Mutsuzum, yorgunum, yalnızım, aptalım...

Herkesin sadece yasayacak bir hayati var kimseye ikinci bir omur sunmuyorlar...Bunu dusunup hareket etmek lazim aslinda ama biz kadinlar taa kucuklukten alismisiz fedakarliga
yasadiklariniz cok uzucu..Insanin bazen alip basini gidesi geliyor herseyi ve herkesi geride birakmak...Ama yukarda da yazdigim gibi bu biz kadinlarin DNA sina ters

sen bu evlilige devam etmeye kararlisin anladigim kadariyla
yasadiklarina uzuldum ama ayrilmayacaksan, o insan da degismeyecegine gore yapacak bisey de yok
aldatma olayi da devam edecektir bence cunku pismanligi da yok diyorsun

ya canım çok üzüldüm ama bu kadarda kendini yıpratma.sağlığından olursun ya:teselli:

Pazza .!.:

peki eşiniz sizin görmeyi arzu ettiğiniz gibi ilgili alakalı olsaydı, sevgisini gösterseydi, özen gösterseydi yine de mutsuz olur muydunuz onu merak ettim.. yine aldatılma sahneleri gözünüzde canlanır mıydı acaba?

Genişletmek için tıkla...

Eşimin 'görmeyi arzu ettiğim ''gibi davranmış olması mutlu olmamı sağlamazdı.Ama belki onun içten pişmanlığını görebilmek şu bulunduğum halden kendimi daha iyi hissetmemi sağlayabilirdi.
Her ne olursa olsun hafızadaki o canalıcı kötü hatıralar yinede canlanırdı.Çünkü bir kadının yaşayabileceği en büyük travmalardan olduğu için hafızadan silinmeyeceğini düşünüyorum.

gelecekkorkusu .!.:

sen bu evlilige devam etmeye kararlisin anladigim kadariyla
yasadiklarina uzuldum ama ayrilmayacaksan, o insan da degismeyecegine gore yapacak bisey de yok
aldatma olayi da devam edecektir bence cunku pismanligi da yok diyorsun

Genişletmek için tıkla...

Burada benim anlatmak istediğim noktalardan biriside şu; ister ayrıl ister devam et ama kadın bu kafasındaki aldatılmışlık duygusundan kurtulamayacağı.
Ben duygusal olarak ayrılmak istiyorum ama mantığım farklı söylüyor.
Neden diyeceksiniz,;
Allahım kimselere yaşatmasın ama maalesef bir yerlerde kadınlar aynı dramları yaşıyorlar.
Mesele bu duyguyu yaşamış olmak. o kadar incitici ,o kadar acı verici ki okadar yüreğinize işliyor ki; unutmak imkansız.Ayrıda olsanız o duygu sizi mahvadecektir.Haa eşinizle aynı çatı altında olmazsınız ama yüreğiniz hep bu acıyla yaşayacak.
Yaşamınız devam ettiği müddetçe kurtuluşu yok.
Eşim pişman oluyor güya'' hayatımın en büyük hatası ,keşke bunları yaşamasydık '' diyor..
Eşim normalde bu tür durumları sözle ,davranışla beceredemez.
Ama ben incinmiş olarak bunu duygularıyla,davranışlarıyla fazlasıyla belirtsin istiyorum.
Hani afedersiniz bir deyim vardır'' it gibi pişman '' ..Bunu görmek istiyorum...

mamun .!.:

Herkesin sadece yasayacak bir hayati var kimseye ikinci bir omur sunmuyorlar...Bunu dusunup hareket etmek lazim aslinda ama biz kadinlar taa kucuklukten alismisiz fedakarliga
yasadiklariniz cok uzucu..Insanin bazen alip basini gidesi geliyor herseyi ve herkesi geride birakmak...Ama yukarda da yazdigim gibi bu biz kadinlarin DNA sina ters

Genişletmek için tıkla...

Haklısınız yetiştirilme tarzımızda var galiba..
Ahhh! Olacak bir şey olsa alıp başını gitmek...Şuan tamamen bu duygular içerisindeyim.Olmuyor işte...
Yok olmak ..Ölmek demiyorum ..Yok olmak ...Ancak o zaman insan unutabilir..
Ama şunu bilir şunu söylerim;eğer ki çocuklarım olmadan bu olayları yaşamış olsaydım kesinlikle devam etmezdim.Çocuklu ve çocuksuz olmak inanın çok etkiliyor kararınızı.

mavigece75 .!.:

Canım bende aldatıldım nasıl bir duygu biliyorum Tanrım kimsenin başına vermesin...sanırım seninki devamlı bir olay olmuş...bizdede cinsel problemler vardı ve bunların sonucu aldatmaya kadar vardı...bizde terapiste gittik halada gidiyoruz...eşim pişman yani öyle diyor...ama bende senin dediğin gibi hizmet dilinden başka bir şey görmedim ve çıldırdım ...hatta evi terk ettim ailemin yanına gitti...neyse böyle sonunda onunla konuştum ne kadar kötü bir duyguyu yenmeye çalıştığımı anlattım...seni çok iyi anlıyorum sevgi ilgi açlığı ...insan beğenilme ne bilim arzulanmak belki bu duyguları istiyor yada bir çeşit öz güven eksikliği oluyor...ama bunları hissetmemiz aslında saçma..bana terapistinde söylediği bu sorun bizde değil...senden farkım ben daha çok yeni yaşadım bu olayı ve çocuğum yok...pişman olanları görmek insanı umutsuz yapıyor...nacizane tavsiyem madem çocuklarım var diyorsun boşanmak konusunda kararsızsın...kendini dinlenmeye al bazı uğraşlar bul kendine vakit ayır...kendinle ilgilen...yapması zor biliyorum ama yaşadıklarını düşünmemeye çalış...eşine küsmek falan bunları yapmak yerine ...ilgiyi ondan beklemek yerine sen kendinle ilgilen..gerçekten onu umursama aslını istersen karşı taraf anlayacaksa bu sayede kaybettiği anlıyor...anlamıyorsa yinede karlısın seni eskisi gibi üzemiyor..

Genişletmek için tıkla...

Sizin yaşadıklarınızada üzüldüm.Siz beni anlayabilirsiniz..
Yorumun için sağol..
''yaşadıklarımı düşünmemeye çalışmak'' Ahhh inanın bendeki sorun bu...
Zaten düşünmesem bunları yaşamam.
Psikologda bunu söylemişti ,' geçmişe dönük yaşadıklarını unut'' ee nasıl olacak olmuyor çok zor...
Dah önceleri uğraş buldum, spor merkezine gitmeyi denedim, ahşap boyama kursuna gittim , araba kullanmaya başladım ,takıyla uğraştım ,kendimi çarşı pazara attım ,
tek başıma başka bir şehire attım kendimi , ağladım ağladım,hiç kimseyi umursamadan akıttım gözyaşlarımı ,kendi yaşadığım yerde yapamayabilirdim, ...
Umarım rahatlaycağım zamanları yaşar mıyım bilemiyorum..

bence siz en kısa zamanda bir terapistten yardım alın. bu arada Mehmet Sungur'un Sen Ben ve Aramızdaki Herşey kitabını okuyun. aldatılma travması ile başa çıkma konusunda çok şey anlatıyor.
her acının tamiri var, zannettiğiniz gibi ömür boyu bu acıyla yaşamak zorunda değilsiniz. tamiri tesellisi olmayan tek acı evlat acısıdır, onu da Allah kimseye göstermesin.
eşinize bu duygularınızı açtınız mı? ben bunu atlatamıyorum, seni affedemiyorum, aklıma boşanmak geliyor, bunu aşmamız için senin de birşeyler yapman lazım dediniz mi? ondan birşeyler beklediğinizin farkında mı? yoksa siz sadece farkında olduğunu mu varsayıyorsunuz? duygularınızı açık açık söyleyin bakalım ne diyecek? farkında olup da hala birşeyler yapmıyorsa bırakın bitsin o zaman. sizin duygularınızı, mutluluğunuzu önemsemeyen biriyle neden beraber olasınız ki? çocuklarım demeyin, bu kadınların klasik bahanesi olmuş, bunun arkasına saklanmayın rica ederim. sizin çocuklarınız belli bir yaşa gelmiş artık, bebek değiller ki. kendinizi kocanıza ve evliliğinize mecbur hissedip kendi gururunuzu bir de siz ezmeyin. onun size ettiğinden fazlasını siz kendinize ediyorsunuz. madem duyguar bitti, boşanmakla hiç olmazsa eşinizin tamir etmediği gururunuzu siz tamir edersiniz. ya da yeni bir başlangıç yaparsınız.

üstteki mesajınızı yeni gördüm. psikoloğunuzu pek tutmadım açıkçası. ' geçmişe dönük yaşadıklarını unut'' bunu arkadaşınız da söyler size, psikoloğun yapması gereken bunun için yol yöntem göstermek, biriken acınızı yavaş yavaş sağmak, size acıdan kaçmayı değil onunla baş etmeyi öğretmek. yoksa tavsiyeyi herkes veriyor hem de ücretsiz
istanbuldaysanız size çok iyi bir psikolog ve bir de psikiyatrist tavsiye edebilirim. benim de çok ciddi travmalarım oldu, Allah razı olsun, doktorum sayesinde iyiyim artık. size de böyle bir yardım lazım.

dove .!.:

( bu akşam çok mutsuzdum, bu yazınızı okudum daha da üzüldüm. çünkü evlenme aşamanıza kadar olan zorlukların çok benzerlerini yaşıyorum şu an. herkes vazgeç derken olmayacak bir şeyin peşinde mi koşuyorum bilmiyorum. pişmanlıklar yaşamak istemiyorum... inşallah siz de bundan sonrasında yaşamazsınız.. çok üzüldüm gerçekten okuduklarıma..

Genişletmek için tıkla...

Umarım siz böyle olaylar yaşamak zorunda kalmazsınız.
Mutlu olun inşallah.
Evet biz ailemden hiçkimse istemiyorken çok zorladık anlattım ya..
Görücü usulü olsa, öncede ihtimal verseydim daha mı kolay atlatabilirdim acaba bilemiyorum...
Duygusal yönünüzden ziyade mantık yönüylede bakın olaylara lütfen ...
Eğer yeni başlangıç devresiyse lütfen iyi düşünün..
Aşk ,tutku maalesef ,Gözünüzü boyuyor, hayatın içerisinde olaylar,sorunlarla karşılaşınca kafa dank ediyor ama iş işten geçmiş oluyor..
Elbet o nasihat dönemlerinde bizim gözardı ettiğimiz bir şey var ; oda tecrübe
Bize karşı çıkanlar tecrübeleriyle konuşuyorlar zaman içinde maalesef haklı çıkyorlar..
En azından benim öyle oldu...Ama böyle bir tecrübe yaşamayı asla istemezdim..
Kendim ettim kendim buldum..

jesabel .!.:

üstteki mesajınızı yeni gördüm. psikoloğunuzu pek tutmadım açıkçası. ' geçmişe dönük yaşadıklarını unut'' bunu arkadaşınız da söyler size, psikoloğun yapması gereken bunun için yol yöntem göstermek, biriken acınızı yavaş yavaş sağmak, size acıdan kaçmayı değil onunla baş etmeyi öğretmek. yoksa tavsiyeyi herkes veriyor hem de ücretsiz
istanbuldaysanız size çok iyi bir psikolog ve bir de psikiyatrist tavsiye edebilirim. benim de çok ciddi travmalarım oldu, Allah razı olsun, doktorum sayesinde iyiyim artık. size de böyle bir yardım lazım.

Genişletmek için tıkla...

Evet benim ihtiyacım olan bu durumla başa çıkabilme...Çünkü bu yaşanılanları değiştirebilme veya unutabilme imkanımız yok....
Bu içerisinde bulunduğum durumla baş etmeyi öğrenmek ..
Bu sıralar iyi olmadığım için bu hafta randevu aldım gideceğim, yardıma çok ihtiyacım var.Umarım sizin dediğiniz gibi bende iyiyim artık diyebilirim ..
İstanbulda değilim öneriniz için çok teşekkür ederim.

inanması zor geliyor biliyorum ama inanın herşey çok iyi olacak. insanlar ne acılara rağmen yaşamaya devam ediyor. acılar ilk günkü gibi kalsa mümkün olur muydu yaşamak? sizinki de hafifleyecek, merak etmeyin

bakın benim hayatta en değerli varlığım, hayatımın tek anlamı, tek sevdiğim annemdi. babam, ablam, tüm aşklarım dahil hayatta hiç kimseyi, annemi sevdiğimin yarısı kadar sevmedim. kendimi bildim bileli ona birşey olmasından korktum. kendi anneniz gibi düşünmeyin, elbet herkes annesini sever ama benim anneme bağlılığım, bir annenin evladına bağlılığı gibiydi. anne olmanın ötesinde, her şeyimdi. güneşimdi, aldığım nefesti, sevincimdi. hayatın yaşamaya değer olduğunu hissettiren tek varlıktı annem, hayatımın tek anlamıydı. annem yoksa hiçbirşey yoktu, onsuz bir hayatı düşünemiyordum bile.

öldü mü diyeceksiniz? hayır ölmedi, maalesef daha kötüsü oldu. annem tedavisi olmayan ve onu giderek yatağa bağlayan bir hastalığa yakalandı. tüm ömrü boyunca tek korkusu başkalarına muhtaç olmak olan annem son 7 senede giderek kötüleşti. şu anda bakıma muhtaç. ben bu sürede annemin düştüğünü gördüm, annemin ağladığını gördüm. annemin ümitsizliğini gördüm. annemin kendi cehenneminde kavrulmakta olduğunu gördüm ve elim uzanmıyordu ona, yapabileceğim hiçbir şey yoktu. çaresizlik öyle kötü ki, o benim için dağları delerdi, ben onun için hiç birşey yapamıyordum. Allah'ın bana biçtiği rol sadece seyretmekti, seyretmek ve sabretmek.

Bu benim hayatımın en büyük travmasıydı. gün geldi kendimi öldürmek geçti aklımdan. gün geldi "annemi bırakıp gitmek olmaz, gitmemin ona faydası da olmaz" diyerek onu öldürmek geçti aklımdan, sırf çektiği acıya katlanamadığımdan. tam üç sene ağır depresyon tedavisi gördüm. her gün bir avuç ilaç içerek yaşadım, sayısını ben bile karıştırırdım artık.

Bugün annem hala hayatta. annem bakıma muhtaç. annem artık doğru düzgün konuşamıyor, yürüyemiyor, yemek yiyemiyor. annemin kaç sene daha çekeceği, daha ne kadar kötüleşeceği belli değil... Ben mi? yaşıyorum. hayat devam ediyor. ıyiyim. geleceğe ilişkin ümitlerim, planlarım var. Annemin hastalığına rağmen yaşıyorum ve inanın hala düşününce üzülsem de 5 sene önceki kadar acıtmıyor canımı.

Merak etmeyin, ben o hallerden bu hallere geldiysem, siz çok, çoook iyi olacaksınız. kendinize güvenin ve umudunuzu kaybetmeyin.

jesabel .!.:

bence siz en kısa zamanda bir terapistten yardım alın. bu arada Mehmet Sungur'un Sen Ben ve Aramızdaki Herşey kitabını okuyun. aldatılma travması ile başa çıkma konusunda çok şey anlatıyor.
her acının tamiri var, zannettiğiniz gibi ömür boyu bu acıyla yaşamak zorunda değilsiniz. tamiri tesellisi olmayan tek acı evlat acısıdır, onu da Allah kimseye göstermesin.
eşinize bu duygularınızı açtınız mı? ben bunu atlatamıyorum, seni affedemiyorum, aklıma boşanmak geliyor, bunu aşmamız için senin de birşeyler yapman lazım dediniz mi? ondan birşeyler beklediğinizin farkında mı? yoksa siz sadece farkında olduğunu mu varsayıyorsunuz? duygularınızı açık açık söyleyin bakalım ne diyecek? farkında olup da hala birşeyler yapmıyorsa bırakın bitsin o zaman. sizin duygularınızı, mutluluğunuzu önemsemeyen biriyle neden beraber olasınız ki? çocuklarım demeyin, bu kadınların klasik bahanesi olmuş, bunun arkasına saklanmayın rica ederim. sizin çocuklarınız belli bir yaşa gelmiş artık, bebek değiller ki. kendinizi kocanıza ve evliliğinize mecbur hissedip kendi gururunuzu bir de siz ezmeyin. onun size ettiğinden fazlasını siz kendinize ediyorsunuz. madem duyguar bitti, boşanmakla hiç olmazsa eşinizin tamir etmediği gururunuzu siz tamir edersiniz. ya da yeni bir başlangıç yaparsınız.

Genişletmek için tıkla...

BU msj ınız yeni gördüm.
Sözünü ettiğiniz kitabı en kısa zamanda temin edeceğim ,okuyacağım,teşekkürler.
Eşimle açık açık konuştum...
Daha önce ayrılmanın son noktasından döndüm
Defalarca konuştum,duygularımı ,neler hissettiğimi ,bunu aşmam için beklentilerimi izah ettim..Tek başıma yenemeyeceğimi ,Hatta fazlasıyla izah ettim..Yardım almasını sağladım , devam etmedi.
Kendince yardım ettiğini ,elinden geleni yaptığını sanıyor.
Yaptığı ,anladığı hizmet dili yukarıda anlatmıştım.Hizmet, hizmet ..Evin içerisinde herşeyi yapar ,istediğim olur , maddi olarak beni kısıtlamaz ,istediğim yere giderim ,
Oysa ben hizmet istemiyorum ,maddi şeyler istemiyorum onuda belirttim ..
Tamamen duygusal anlamda beklediklerim ..Tabi bu duygusallık aşk vs değil yanlış anlşılmasın..
İsteğim Kadınlık gururumun tamir edilmesi , duygusal onarım...
Zaten fıtratında çok belli edebilen bir insan değil ama böyle önemli bir noktada fazlasıyla kendisini zorlamasını bekliyorum..Bunu beklemekde ayrı bir hatamı bilemiyorum.

Sevgili jesabel , diyorum ya şu hayatta herbirimizin imtihanları farklı farklı ..
Sizde çok acı şeyler yaşamışssınız , yazdıklarınız detayda ne kadar mühim ...
ınsan yaşarken bunları farketmiyor , ne zamanki acı bir durumla karşılaşıyor o zaman anlaıyoruz.
ınanın şuan sizin bu msjınızı okuyunca biran ne kadar boşa zaman geçirdiğimi ,kendi kendimi ,kendi hayatımı kahrettiğim duygusuna kapıldım...
Sağlık ,sağlıkla ilgili çaresizlik ...
Evet çok zor şeyler yaşamışssınız ,üzüldüm..hayat ne garip...
Bende 25 yıl önce babasını sağlık nedeniyle kaybetmiş birisi olarak anlıyorum...
ınşallah dediğiniz gibi olur .çocuklarımla çok fazla yara almadan bu durumdan kurtulabilirim..
Sizede çok geçmiş olsun...Sevgiyle,umutla kalın..

ateş düştüğü yeri yakıyor değil mi. boş şeylere üzülüyorum diye düşünmeyin, daha ipe sapa gelmez nelere üzülüyoruz ki. bütün yaşadıklarıma rağmen sizin durumuzunda olsam, ben de aynı şekilde üzülürdüm.
inşallah en kısa zamanda iyi haberlerinizi alırız. Allah yardımcınız olsun
sevgilerimle

vaşşa hı allah sabr versın ınsalah en kısa zamanda esınız de gerceklerı goruru ve terazıyı dengede tutar. ben 2 senede ne kadar cok yıprandım ama sızın 17 yıl. dıle bıle kolay degıl bu bu soylemek . maalesefkı hıcbır sey soyleyemıyorum ama yasadıklarınızla ve gosterdıgınız tepkıyle o adar cok haklısınızkı. bazen ınsan sedece haklı oldgunu duymak ıstıyor . soyleyebılecegım sadece COK HAKLISINIZ.

Hamiye .!.:

Sizin yaşadıklarınızada üzüldüm.Siz beni anlayabilirsiniz..
Yorumun için sağol..
''yaşadıklarımı düşünmemeye çalışmak'' Ahhh inanın bendeki sorun bu...
Zaten düşünmesem bunları yaşamam.
Psikologda bunu söylemişti ,' geçmişe dönük yaşadıklarını unut'' ee nasıl olacak olmuyor çok zor...
Dah önceleri uğraş buldum, spor merkezine gitmeyi denedim, ahşap boyama kursuna gittim , araba kullanmaya başladım ,takıyla uğraştım ,kendimi çarşı pazara attım ,
tek başıma başka bir şehire attım kendimi , ağladım ağladım,hiç kimseyi umursamadan akıttım gözyaşlarımı ,kendi yaşadığım yerde yapamayabilirdim, ...
Umarım rahatlaycağım zamanları yaşar mıyım bilemiyorum..

Genişletmek için tıkla...

Canım evet seni gerçekten iyi anlıyorum göznün önünde canlanan o senaryoları çok biliyorum...Hatta kaç gece uykumda çığlık atarak uyandım...hatta bazılarında eşim uyandırdı bağırırken...sanırım 5 aydır antideprasan kullanıyorum...gece uyumak için ilaç kullandım..ilaç almadan uyduğum zaman derin uyku yoktu ve kabuslar...yılbaşından önce sanırım iki hafta önce falan yine büyük bir kavga ettik...babama söylememiştim olayı ...aradım annemi babamada anlat boşanıyorum dedim...benim eşimde seninki gibi hizmet diliyle konuşuyordu...terapilerde bir iyi bir sorun çıkartıyordu...neyse uzatmıyım ...atladım ailemin yanına gittim 3 gün kalabildim iş yüzünden....kendimi dinledim...ailem her şey senin kararın hiç bir şeye mecbur değilsin dedi...eşim beni hava alanına ağlayarak bıraktı...neyse döndüm ve söyledim sen istersen çözersin ben senin psikolojini düşünemem diye...ne istediğimi sen zaten anlarsın...şimdi eşime dank etti sanırım ne demek istediğimi anladı...kaybetme korkusu birde ne bilim...özetle canım antidepresan baya yardımcı oldu eşimde daha dikkatli ve özenli olunca...sen hiç antideprasan kullandın mı?ayrıca burdaki arkadaşın dediğine bende katılıyorum...geçmişi unut demek terapi değil...sanırım biraz zayıf ...

mavigece75 .!.:

Canım evet seni gerçekten iyi anlıyorum göznün önünde canlanan o senaryoları çok biliyorum...Hatta kaç gece uykumda çığlık atarak uyandım...hatta bazılarında eşim uyandırdı bağırırken...sanırım 5 aydır antideprasan kullanıyorum...gece uyumak için ilaç kullandım..ilaç almadan uyduğum zaman derin uyku yoktu ve kabuslar...yılbaşından önce sanırım iki hafta önce falan yine büyük bir kavga ettik...babama söylememiştim olayı ...aradım annemi babamada anlat boşanıyorum dedim...benim eşimde seninki gibi hizmet diliyle konuşuyordu...terapilerde bir iyi bir sorun çıkartıyordu...neyse uzatmıyım ...atladım ailemin yanına gittim 3 gün kalabildim iş yüzünden....kendimi dinledim...ailem her şey senin kararın hiç bir şeye mecbur değilsin dedi...eşim beni hava alanına ağlayarak bıraktı...neyse döndüm ve söyledim sen istersen çözersin ben senin psikolojini düşünemem diye...ne istediğimi sen zaten anlarsın...şimdi eşime dank etti sanırım ne demek istediğimi anladı...kaybetme korkusu birde ne bilim...özetle canım antidepresan baya yardımcı oldu eşimde daha dikkatli ve özenli olunca...sen hiç antideprasan kullandın mı?ayrıca burdaki arkadaşın dediğine bende katılıyorum...geçmişi unut demek terapi değil...sanırım biraz zayıf ...

Genişletmek için tıkla...

Ne acılar ,ne sessiz çığlıklar yaşıyoruz...
Bende sizi çok iyi anlıyabiliyorum.
Gece uykusuzlukları ,kabuslar çok iyi biliyorum..
Hiç kirpiğin kirpiğine değmeden olan sabahlar...Ağlamaktan kızarmış , uykusuzluktan şişmiş gözler..Hep soğuk çay pansumanı yapardım.
Sabah olunca yüzüme elgörümlük maske ifadesini takınır ,okula giderdim.
Anti depresan kullanıyorum canım, geçtiğimiz yıllardada arara kullandım,şimdide kullanıyorum.
Sizin durumunuz umarım bizimki gibi uzun süreçli,sancılı olmaz.
Şuan sorununuzu hallettiniz mi?
Akıllı davranın, kesin kararlı olun eşinize karşı.İnşallah eşiniz için büyük bir ders olur yinelemz ,evliliğin,sizin değerinizi bilir.:teselli:
Sevgilerle..