Haziranda 27 yaşıma gircem. Baba mesleğim asker olduğu için hep ordan oraya taşındık. Tanıyıp sevdiğim, bağ kurduğum arkadaşlıklarım oldu ama şehir değiştirmemizden dolayı çok uzun soluklu olmadı. Ben lise 2 ye geçtiğimdeyse ankaraya geldik buradaki okulumdakilerle hiç anlaşamadım hepsi çok havalı ve bencildir aynı dili konuşmuyorduk. Üniversitede de arkadaşlıklarım oldu ama onlar da kalıcı olmadı şuan bir tane bile arkadaşım yok. Çok ders çalışmama hatta bu yüzden hayatımı bile yaşayamamama rağmen güzel bir işim bile yok. Ailemden sürekli arkadaşım olmadığı için aşağılanma görüyorum sürekli sorunlu olduğumu vurguluyorlar. Şuan evlenmek istiyorum ama bu bari istediğim gibi birisi olsun istiyorum ablama çıtlattım arkadaşlarına söyledi arkadaşlarının dediği tiplerin hepsi birbirinden kötü. Ablamın eşi baya yakışıklı bana gelince tipe bakma görücü usulü zaten böyle olur tipe bakılmaz diyo sizce napabilirim? Keşke düzgün arkadaşlarım olsaydı onlar birilerini söylerdi sizce evde mi kaldım benim için her şey bitti mi?