4sene once tup bebekle hamile kaldim. Iyi bir isim vardi 8 9 haftalik hamileyken bir anda isten cikartildim. Yeni tup bebek surecinden cikmis bir de ustune surekli kanama gecirince cok uzulmedim acikcasi;allah cocuguma saglik versin is nasilsa bulunur dedim. Tazminatlari da alinca bi muddet idare etti bizi. Annem vefat etmisti kayinvalide de diger toruna bakiyordu oyle boyle cocugumu kres yasina getirdim. 27 aylik falanken is aramaya basladim ama cocugum bezliydi ve konusamiyordu kis ayiydi hadi biraz daha bekliyim buyusun dedim. Neyse 3 yasina geldi krese veririm diye dusunuyordum is gorusmelerine basladim o kadar iyi yerler cagiriyordu ki;ustelik kariyer sitelerinden basvuruyorum falan(torpilsiz)ama olmuyor. Cok canim sikildi basta,ama neyse dedim. Oyle boyle mart ayina geldik koronaya denk geldik esim evden calisti o korkuyla zaten is aramadim. En son yazin basinda bir gorusmem oldu cok istedim ama erkek aday almislar. Daha once calistigim yerde personel ozluk islerini yurutuyordum. Simdi kendi eksik yonlerimi tahmin edebiliyorum 4 senedir calismiyorum bilgi acigim var falan ama ben ne yapacagimi sasirdim. En son kv cocuga ben bakarim dedi ama ise girsem bile artik benim cocgum 4 yasina yaklasiyo tam kres cagi ben biseyler yapmaya calisiyorum onla ama babannesi etkinlik falan bilmez cocuk aksama kadar tv basinda olur. Bir de kis ankarada zor geciyo bir de hastalik bulasmasi tehlikesi var tabi. Neyse bu yazdiklarim evde otur demenin emaresi gibi gorunse de ben psikolojik olarak bitik durumdayim. Cocugumla etkinlik falan diyorum ama zar zor keyif almadan yapiyorum. Maddi olarak asiri zor durumdayiz onumuz kis. Is gorusmelerim iyi geciyor saniyorum ama basarisiz oluyorum. Yasim da ilerliyor geriliyorum yataktan kalkmak zor geliyor keske cocuksuz olsam daha rahat olurdum diyorum kendimi ittire kaktira hareket ediyorum anneyim ya guclu olmaya calisiyorum her gun disari cikiyoruz ki d vitamini alalim ama bi yerden sonra kimseyle de gorusmedigimizden kisir bi yapiya donuyoruz. Biliyorum herkes sikintili hastalik kapmadigimiza sukretmek laxim ama ic sesim susmuyo basarisizlik bitirdi beni bir daha hic calisamayacakmisim gibi .geliyo. kocam olacak herif de kavga esnasinda sen ne ise yararsin kandirilmis hissediyorum kendimi falan dedi. Artik cikamiyorum isin icinden. Isine gucune kariyerine ara verip tekrar donebilen var mi?bana basari ornekleri lazim arkadaslar kendimi toparlamam lazim. Is gorusmesine gitsem nolacak basaramiyorum zaten diyorum ozguvenimi yitirdim. Lutfen yardimci olun