hani bazen insan üzgündür, canı sıkkındır ama o an o duyguları yaşamak ister. Kafasını dağıtacak, onu neşelendirecek birşey yapmak istemez.
Bu durum her insanın hayatında dönem dönem yaşadığı bir durumdur. Peki ya bir insan sürekli bu şekilde olmaktan aslında memnunsa? melankolik takılmak, sürekli efkarlı olmak aslında kendine bile itiraf edemediği bir haz veriyorsa, mutsuzluğuyla mutluysa?
Böyle bir insan olumlu düşünmeye, genel kabul gören anlamıyla "mutlu" olması için birşeyler yapmaya nasıl teşvik edilir?
Bu durum her insanın hayatında dönem dönem yaşadığı bir durumdur. Peki ya bir insan sürekli bu şekilde olmaktan aslında memnunsa? melankolik takılmak, sürekli efkarlı olmak aslında kendine bile itiraf edemediği bir haz veriyorsa, mutsuzluğuyla mutluysa?
Böyle bir insan olumlu düşünmeye, genel kabul gören anlamıyla "mutlu" olması için birşeyler yapmaya nasıl teşvik edilir?