- 17 Mayıs 2021
- 98
- 141
- 8
- Konu Sahibi birbilebilsen
- #1
Merhaba 29 yaşındayım hemşireyim. Eşimle sevgiliyken mükemmel bir insandı meğer kötü huylarını benden gizlermiş 3 sene sevgililik hayatımızda en ufak yanlışı olmadı. 1,5 yaşında oğlum var. Eşim en baştan çocuğu istemiyordu. İlk doğduğunda nasıl bakcaz niye çocuk yaptık keşke olmasaydı dedi durdu ben kendi ağrılarımla mı yeni doğan bebeğimle mi yoksa bu adamla mı uğraşcam şaştım kaldım. Sonra zamanla alıştı. Oğlum şurup içemez hemen kusar geçen gün ateşi çıktı çocuga zorla şurup içirdi sonra çocuk kusarken kafasına Tokat attı çocugu elinden aldım ona kızdım. Sebebi kusmasıymış. kustu diye üvey baba dövmez sen baba mısın insan mısın dedim . İki lafından biri bıktım yorgunum. Evde her işi zaten ben yapıyorum. Evde olduğu izinli günler en fazla 10 dk Bulaşık toplamama yardım ediyor o da çocuk olduğu için ona da bana çok iş yaptırıyorsun yorgunum diyip duruyor. Çocuk için uyanmaz hep ben uyanırım uykusuzum uykumu alamadım der söylenir. Çocuga yemek yedirirken gelir karışır bu çocuk doymuyor çok yedirme yeter bi doymadı saatlerdir yemek yiyor diye konuşur. 1,5 yaşında çocuk gelişme zamanında diyorum yok yedirme der . En son bugün bardağı taşıran son damla oldu yeni yeni yürürken kafasını çarptı çocuk ağlamaya başladı ben kucagıma aldım susturmaya calısırken kendine dedim bi su getir içirelim. bıktım diye bağırdı. Ben dedim düşman olsa getirir çocuk kafasını çarpmış yazıklar olsun dedim. Sonra bana seni döverim kimse elimden alamaz dedi. Çocuğuma bakacak kimse yok bakıcılar bakmıyor hiperaktif olduğu için ben işe gidemiyorum ekonomik özgürlüğüm yok. Ailem yok hepsini trafik kazasında kaybettim. Gurbetteyim bu şehire yeni taşındık . Evine gidebileceğim hiç kimsem yok. çok mutsuzum .sadece ağlamak istiyorum