Nasıl hayat dolu olunur ve nasıl anda kalınır yahu? Neden yapamıyorum?

Pardonbakarmisiniz

Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
9 Nisan 2024
160
36
13
Evet ciddi ciddi bunu bilmek ve yapmak istiyorum ya geçmişi düşünüyorum keşke diyorum ya da geleceği düşünüp stres korku ile yaşıyorum genelde gelecekte yaşanabilecek sağlık sıkıntıları veya kayıplar inanılmaz daraltıyor ruhumu.. sizler ölümün ve hastalıkların olduğunu bile bile nasıl dünyalık olaylara çok mutlu olabiliyorsunuz bunu nasıl başarıyorsunuz..? Ben de bir nebze olsun anı yaşayıp aldığım nefese mutlu olmak istiyorum
. Düşünüp düşünüp stres olmak korkmak ya şöyle olursa diye düşünüp beynimi uyusturmak istemiyorum artık
 
bu durum bende de var kaygı bozuklugu galiba.
 
Bu düşünceler, günlük hayatınızı olumsuz etkileyen boyuttaysa, keyif alamıyorsanız hiçbir şeyden, psikolojik destek almanızı öneririm.

Bunun haricinde, ben bir miktar kaderci olarak üstesinden geliyorum kaygılarımın, eh bir miktar da tıbbın nimetlerinden faydalanıyorum. Çogzel ilaçlar yapmışlar.
 
Ben de öyleyim valla.içki içerek rahatlamaya çalışıyorum.
 
Durduk yere hastalik ve ölüm düşünerek mutsuz olmuyorum zorla bunu dusunerek mutsuz olmaya calissam bile max 1-2 saat filan mutsuz olabilirim. Olmayan bir seyden mutsuzluk cikartmak yani sizin yaptiginiz sey daha zor aslinda.

Ben disari ciktigimda ya da evimde hoşuma giden yerlerde hosuma giden seyleri yaparken mutlu olurum genel insanlar böyledir. Sizin mj sagliksiz bir durum psikolog fikan lazim muhtemelen.
 
Valla bende de var ama farklı şekillerde.hastalıklar ve ölümler umrumda değil.hatta seviniyorum bir kişi daha bu rezil yerden kurtulmuş diye.ben daha ileriki yaşlarda hayata tutunacak bir sebep bulamazsam diye korkuyorum.o yaşlara gelmeden ölsem keşke.benim gibiler de 90 a kadar yaşar şimdi.allah benim ömrümden alıp size versin ne diyeyim.
 
Olmayan bisey ama bir gün olacağı kesin bisey. Herkes ölecek. Sevdiklerimiz ölecek. Buna nasıl dayanicam onu düşünüyorum mesela. Kendim ölünce napicam vs vs. Ama bende bu son yıllarda başladı. Bi şeyler tetikliyor muhtemelen. 2 yıl önce amcam vefat etti. Daha 55 yaşında. İlk defa aileden birini kaybettim. Belki ordan tetiklendi bilemiyorum ama zor bir durum. Gün içinde ben de normal gülüp eğleniyorum ama yalnız kalınca, uyumadan hemen önce filan alıyor beni bi düşünce hali
 

Panik atak vardi bende. Ölüm korkum hala var zaman zaman yaşlanma korkusu da bir ugrar ama hayatimin genelini ele gecirmez öyle bir ugrar gider. Ben uyumadan önce hayallerimi düşünürüm tutup ölmeyi düşünmem. Düşünmeniz olacak bir şeyi engellemeyecek vaktinizi çaliyorsunuz hala saglikli ve gençken tadini cikartin. Ölümü ölünce düşünürsünüz.
 
Çaresi şu kzzzzzz dertsiz başınıza dert çıkarmayın kzzzz ! Tövbeler olsun... Şuan hasta mısınız? Şuan huzurunuzu kaçıran bir derdiniz mi var? Şuan kaybınız mı var? Bu cevapların yanıtı evetse üzülün değilse şükredin mutlu olun..(bilin bakalım kimin cevapları evet) Allah aşkına sizin yerinizede olmayı isteyen ne kadar insan var biliyor musunuz kızlar yıllardır ne huzurum var,ne sağlığım.. Derdiniz tasanız yoksa anın kıymetini bilin ben o kadar özledim ki doya doya gülmeyi şöyle dertsiz tasasız....
 
Evet ben de selektra kullanıyorum.şahane bir ilaç.hiçbir yan etki de yapmıyor bende.
 
Evet ben de selektra kullanıyorum.şahane bir ilaç.hiçbir yan etki de yapmıyor bende.
Kullan Aysenimicim, ben de abilify kullanıyorum, ihtiyaçsa gayet normal.

Ama sana önerim, hayatını manalandırman da. Bir şeye de adaman.
Varlığın sana sıkıntı veriyorsa, kendini yaşarken yok edeceksin. Diğer konunun üzerine yazmaya devam ediyorum çünkü senin şu an yaşamakta olduğun varoluşsal sancılardan, yaşlanma kaygılarından vb. geçtim ve hazır denk gelmişken araya sıkıştırmak istedim. Her gece yastığa başımı koyduğumda ölümü düşündüğüm, üzerine milyon felsefe döndürdüğüm o yerden, hayatımı adayarak, yaşarken yok ederek geçtim.

Mesleğine ada kendini, yeteneğin varsa bir kitap yazmaya, bir resim çizmeye, (Çocuk istemiyorsun, çocuk doğur ve onu güzel yetiştirmeye ada demiyorum), yardıma ihtiyacı olanlara ada, sokak hayvanlarına ada vs... Şikayet ettiğin, ne kadar boktan olduğundan dem vurduğun dünyanın minicik bir köşesini, senden sonra gelecek olanlara yaşanabilir hale getirmeye ada...

Ferahlarsın.
 
Teşekkür ederim
 
Bu içten gelen bısey. Bırde yaş aldıkca aslında kafaya taktıklarının önemsiz olduğunu görüyorsun. Hıc bısey senden daha degerlı degıl kı.
 
Teşekkür ederim herkese. Benim gibi olanların çoğunlukta olması üzdü.. geçen akşam yaşadığım olaydan bahsetmek istiyorum. Bulaşık makinam bozuldu bunu hiç dert etmiyorum dünyalık hiç bir mesele canımı sıkmaz. Hele maddiyatı asla takmam. Neyse dedim ki şöyle kulağıma kulaklığımı takayım, bir makina dolusu bulaşık vardı onları müziğimi dinleyerek yıkayım. Tam kulaklığı taktım yine düşünceler başladı ya eşime şöyle olursa , ya evladima böyle olursa, ya bana böyle bir şey olursa diye konuştu beynim yine... Keyfim kaçtı suratım asıldı çıkardım kulaklığı. Canım sıkkın bir şekilde yıkadım bulasiklari çıktım. Çok yorucu bir durum .. gerçekten yıprandım
 
Aynı dertten muzdaribim. Sanırım tek çözümü destek almak. Ona da bir türlü fırsat bulamıyorum. Özellikle depremden sonra başladı bu kaygı hali. Sonrasında çevremde ailemde kayıplar verdim sizin gibi. Çoğu ani kanser veya kalp krizi nedeniyle. Artık normal bir psikolojide değilim. Sürekli acaba hasta mıyım çocuguma bisey olur mu şöyle mi böyle mi. Yoruldum. Hayattan gram zevk almıyorum. Çok istiyorum şöyle neşeli eğlenmeyi seven biri olmak. Herşey boş geliyor saçma geliyor. Keşke unutsak herşeyi. Kalan ömrümüzü de gönlünce yaşasak
 
Kaygı bozukluğu muhtemelen.
Tedavisi var çok şükür.
Öncelikle psikiyatri ile görüşün, ilaç+terapi şeklinde devam etmek iyi gelecek muhtemelen.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…