Mutsuzum, insanlardan kaçmak istiyorum

bozulanmetabolizma .!.:

Şuanki hislerimi kimseye acamadığım icin buraya yazmak istedim. Cünkü dertleşecek, beni anlayacak kimsenin olmadığını düşünüyorum. Babasız büyüdüm sayılır.. hep bir yanım eksik büyüdüm( babam Baskasına aşık olup gitmisti)Hep başkalarının hayatlarına bakıp imrenerek. İmrenmek dediğim de ne güzel babası yanında, ne güzel annesi hic kızmıyor yA da ne güzel abisi ablası kardeşi aç okula gitmiyor… En basiti okulda aşı olup eve geldiğimizde, kolumuz ağrıyor diye arkadaşın annesi kıyamayıp onu uyandırmamıştı. Dedim ben de bir gün böyle olur muyum? Annem bana kıyamayıp uyandırmamaZlık yapar mı? Sonra o çocuk aklımla da ben çocuğuma böyle davranacam demistim.. Neyse işimi elime aldım çok şükür. 8 sene oldu. Hep düzenli bir aile, güzel bir yaşam hayali kurdum. Evleneceğim kişi sevdiğim aşık olduğum biri olacak dedim. Nitekim aşık da oldum. Çok sevdim. Sevildiğimden emin olmadım ama sevdim. Suan 31 yaşındayım. Birtakım sebeplerden dolayı erkek arkadaşımla ayrılmak zorunda kaldık. İlk başlarda neden niçin derken suanda ikimizin içinde de bir şeylerin bittiğini düşünüyorum. Ama su boşluk hissinden bir türlü kurtulamadım. Hayatta en çok istediğim şeyin bir çocuk sahibi olmasıyken, suan buna olan inancımı kaybettim. Benim yaşayamadığım o mutlu aile hayatını, o anne şefkatini ben çocuklarıma verecektim. Belki gec değil diyeceksiniz ama benim her şeye inancım bitti. Bir dhaa seveceğime, sevilebileceğime dair ümidim kalmadı. Kalabalık ortama girdiğim an yok mu biri, çalışan kadınsın güzelsin de nasıl bulamadın soruları iyice bunalıma sürüklüyor beni. Kendimi öyle yetersiz, bir şeyleri başaramayan biri olarak görmeye başladım ki… Arkadaşlarla bir araya gelmek toplanmak istemiyorum. Arkadaşlarımın hepsi evli. Çoluk çocuk sahibiler. Allah mutlu Mesut etsin. Hayırlı evlat olurlar insallah. Ben neden böyleyim, neden dünyada en çok istediğim şeye, bir yuvaya bir çocuğa sahip olamadım diye kendimi üzüp duruyorum… lütfen yadırgamayın beni. Gerçekten çok üzgünüm..

Genişletmek için tıkla...

Biblolitanin annesi .!.:

Yazdığınız gibi diyorum şuan gerçekten geç değil, herşeyin bir vakti saati var bunlar klasik gelebilir ama üzülmeyin,aslında suanki bu buhran haliniz geçmişten gelen durumunuzdan ötürü . İnşallah çok güzel bir yuvaya sahip olursunuz ve güzel evliliginizle çocuklarla taclandirirsiniz

Genişletmek için tıkla...

ElaineBenes .!.:

Eninde sonunda güzel kalbinizin ekmeğini yiyeceksiniz az daha sabır geç olsun ama hayırlısı olsun

Genişletmek için tıkla...

MaHlass .!.:

Her yerde aynısını yazıyorum bu lafı söyleyen kişilere:
Bir kadının yapabileceği en büyük hata ; Kendisi elde edebilecekken,hayalini kurduğu dünyayı bir erkeğin yaratmasını istemektir..

Çocuk için illa ölüyorum bitiyorum aşkına gerek yok biraz sevgi, biraz birbirini anlamak, en çok beyninizin iletişimi yeterli.. Aşk zaten bir süre sonra şikayet ettiğin bir döneme girip isyan ettiriyor.. Hiç gerek yok yersiz ekşına..

Genişletmek için tıkla...

bozulanmetabolizma .!.:

Şuanki hislerimi kimseye acamadığım icin buraya yazmak istedim. Cünkü dertleşecek, beni anlayacak kimsenin olmadığını düşünüyorum. Babasız büyüdüm sayılır.. hep bir yanım eksik büyüdüm( babam Baskasına aşık olup gitmisti)Hep başkalarının hayatlarına bakıp imrenerek. İmrenmek dediğim de ne güzel babası yanında, ne güzel annesi hic kızmıyor yA da ne güzel abisi ablası kardeşi aç okula gitmiyor… En basiti okulda aşı olup eve geldiğimizde, kolumuz ağrıyor diye arkadaşın annesi kıyamayıp onu uyandırmamıştı. Dedim ben de bir gün böyle olur muyum? Annem bana kıyamayıp uyandırmamaZlık yapar mı? Sonra o çocuk aklımla da ben çocuğuma böyle davranacam demistim.. Neyse işimi elime aldım çok şükür. 8 sene oldu. Hep düzenli bir aile, güzel bir yaşam hayali kurdum. Evleneceğim kişi sevdiğim aşık olduğum biri olacak dedim. Nitekim aşık da oldum. Çok sevdim. Sevildiğimden emin olmadım ama sevdim. Suan 31 yaşındayım. Birtakım sebeplerden dolayı erkek arkadaşımla ayrılmak zorunda kaldık. İlk başlarda neden niçin derken suanda ikimizin içinde de bir şeylerin bittiğini düşünüyorum. Ama su boşluk hissinden bir türlü kurtulamadım. Hayatta en çok istediğim şeyin bir çocuk sahibi olmasıyken, suan buna olan inancımı kaybettim. Benim yaşayamadığım o mutlu aile hayatını, o anne şefkatini ben çocuklarıma verecektim. Belki gec değil diyeceksiniz ama benim her şeye inancım bitti. Bir dhaa seveceğime, sevilebileceğime dair ümidim kalmadı. Kalabalık ortama girdiğim an yok mu biri, çalışan kadınsın güzelsin de nasıl bulamadın soruları iyice bunalıma sürüklüyor beni. Kendimi öyle yetersiz, bir şeyleri başaramayan biri olarak görmeye başladım ki… Arkadaşlarla bir araya gelmek toplanmak istemiyorum. Arkadaşlarımın hepsi evli. Çoluk çocuk sahibiler. Allah mutlu Mesut etsin. Hayırlı evlat olurlar insallah. Ben neden böyleyim, neden dünyada en çok istediğim şeye, bir yuvaya bir çocuğa sahip olamadım diye kendimi üzüp duruyorum… lütfen yadırgamayın beni. Gerçekten çok üzgünüm..

Genişletmek için tıkla...

Semra12345 .!.:

Neden yadırgayalım ki canım benim bu aile kurmayı çocuk sahibi olmayı istemen çok doğal birşey.
Ama değmeyen insanlar yüzünden bu hayaline küsmen doğru mu sence?

Genişletmek için tıkla...

mizantropi .!.:

Merhabalar, umarım yorumlarımla istemeden de olsa sizi kırmam Öncelikle, hayatta hiçbir şey için geç değildir. Hayatta sizin kadar tecrübem yok ancak sizinle hemen hemen aynı hisleri paylaşmış biri olarak yazıyorum. Sizin rızkınız, ölümünüz ve eşiniz bellidir. Yazılmıştır bunlar değiştiremeyiz. Şunuda söylemek isterim ki, kendinizi yalnız hissetmeyin asla. Kimse yoksa Allah var size herkesten yakın. Kusura bakmayın inancınızın hangi boyutta olduğunu bilmeden yorum yaptım ancak kendim böyle düşündüğüm için belki sizi de rahatlatır diye yazmak istedim Yaşadığınız bu kötü tecrübeler, kötü anılar; daha sonrasında yaşayacağınız güzelliklere şükretmeniz içindir. Gönlünüz çok yorgun hissediyorsa, Rabb’in mükafatı yakındır. Her şeyin güzel olacağına ve her şeyin yoluna gireceğine dair umutlarınızı kaybetmeyin sadece. Başarmak, başarmamak. Kime göre, neye göre? Herkes evli çoluklu çocuklu olabilir, olsun. Siz belki daha sonra isteyeceksiniz ve olacak? 31 yaşındaymışsınız daha çok gençsiniz. Teyzem 42 yaşında anne oldu Çevremdekiler hep 35’ten sonra evlendiler. Bende bu buhrana, aynı konulardan girmiştim. Evlilik, akademik başarı vs. Akademik olarak çok başarılı biri sayılmam mesela ben. Bütün yakın arkadaşlarım üniyi ya derece ile bitirdi, ya yüksek lisanslarını tamamladılar şuanda doktora yapan arkadaşım var en yakın çevremden. Ben mesela bunlara girişmek istemedim, her insan aynı değildir ki. Belki benim gücüm yoktur onları kaldırıcak ya da canım istemiyordur? En yakın arkadaşımla birlikte Hukuk okuduk. Ben mezun olur olmaz stajlarımı başlatıp ruhsatname’mi alıp direkt meslek hayatına atıldım. Başkasının yanında çalışmak bana uygun gelmedi bıraktım. Arkadaşımın annesi babası avukat olmasına rağmen, ruhsatını daha yeni alabildi. Onu bile alamadı diyebiliriz, nişanlısı engel oluyor ve avukatlık yaptırmıyor. Kaldı ki arkadaşım bu halinden çok memnun. Bende çalışmıyorum şuanda kendimi iyi hissetmediğim için mesela. Çalışmak istiyor muyum, hayır. Kendimi ne zaman iyi hissedersem neyi ne zaman istersem o zaman yaparım. Aynı HF’den mezun olduğumuz, aynı dönemdeki meslektaşlarımız AYNI baroya kayıt olduğumuz çok çok çokk bilindik arkadaşlarımız var. “Çok başarılılar” kime göre neye göre başarı mesela Misal: Bir çocuk katilini savunup, o davayı kazanmanın başarı olduğunu düşünen insanlar var. Bana göre kepazelikten başka bir şey değil Velhasıl, hayat kısa özellikle de mutsuz olmak için! Bir daha bu dünyaya gelmeyeceğiz. Bakın saat 04:35 bugün ayın 14’ü yıllardan 2022 bir daha bu an geri gelmeyecek. Sevgiler

Genişletmek için tıkla...

jujucicek .!.:

insanlar her şeyin lafını ediyo. bekar ol ne zaman evlencen. okulu bitir ne zaman atanacan, evlen ne zaman doğuracan, çocuğun olsun e bi kardeş daha yap yalnız büyümesin vs vs.. yaşlanınca da ne zaman ölecen derler herhalde.

Genişletmek için tıkla...

minerva1988 .!.:

34,5 yaştan bildiriyorum:) kendine ait seni kutlu edecek şeyler kovalamaya çalış. Herkes konuşacak bu yaz akraba düğünlerine gitmemi ailem istemedi, gideceksin gereksizin biri canını sıkacak ne gerek var diye :) evlilik çok zor bir olay umarım sana kolaylaştıracak biri denk gelir.

Genişletmek için tıkla...

bozulanmetabolizma .!.:

Ne güzel bir aileniz var :). Benim babam da artık evlen çoluk çocuğun olsun. Onların saçlarını yap dedi iste ( yeğenlerimin saçlarını bağlıyordum diye)

Genişletmek için tıkla...

minerva1988 .!.:

Kırılıyorsunuz değil mi bir arkadaşımın annesi çok ağır konuşurdu ve kız baya kötü hale gelmişti. Ailenizle konuşun güzel bir yuva istediğinizi ama olmadığını sırf evlenmek için evlenip başımı yakmak istemiyorum diyin. Hepimiz istiyoruz ama bir şekilde olmuyor ne yapalım yani . Bu evlenemedim modunda cikmazsaniz gerçekten çok yıpranırsınız , ruh sağlığınız çok daha önemli

Genişletmek için tıkla...