- 3 Mayıs 2020
- 901
- 1.073
-
- Konu Sahibi Anlayann muczsx
- #1
Merhabalar buraya yazmak bile istemediğim ama kabul ettiğim bir durum, artık narsist mi, bilmiyorum ama toksik olduğu yüzde yüz bir insan başka bir yakınım olsa şu an yüzüne dahi bakmayacgim tamamen irtibatimi koparmış olacağım ancak maalesef annem olduğu için her sefer yeniden güvenip yeniden sırrımı derdimi açtığım her defasında dostane dinleyip sonra en zayıf zamanımda oradan beni vuran, ailesiyle yıllardır kavgalı dövüşlu hiç kimse yok ailesinden görüştüğu, büyük teyzem vardı o mesafe koydu, anneanne zaten yıllardır her evimize geldiğinde kavga, olaylı ayrılışla biterdi biz her gittiğimizde kavga ortada ise hiç bir şey yok komedi denilecek cinsten armudun sapı üzümün çöpü.
Neyse ben zaten annemle güvenli bağlanma yaşadığımı düşünmüyorum çünkü çocukken bile neden bu benim annem derdim arkadaşlarimin annesine bakıp neden benim annem böyle değil derdim yani annemi sevmiyordum oldum olası.
Evlendim yıllar geçti çok şükür ki yatılı kursta büyüdüm şimdi düşününce nimetmiş aslında bu toksik insanın yaninda kalmamam. Eskiden beri beni hep taklit ederdi beni yatılı okula kursa verdi kendisi de hoca olmak için eğitime başladı. Sonra ben evlendim annem babamla iyi değildi hiç bir zaman oturup ikisini muhabbet ederken görmedik bu ileriki yaşlarda daha da kopan bir bağ oldu. Ben evlenince beni kiskanmaya başladı ev aldım aldığım gün olay çıkardı ve beni bağımlı yapmıştı kendine bana mesajlar yazdırdı kayınpederime rezil etti. Bir yere tatile gittim kıskandı her yaz bir hafta topu topu onda kaldığım her zaman kalbim kırık ayrılırım elli sene önceki olayları açar eskiyi döker en ufak bir karşıt görüşe tahammülü yok oldukça taassuplu her şeye rağmen bu sene de insanlık ettim bize gelip kaldılar çocuklarımı onlara bırakıp yurtdışına gittim. Gittiğim grubu eleştirdi çünkü çok kıskandı arada hep laf vurdu biz bu yaşa geldik daha yurtdışı görmedik gibi açıkça duydum yani ağzından. Sonra gruptaki kızlar kot şort giymiş diye onlarla nasıl gidersin gibi laflar etti. Ben de önyargılı baktığını herkesin kendinden sorumlu olduğunu söyledim diye ağladı sızladı eşimin yanında kriz geçirdi odaya gitti tüm gece gelmedi yanımıza oturmadı. Kendisi aşırı hassas bir karakter ama bana söylediği şeylerin haddi hesabı yok Buldumcuk muşum ben, öğretmenler eşini boşayip başkası ile evleniyormuş(eşimin yanında dedi bunu)
O ben gibi üç senedir çalışmıyormuş yıllardır hocaymiş. İnanın bu altı yaşında karakter ile nasıl başa çıkacağımi bilemiyorum. Onu yargılamak istemiyorum kınamak hiç. Çünkü onlarin toksik döngüsünu kırmak istiyorum.
Eşim de narsistik biriydi kader böyle denk getirdi. Evime kadar ayırdım ailem gelip evime aramizi düzeltti. Ama hayatımda en en zor sınavım annem. Malesef etrafında kimse yok bir kaç topladığı insan var onlara da aşırı iyi görünüyor gururu, imajı çok önemli o yüzden asla belli etmez. Ama çok da fedakar bir insandır istemediği şeyi yapar sonra başa kakar ama istiyorum der yani yetişkin olmamış bir karakter. Şimdi eve döndüm ve uzun süre görüşmeyi düşünmüyorum arayıp rahatsiz edecek hep canı sıkkın iken beni arar zaten hep kendimi anlatır ya da benim kaynanamın dedikodusuna yapar çok sever dedikoduyu. Bu döngüden çıkmak istiyorum annemin etkilerinden çok yoruldum artık. Küsmek hiç görüşmemek değil, çünkü bu da bir yük sizce ne yapmalıyım?
Neyse ben zaten annemle güvenli bağlanma yaşadığımı düşünmüyorum çünkü çocukken bile neden bu benim annem derdim arkadaşlarimin annesine bakıp neden benim annem böyle değil derdim yani annemi sevmiyordum oldum olası.
Evlendim yıllar geçti çok şükür ki yatılı kursta büyüdüm şimdi düşününce nimetmiş aslında bu toksik insanın yaninda kalmamam. Eskiden beri beni hep taklit ederdi beni yatılı okula kursa verdi kendisi de hoca olmak için eğitime başladı. Sonra ben evlendim annem babamla iyi değildi hiç bir zaman oturup ikisini muhabbet ederken görmedik bu ileriki yaşlarda daha da kopan bir bağ oldu. Ben evlenince beni kiskanmaya başladı ev aldım aldığım gün olay çıkardı ve beni bağımlı yapmıştı kendine bana mesajlar yazdırdı kayınpederime rezil etti. Bir yere tatile gittim kıskandı her yaz bir hafta topu topu onda kaldığım her zaman kalbim kırık ayrılırım elli sene önceki olayları açar eskiyi döker en ufak bir karşıt görüşe tahammülü yok oldukça taassuplu her şeye rağmen bu sene de insanlık ettim bize gelip kaldılar çocuklarımı onlara bırakıp yurtdışına gittim. Gittiğim grubu eleştirdi çünkü çok kıskandı arada hep laf vurdu biz bu yaşa geldik daha yurtdışı görmedik gibi açıkça duydum yani ağzından. Sonra gruptaki kızlar kot şort giymiş diye onlarla nasıl gidersin gibi laflar etti. Ben de önyargılı baktığını herkesin kendinden sorumlu olduğunu söyledim diye ağladı sızladı eşimin yanında kriz geçirdi odaya gitti tüm gece gelmedi yanımıza oturmadı. Kendisi aşırı hassas bir karakter ama bana söylediği şeylerin haddi hesabı yok Buldumcuk muşum ben, öğretmenler eşini boşayip başkası ile evleniyormuş(eşimin yanında dedi bunu)
O ben gibi üç senedir çalışmıyormuş yıllardır hocaymiş. İnanın bu altı yaşında karakter ile nasıl başa çıkacağımi bilemiyorum. Onu yargılamak istemiyorum kınamak hiç. Çünkü onlarin toksik döngüsünu kırmak istiyorum.
Eşim de narsistik biriydi kader böyle denk getirdi. Evime kadar ayırdım ailem gelip evime aramizi düzeltti. Ama hayatımda en en zor sınavım annem. Malesef etrafında kimse yok bir kaç topladığı insan var onlara da aşırı iyi görünüyor gururu, imajı çok önemli o yüzden asla belli etmez. Ama çok da fedakar bir insandır istemediği şeyi yapar sonra başa kakar ama istiyorum der yani yetişkin olmamış bir karakter. Şimdi eve döndüm ve uzun süre görüşmeyi düşünmüyorum arayıp rahatsiz edecek hep canı sıkkın iken beni arar zaten hep kendimi anlatır ya da benim kaynanamın dedikodusuna yapar çok sever dedikoduyu. Bu döngüden çıkmak istiyorum annemin etkilerinden çok yoruldum artık. Küsmek hiç görüşmemek değil, çünkü bu da bir yük sizce ne yapmalıyım?