Mutsuzluktan öleceğim

işte bunlar lohusalıktan

şimdi bebeği de çocuğu da geri eremeyiz

eşin de kısa vadede değişmez

senin bu bunalmana kısa vadede çözüm bulmamız lazım ama

mesela çok titiz temizsen biraz oradan ödün ver ya da ne bileyim evindeki aletleri bir gözden geçir

çamaşır makinan kurutma makinan bulaşık makinan hata bıçağın

işlevleri tam olsun sana kolaylık sağlasın

yani işte bu çamaşırlığın şurasında sıkıntısı var ama idare ediyorum demiştin ya yıllardır artık idare etme senin saniyen kıymetli bıçağın keskin olsun ki hemen doğransın ocağın güçlü olsun ki hemen pişsin

kızın ve bebeği aynı anda oyalayacak etkinlikler bul biri emerken diğeri ile sohbet et

mesela kızın kardeşine hikaye uydursun anlatsın vs

kızını uyutmak gibi bir durum varsa eşin uyutsun baba kız saatleri mutlaka olsun bebek büyüyünce de baba oğul saati de olacak da şimdi çok küçük

bebeğin ağlama saati varsa yani kısa kolik atağı o saatte eşin evde ise ona pasla

sende olsa da susmuyor zaten sen o arada başka şeyle ilgilen

bir de mutlaka kendine bir zaman aralığı belirle bu 15 dakika da olabilir ama o aralık senin olsun gece 12 de olsa da olur kimse sana bir şey demesin sen ister nete takıl ister dizi izle ister otur ağla ama o zamanın senin olduğunu bil

bebek büyüdükçe bu sürenin artacağına inan

mutluluk seninle olsun
Işte tüm sıkıntı burda. Bende tip ki sizin gibi düşünüyorum.ama eşim sizin ornek ten gidecek olursam bizim evdeki bıçağın nesi var çamaşır makinesine ne olmuş kafasında. Baba kız saati filan deyince ben çok fazla dizi izliyormuşum böyle saçma sapan şeyler sadece tv de oluyormus
 
Neden böyle diyorsunuz ? Bu kadın bu çocukları yanlız basına yapmadı. Çalışsa da iş sorunluluğu ayrı Babalık yapma sorunluluğu ayrı. Herseye hem ev işi hem yemek hem iki çocuk kadın nasıl yetişsin. Tamam adam da en azından mesela Kızın ödevini kadın yaptırıyorsa Bebekle erkek ilgilenir.ya da tam tersi. İşbölümü Olmalı. Ya da dönüşümlü Olmalı.
Ben calistigim zamanlarda da bu böyleydi. Ikimzde aynı saatte evde oluyorduk ben demeden bi işe girismiyordu.illa ben söyleyeceğim
 
Işte tüm sıkıntı burda. Bende tip ki sizin gibi düşünüyorum.ama eşim sizin ornek ten gidecek olursam bizim evdeki bıçağın nesi var çamaşır makinesine ne olmuş kafasında. Baba kız saati filan deyince ben çok fazla dizi izliyormuşum böyle saçma sapan şeyler sadece tv de oluyormus

:KK67::olamaz::kızgın::silah:


Konuşmayın şu adamla. Hiç böyle demezdim ama allah aşkına korunun, iletişim kurmayın, düzeninizi oturtun sonra da çözümünü bulun. Salın gitsin.
 
eskiden çamaşırı elde yıkayan, tel süpürgeyle evi süpüren, bulaşıkları elde yıkayan, sık sık misafir ağırlayan, hatta aile büyüklerine bakan insanlar, 5-6 çocuğu hiçbir eş desteği olmadan nasıl büyütmüşler acaba....
Nasıl buyutmusler anlatayım. Misal kaynanam. Tam 8 tane doğum yapmış 7 tanesini bugüne getirmiş.
En büyük gorumcemi 14 yaşında evlendirmis. Kaynimin biri ilkokuldan sonra hep amcasinda kalmis okuyabilmek icin. Bir gorumcem 10 12 yaşına kadar babaannesinde kaliyormus hatta babaanesine anne diyormus. Bi kaynim ortaokul yaslarindayken istanbula akrabalarinin yanina kacmis gitmis evlenene kadar gelmemis orada calismis. Geriye iki gorumce kaliyor buyuk olan hem kucuklere bakip hem ev isi yapiyormus.
Kaynanamda sizin gibi söylüyor ben 7 tane büyüttüm köyde zor sartlarda diyor.
7 sinu toplasan 1 çocuk kadar ilgilenmemis biraz ilgilense cocuklariyla birşeyler ogretse şimdi oğlu böyle olmazdı bugün bende burada bu konuyu açmazdim. Yorumlara yazardım Sağ olsun eşim bana her konu da çok yardimcidir ailesi mükemmel bir evlat yetistirmis diye
 
Yani ne desem bilemedim . Cok üzüldüm. Sizi anlamaya çalıştım. Aslinda anladım da. Ama aklıma bir öneri gelmiyor. Çok üzüldüğümle kalıyorum.

Bir yardımcınız olsa. Yani mesela bi genç kız gelse. Oyun ablası gibi. Çocukla azicik ilgilense. Kiza 3 5 kuruç verseniz. En azında birkaç gün . Kızınız da okuldayken.

Siz de dışarı çıksanız. Biraz hava alsanız. .

Evet çok anlik bir çözüm. Uzun vadede bir çözüm sayılmaz. Ama eşinizi değiştirmek de mümkün değil.

Akĺima da baska bir şey gelmiyor.

Allah yardimciniz olsun.
 
bizde çocuklar kuralsız yetiştiriliyor 24 saat anne peşlerinde...kızınız ödevini kendi yapmalı, odasını kendi toplamalı, anne gersinse, küçük bebekler tabiki ağlar...
Zaten ödevini kendi yapıyor fakat sonunda kontrol edilmesi gerekiyor. Yanlışlarının düzeltilmesi ve anlamadığı konularda yardımcı olmak gerekiyor. Benim matematigim eşime göre daha iyi diye ılkokul matematigini adam bana pasliyor. Götür kızım annen baksın ben anlamam diyor. Anlamadığı için değil işine gelmedigi için. Sanki şimdi çocuklar trigonometri fonksiyon mu görüyor. Toplama çıkarma yani ne var bunda anlamayacak. Ben sorumluluk almak istememesine kiziyorum
 
Dün geceden beri kara kara düşünüyorum. Ne yapsam nasıl etsem nasıl olur diye.
Öncelikle konum uzun.
Ben 9 senelik evliyim. Ilk okula giden bir kızım 1 aylık da bir oğlum var.
Eşimle memleketlerimiz arasında 1000 km den fazla bir mesafe var zira kafa yapısı olarak da öyle.
Eşim bildiğiniz saf şu katılmamis odun. Bu odunluklari yüzünden çok kavgalarimiz oldu. Evliliğin ilk yılları güç gösterisiyle geçti. Ben böyleyim biz böyleyiz ailem böyle vs arada kültür farkı olduğu için detaylica kendilerinj bana anlatmaya calistilar akillari sıra.
Beni resmen sindirmeye calistilar. Yeri geldi basarili oldular yeri geldi savastik. Çok kavgalar oldu. Ama ben bildiğimi okumaya devam ettim. Kendi dogrularimi haykırdım hep. Kendi dogrularim derken aslında hep olması gerekeni. Velhasıl kelam bu süreçte herkes kendince dersler aldı. Şimdi ailesi ile gayet mesafeliyim. En azından bu konuyu aştık. Fakat asamadigimiz daha nice konu var. Anlatmaya kalksam manas destanı çıkar. Özet geçecek olursam eşim eş olmanın baba olmanin eve para getirmekten ibaret olduğunu zannedenlerden. Ve bu durum beni delirtiyor artık. Oğlum çok sıkıntıli bir bebek geçenlerde bununla ilgili konu açmıştim.
Ve suan yanımda kimse yok. Evin işi kızın okulu bebek yemek vs. Hepsi bana bakıyor. Çünkü kocam olacak adam akşama kadar çalışıp ustune bir de oruç tutuyorum diye kendisine yılın en iyi adam ödülünün filan verilecegini düşünüyor galiba.
Çocuk doğduguundan beri hep beraber sofraya oturamadik dönüşümlü yemek yiyoruz. Tabi benimki 10 dakika onun ki yarım saat. Ve daha birçok şey. Sorun şu ki kendisi aşırı derece rahatına düşkün. Dün bebegin aşısı vardı bunu bildiği halde mesaj atıyor yemekte ne var birde şu tatlidan yapar mısın diye. Ben yapmasam belki birşey demeyecek ama bu mesaj bile beni geriyor. Çocuk zaten normalde durmuyor dün asidan sonra hiç durmadı. Sürekli ağlıyor. Kızım akşam iş çıkışı arıyor birşey istemek için arkadan bebegin sesi gidiyor ona ve kurduğu cümle aynen su ben gelene kadar onu uyutun. Sonra eve geldi çocuk tabi susmuyor altını açtı çocuk azicik çiş yapmış kızım bez getirdi cocugu bıraktı kalktı gitti bende cocugun altını niye baglamadin dedim diye kıyamet koptu. Neymiş bilmiyormus. Oysa geçen gün ben yanında yaptım ve bak böyle yapılıyor diye anlattım ve bana döndü dedi ki niye anlattin ki şimdi. Yani demek istiyor ki ne gerek var öğrenmeye zaten sen yapacaksin gibisinden.
Biz bez olayı ile başladık kavga etmeye o söyledi ben söyledim. Sanki çocuk başkasının cocugu yani bi bezini değiştirmek bu kadar mi zor ya. Ben artık onun bu sığ zihniyetinden bıktım nefret ettim. Ona gore bu kadın işi.
Herşeyde böyle çocuklarla ilgili evle ilgili herşeyde yaptığı bir işi insanin burnundan getirerek yapıyor ki çoğu şeyi yapmıyor.
Sorsan cocuklarini çok sever ama dışardan biri gibi olmasini istemiyorum. Biraz ilgi sevgi oyun yemek banyo vs bu tür igtiyaclarini da yapması gerekmiyor mu. Babalık bir paket bez almak mi. Lütfen soeyin. Ben akşamdan beri aglamaktan gozlerim sisti.
Asıl problemin başı benim ailem. Daha doğrusu babam. Eşimden 1000 kat daha gerikafa li. 9 senedir evliyim 1 kez beni arayipta ne yapiyorsun kızım demedi. Her kavgada beni ezdi. Bir gün Esi mi arayıp oğlum bu böyle olmaz ailene sahip çık demedi. Her zaman ona göre erkekler haklı. Tabi esimde bunun farkında ve ona göre kendisi bulunmaz hint kumaşı.
Ve ben herseyden o kadar çok bunaldım ki bazi zaman aklimi kaybetmekten korkuykrum. Gercekten cikar yol bulamıyorum. Herseye muhalefet bir koca hicbirseyle alakası olmayan bir aile ortada 2 çocuk. Bazı zaman diyorum ki herşeyi herkesi bırakıp gideyim. Ama bunun çok günah olduğunu biliyorum. Ve cocuklarimin bunu haketmedigini. Aslında ben böyle bir insan değilim ama hayatta herseyle tek başıma mücadele etmekten tutunacak bir dalim olmamasindan çok yoruldum tukendim bittim.
Mutluluk neden benim hayatımdan gecmiyor neden hep teğet geçiyor. Ailesi olmayanin iyi bir kocasi olur sahiplenir bende neden hiç biri yok neden. Ben neden bu kadar yalnızım.
Anlatmak istediğim daha o kadar büyük sıkıntılar var ki. Ama sonuç olarak hepsi de benim tek başıma mucadelemle çözülecek şeyler değil. Ben bu sorunların ortasında debelenip durmaktan başka birşey yapamıyorum. Ve debelendikce dibe batiyorum. Işin içinden çıkamıyorum.
Suan tek yapmak istediğim bu evden gitmek. Ama nereye ama nasıl bilmiyorum
şuan lohusasınız,hassas dönemdesiniz,eşinizle tartıştığınız için bu psikolojide olmanız normal,ben de eşimle tartıştığımda bütün kötü şeyler gözümün önüne gelir,kafamda kurar da kurarım, ama barışınca hepsi silinir gider, biraz sabredin bence,şuan zor dönemden geçiyorsunuz, zamanla her şey düzelecektir inşaallah
 
şuan lohusasınız,hassas dönemdesiniz,eşinizle tartıştığınız için bu psikolojide olmanız normal,ben de eşimle tartıştığımda bütün kötü şeyler gözümün önüne gelir,kafamda kurar da kurarım, ama barışınca hepsi silinir gider, biraz sabredin bence,şuan zor dönemden geçiyorsunuz, zamanla her şey düzelecektir inşaallah
Insallah
 
Zaten ödevini kendi yapıyor fakat sonunda kontrol edilmesi gerekiyor. Yanlışlarının düzeltilmesi ve anlamadığı konularda yardımcı olmak gerekiyor. Benim matematigim eşime göre daha iyi diye ılkokul matematigini adam bana pasliyor. Götür kızım annen baksın ben anlamam diyor. Anlamadığı için değil işine gelmedigi için. Sanki şimdi çocuklar trigonometri fonksiyon mu görüyor. Toplama çıkarma yani ne var bunda anlamayacak. Ben sorumluluk almak istememesine kiziyorum
Bütün sorumluluğu birden yükleme güzel kardeşim teker teker alistircan. İlk neyi istiyorsun çocuğun dersi mi güzellikle şöyle benim şu işim var sen yaptirirmisin falan diye. Bir müddet ara ver sonra tekrar.sonra sıklaştırırsın. Eşin hiç sorumluluk almamış öğrenecek
 
Bütün sorumluluğu birden yükleme güzel kardeşim teker teker alistircan. İlk neyi istiyorsun çocuğun dersi mi güzellikle şöyle benim şu işim var sen yaptirirmisin falan diye. Bir müddet ara ver sonra tekrar.sonra sıklaştırırsın. Eşin hiç sorumluluk almamış öğrenecek
Ya inanirmisinz hamileyken birkaç kere kızın ödevlerini kontrol eder misin dedim. Aldı hemen baktı tamam kaldiravilirsin dedi. Bende iskillendim çünkü genelde birkaç yanlışı çıkardı beraber düzeltirim filan. Getir bi birde ben bakayım dedim. Çocuğun 4 _5 tane yanlışı var. Anlatabiliyormuyum. Bi iş yapmıyor yaptığı da baştan savma.
 
Ya inanirmisinz hamileyken birkaç kere kızın ödevlerini kontrol eder misin dedim. Aldı hemen baktı tamam kaldiravilirsin dedi. Bende iskillendim çünkü genelde birkaç yanlışı çıkardı beraber düzeltirim filan. Getir bi birde ben bakayım dedim. Çocuğun 4 _5 tane yanlışı var. Anlatabiliyormuyum. Bi iş yapmıyor yaptığı da baştan savma.
Siz niye kontrol ediyorsunuz sorumluluk vermiyorsun.herseyde kontrol etme bırak bir iki düzeltecek.azcik güven azıcık sorumluluk ver. Senin kontrol edeceğini biliyor adam zaten rahat
 
Dün geceden beri kara kara düşünüyorum. Ne yapsam nasıl etsem nasıl olur diye.
Öncelikle konum uzun.
Ben 9 senelik evliyim. Ilk okula giden bir kızım 1 aylık da bir oğlum var.
Eşimle memleketlerimiz arasında 1000 km den fazla bir mesafe var zira kafa yapısı olarak da öyle.
Eşim bildiğiniz saf şu katılmamis odun. Bu odunluklari yüzünden çok kavgalarimiz oldu. Evliliğin ilk yılları güç gösterisiyle geçti. Ben böyleyim biz böyleyiz ailem böyle vs arada kültür farkı olduğu için detaylica kendilerinj bana anlatmaya calistilar akillari sıra.
Beni resmen sindirmeye calistilar. Yeri geldi basarili oldular yeri geldi savastik. Çok kavgalar oldu. Ama ben bildiğimi okumaya devam ettim. Kendi dogrularimi haykırdım hep. Kendi dogrularim derken aslında hep olması gerekeni. Velhasıl kelam bu süreçte herkes kendince dersler aldı. Şimdi ailesi ile gayet mesafeliyim. En azından bu konuyu aştık. Fakat asamadigimiz daha nice konu var. Anlatmaya kalksam manas destanı çıkar. Özet geçecek olursam eşim eş olmanın baba olmanin eve para getirmekten ibaret olduğunu zannedenlerden. Ve bu durum beni delirtiyor artık. Oğlum çok sıkıntıli bir bebek geçenlerde bununla ilgili konu açmıştim.
Ve suan yanımda kimse yok. Evin işi kızın okulu bebek yemek vs. Hepsi bana bakıyor. Çünkü kocam olacak adam akşama kadar çalışıp ustune bir de oruç tutuyorum diye kendisine yılın en iyi adam ödülünün filan verilecegini düşünüyor galiba.
Çocuk doğduguundan beri hep beraber sofraya oturamadik dönüşümlü yemek yiyoruz. Tabi benimki 10 dakika onun ki yarım saat. Ve daha birçok şey. Sorun şu ki kendisi aşırı derece rahatına düşkün. Dün bebegin aşısı vardı bunu bildiği halde mesaj atıyor yemekte ne var birde şu tatlidan yapar mısın diye. Ben yapmasam belki birşey demeyecek ama bu mesaj bile beni geriyor. Çocuk zaten normalde durmuyor dün asidan sonra hiç durmadı. Sürekli ağlıyor. Kızım akşam iş çıkışı arıyor birşey istemek için arkadan bebegin sesi gidiyor ona ve kurduğu cümle aynen su ben gelene kadar onu uyutun. Sonra eve geldi çocuk tabi susmuyor altını açtı çocuk azicik çiş yapmış kızım bez getirdi cocugu bıraktı kalktı gitti bende cocugun altını niye baglamadin dedim diye kıyamet koptu. Neymiş bilmiyormus. Oysa geçen gün ben yanında yaptım ve bak böyle yapılıyor diye anlattım ve bana döndü dedi ki niye anlattin ki şimdi. Yani demek istiyor ki ne gerek var öğrenmeye zaten sen yapacaksin gibisinden.
Biz bez olayı ile başladık kavga etmeye o söyledi ben söyledim. Sanki çocuk başkasının cocugu yani bi bezini değiştirmek bu kadar mi zor ya. Ben artık onun bu sığ zihniyetinden bıktım nefret ettim. Ona gore bu kadın işi.
Herşeyde böyle çocuklarla ilgili evle ilgili herşeyde yaptığı bir işi insanin burnundan getirerek yapıyor ki çoğu şeyi yapmıyor.
Sorsan cocuklarini çok sever ama dışardan biri gibi olmasini istemiyorum. Biraz ilgi sevgi oyun yemek banyo vs bu tür igtiyaclarini da yapması gerekmiyor mu. Babalık bir paket bez almak mi. Lütfen soeyin. Ben akşamdan beri aglamaktan gozlerim sisti.
Asıl problemin başı benim ailem. Daha doğrusu babam. Eşimden 1000 kat daha gerikafa li. 9 senedir evliyim 1 kez beni arayipta ne yapiyorsun kızım demedi. Her kavgada beni ezdi. Bir gün Esi mi arayıp oğlum bu böyle olmaz ailene sahip çık demedi. Her zaman ona göre erkekler haklı. Tabi esimde bunun farkında ve ona göre kendisi bulunmaz hint kumaşı.
Ve ben herseyden o kadar çok bunaldım ki bazi zaman aklimi kaybetmekten korkuykrum. Gercekten cikar yol bulamıyorum. Herseye muhalefet bir koca hicbirseyle alakası olmayan bir aile ortada 2 çocuk. Bazı zaman diyorum ki herşeyi herkesi bırakıp gideyim. Ama bunun çok günah olduğunu biliyorum. Ve cocuklarimin bunu haketmedigini. Aslında ben böyle bir insan değilim ama hayatta herseyle tek başıma mücadele etmekten tutunacak bir dalim olmamasindan çok yoruldum tukendim bittim.
Mutluluk neden benim hayatımdan gecmiyor neden hep teğet geçiyor. Ailesi olmayanin iyi bir kocasi olur sahiplenir bende neden hiç biri yok neden. Ben neden bu kadar yalnızım.
Anlatmak istediğim daha o kadar büyük sıkıntılar var ki. Ama sonuç olarak hepsi de benim tek başıma mucadelemle çözülecek şeyler değil. Ben bu sorunların ortasında debelenip durmaktan başka birşey yapamıyorum. Ve debelendikce dibe batiyorum. Işin içinden çıkamıyorum.
Suan tek yapmak istediğim bu evden gitmek. Ama nereye ama nasıl bilmiyorum
Kocanız sanırım Doğulu ve egosu çok yüksek ve o asla değişmeyecek bunu biliyorsunuz.
Siz çok bunalmışssınız yardım almalısınız bunun sonu ağır depresyon ve panik atak
 
Yazmadiginiz sorunlar hakkinda yorum yapamayacagim ama anlattiklariniz o kadarda mesele haline getirelecek seyler degil. Bebek asi oldu diye adam yemektemi yemesin. Benim esimde bebegimin altini degistirmez ustelik su siralar cok fena bulantilarim oldugu halde her alt degistermede kusmamak icin kendimi zor tutuyorum esimde bunu gordugu halde bir tesebbuste bulunmuyor. Bir kac sefer saka yoluyla soyledim baktim adam orali olmuyor daha fazla ustune gitmenin bir manasi yok. Bazi erkekler boyledir yapacak birsey yok. Yapmaniz gereken esinizi oldugu gibi kabullenmek yoksa hayati kendinize zindan edersiniz. Eminim guzel yonleride vardir.
 
eskiler çok çocuk yapıyormuş,biz de 6 kardeşiz ama nasıl büyüdük,sokakta büyüdük,sabahtan akşama kadar sokakta oynardık,daha ilkokula giderken akşam bulaşıklarını bir yıkamaya başlamıştık, evi süpürür silerdik,annem çamaşırı merdaneli çamaşır makinasında yıkar biz asardık, kardeşlerimizin bakımında anneme yardım ederdik, ben 5 yaşındayken 3 kardeşim vardı,5 yaşındayken en küçük kardeşimi sırtımda sokakta gezdirdiğimi oynattığımı hatta ninni söyleyip uyutmaya çalıştığımı hatırlıyorum
 
Dün geceden beri kara kara düşünüyorum. Ne yapsam nasıl etsem nasıl olur diye.
Öncelikle konum uzun.
Ben 9 senelik evliyim. Ilk okula giden bir kızım 1 aylık da bir oğlum var.
Eşimle memleketlerimiz arasında 1000 km den fazla bir mesafe var zira kafa yapısı olarak da öyle.
Eşim bildiğiniz saf şu katılmamis odun. Bu odunluklari yüzünden çok kavgalarimiz oldu. Evliliğin ilk yılları güç gösterisiyle geçti. Ben böyleyim biz böyleyiz ailem böyle vs arada kültür farkı olduğu için detaylica kendilerinj bana anlatmaya calistilar akillari sıra.
Beni resmen sindirmeye calistilar. Yeri geldi basarili oldular yeri geldi savastik. Çok kavgalar oldu. Ama ben bildiğimi okumaya devam ettim. Kendi dogrularimi haykırdım hep. Kendi dogrularim derken aslında hep olması gerekeni. Velhasıl kelam bu süreçte herkes kendince dersler aldı. Şimdi ailesi ile gayet mesafeliyim. En azından bu konuyu aştık. Fakat asamadigimiz daha nice konu var. Anlatmaya kalksam manas destanı çıkar. Özet geçecek olursam eşim eş olmanın baba olmanin eve para getirmekten ibaret olduğunu zannedenlerden. Ve bu durum beni delirtiyor artık. Oğlum çok sıkıntıli bir bebek geçenlerde bununla ilgili konu açmıştim.
Ve suan yanımda kimse yok. Evin işi kızın okulu bebek yemek vs. Hepsi bana bakıyor. Çünkü kocam olacak adam akşama kadar çalışıp ustune bir de oruç tutuyorum diye kendisine yılın en iyi adam ödülünün filan verilecegini düşünüyor galiba.
Çocuk doğduguundan beri hep beraber sofraya oturamadik dönüşümlü yemek yiyoruz. Tabi benimki 10 dakika onun ki yarım saat. Ve daha birçok şey. Sorun şu ki kendisi aşırı derece rahatına düşkün. Dün bebegin aşısı vardı bunu bildiği halde mesaj atıyor yemekte ne var birde şu tatlidan yapar mısın diye. Ben yapmasam belki birşey demeyecek ama bu mesaj bile beni geriyor. Çocuk zaten normalde durmuyor dün asidan sonra hiç durmadı. Sürekli ağlıyor. Kızım akşam iş çıkışı arıyor birşey istemek için arkadan bebegin sesi gidiyor ona ve kurduğu cümle aynen su ben gelene kadar onu uyutun. Sonra eve geldi çocuk tabi susmuyor altını açtı çocuk azicik çiş yapmış kızım bez getirdi cocugu bıraktı kalktı gitti bende cocugun altını niye baglamadin dedim diye kıyamet koptu. Neymiş bilmiyormus. Oysa geçen gün ben yanında yaptım ve bak böyle yapılıyor diye anlattım ve bana döndü dedi ki niye anlattin ki şimdi. Yani demek istiyor ki ne gerek var öğrenmeye zaten sen yapacaksin gibisinden.
Biz bez olayı ile başladık kavga etmeye o söyledi ben söyledim. Sanki çocuk başkasının cocugu yani bi bezini değiştirmek bu kadar mi zor ya. Ben artık onun bu sığ zihniyetinden bıktım nefret ettim. Ona gore bu kadın işi.
Herşeyde böyle çocuklarla ilgili evle ilgili herşeyde yaptığı bir işi insanin burnundan getirerek yapıyor ki çoğu şeyi yapmıyor.
Sorsan cocuklarini çok sever ama dışardan biri gibi olmasini istemiyorum. Biraz ilgi sevgi oyun yemek banyo vs bu tür igtiyaclarini da yapması gerekmiyor mu. Babalık bir paket bez almak mi. Lütfen soeyin. Ben akşamdan beri aglamaktan gozlerim sisti.
Asıl problemin başı benim ailem. Daha doğrusu babam. Eşimden 1000 kat daha gerikafa li. 9 senedir evliyim 1 kez beni arayipta ne yapiyorsun kızım demedi. Her kavgada beni ezdi. Bir gün Esi mi arayıp oğlum bu böyle olmaz ailene sahip çık demedi. Her zaman ona göre erkekler haklı. Tabi esimde bunun farkında ve ona göre kendisi bulunmaz hint kumaşı.
Ve ben herseyden o kadar çok bunaldım ki bazi zaman aklimi kaybetmekten korkuykrum. Gercekten cikar yol bulamıyorum. Herseye muhalefet bir koca hicbirseyle alakası olmayan bir aile ortada 2 çocuk. Bazı zaman diyorum ki herşeyi herkesi bırakıp gideyim. Ama bunun çok günah olduğunu biliyorum. Ve cocuklarimin bunu haketmedigini. Aslında ben böyle bir insan değilim ama hayatta herseyle tek başıma mücadele etmekten tutunacak bir dalim olmamasindan çok yoruldum tukendim bittim.
Mutluluk neden benim hayatımdan gecmiyor neden hep teğet geçiyor. Ailesi olmayanin iyi bir kocasi olur sahiplenir bende neden hiç biri yok neden. Ben neden bu kadar yalnızım.
Anlatmak istediğim daha o kadar büyük sıkıntılar var ki. Ama sonuç olarak hepsi de benim tek başıma mucadelemle çözülecek şeyler değil. Ben bu sorunların ortasında debelenip durmaktan başka birşey yapamıyorum. Ve debelendikce dibe batiyorum. Işin içinden çıkamıyorum.
Suan tek yapmak istediğim bu evden gitmek. Ama nereye ama nasıl bilmiyorum
Tek soru neden 2.cocuk bu adama?
Geleneksel bi adam iste,9 senedır değismemis.
2.cocukla mı değişir dediniz?
 
Şimdi kızıma beslenme çantası hazırlıyorum,ortaokul ve lisede tam gün okumamıza rağmen annemin bir kere bile beslenme çantası hazırladığını hatırlamıyorum,sabah kızkardeşimle kalkar birimiz kahvaltı hazırlar diğerimiz bakkala gidip ekmek alırdı,kendimiz kalkar kendimiz hazırlanır kendimiz uzak mesafedeki okula,otobüsle giderdik,
eskiden çocuk büyütmek daha kolaydı ama elektronik cihazlar pek yok ve yaygın değildi ama şimdiki gibi temizlik hastalığı da yoktu :)
En kötüsü hazır bez yoktu,bezler elde yıkanıyordu
 
X