Hayatının her döneminde o yapamaz, edemez diyerek özgüvenleri baskılıyoruz, tek başına yiyemez, tek başına uyuyamaz daha küçük, ayakkabısını giyebilecekken biz giydiriyoruz falan. Yani fazla korumacı oluyoruz, belki de sorun bizde katip, sal gitsin. Hangimiz silgimiz eve geri döndük. Ben de annemin silgime delik açıp iple boynuma astığını hatırlıyorum.

evde hep sus dendiğinden okulda ağzımı bıçak açmazdı. Şimdi bunu bile bile bazen kızıma bi sus dediğimde içim cız ediyor.
İki evladım var. daha küçükler ama biri cazgır, biri de uysal, oturan boğa yattığı yerden dönmüyor... Karakter de etkiliyor davranışlarını, eminim senin küçücüğün de tam tersidir. Halbuki aynı anne babaların evlatları... Ben tecrübe ettim o öyle olmasın diye bir şey yok, o da kendini korumayı malına sahip çıkmayı öğrenecektir. Kıyaslamadan sabretmek gerekiyor.
Nacizane Dilek Cesur'un kitaplarını okumanı tavsiye edebilirim bir anne olarak