MUTSUZLUKTAN BESLENİYORUM..

Pamukkzm .!.:

Herkese merhaba.. yine iş yerimde oturmuş, saçma bir pskolojiye girmiş,işlerini bile yapamaz halde yazıyorum sizlere. sürekli mutsuzum! sabah güzel uyanıp sebepsizce aniden gelen ve değişen bir ruh halim var. sebepse yok sebebi inanın yok.. herşeyi kafama takıyorum,herşeyin en ilerisini düşünerek yaşıyorum.. doğuma giderken bile lohusa iken yaşayacaklarımı düşünmekten doğumun o tatlı heyecanını bile yaşayamamıştım.. düğünümde düğünle ilgili herşeyi o kadar düşünüp takmışım ki gelinliğime aynadan hiç baktımmı hatırlayamıyorum.. takıntılı bir kişiliğe sahibim o niye öyle demiş,bu neden böyle bakmış,şu evime gelmiş acaba bir eksiğimi görmüş mü vs.. pikniğe dahi spontene gidemem haftalar öncesinden evime misafir gelcekse bilmem lazım.. şuan durduk yere ağlamak istiyorum tartışmak istiyorum.. eşim.. ahh sevdiğim adam.. senelerce ayrı şehirlerde sevdim ben onu ve kavuştum bebeğim var ama şimdi o adamıda sürekli mutsuz ediyorum.. o kadar kötüym ki aradım iyi değilim ben yine dedim ve takıyor kafasına biliyorum ama engel olamıyorum. sosyal medyada kişilerin paylaşımlarını dahi görüp kendi üstüne alan kendini kahreden biriyim halbuki kişilerin haberi bile yok ne yapıcam bilmiyorum defalarca pskyatriye gittim okb ye yatkınmışım çeşitli takıntılarımda var.. fazlasıyla yoruluyorum ben düşünmek yoruyor beni gece insan uyandığında bile düşünür mü... ne yapmalıyım bir çözüm yolu istiyorum. diyelim ki istemediğim bişey olcak o güne daha çok var belki 1 ay belki 2 ay o süre içinde yaşadığım hiçbir güzel şeyi gözüm görmüyor o güne odaklanıp o gün gelip bitene kadar kendime zehir ediyorum hayatı. eşim hiç beklemediğim anda çiçek alıyor o an deli gibi mutlu oluyorum çok kolayda mutlu olurum bir şeker bile mutlu eder beni ama çok kısa sürüyor hemen sonra çiçekle ilgili olumsuz şeyler düşünüyorum. benim kayınvalidem(çok sverim) kızımın mahrem yerlerini görünce ... yerim şeklinde seviyor bu benim en sevmediğim şeydir sırf bu yüzden oraya gittiğimde kızımı günlerce yıkamak bile istemiyorum ve bunu daha gitmeden kendimi kahredecek kadar düşünüyorum (çünkü yaz gnü sıcak eninde sonunda banyo yapacak çocuk ) evet bunu düşünmem normal olabilir kmsenin hoşuna gtmez ama normal olmayan benim daha gtmeden kendimi yeyip bitirmem. mesela aile büyükleri bir düğüne gidicek diyelim ben aylar öncesinden benide götürmek isticekler diye düşünmekten yoruluyorum halbu ki niye düşünüyosun gel derler sende gitmek istemiyorum der geçersin ama yok bunu bile ne düşünürler acaba diye takıyorum. örneklerim o kadar çok ki anlatsam sayfalar yetmez. (önceden böyle değildim çok neşeli biriydim aşırı sosyaldim gezer tozardım.. eşimle tanıştım öyle çok sevdim ki hayatım hep o oldu. ve eşimde aileside fazla rahat karakterdeler,benim ailemde daha disiplinli daha planlı hareket eden bir ailedir hala şu devirde bile internet bankacılığı diye birşey olmsına rağmen ben yazıp çizerim aldığımı sattığımı.eşimin böyle olması sanırım beni bu hale getirdi iki kişilik düşünüp hareket ettim her knuda.) okuduğunuz için teşekkür ederim kalp kırmadan yardımcı olursanız çok sevinirim..

Genişletmek için tıkla...

purpleturtlee .!.:

Kesinlikle yardım almanız gerek. Devlet hastanelerini araştırın, bir çoğunda psikolog oluyor. Bazen belediyelerde de oluyor. 500-600 çok uçuk rakamlar, 250 gibi rakamlara da bulabilirsiniz iyi bir psikolog. Bazı üniversiteler öğrencilerinin öğrenimleri için ücretsiz terapi hizmeti veriyor. Araştırın. Ömrünüzü böyle mi geçireceksiniz pahalı diye? Kanser olsanız mesela. Bi ilacı çok pahalı diye almayacak mıydınız? Tamam ölmeyeceksiniz ama aşırı mutsuz yaşamanın da pek farko yok, gerekirse borç alın, kredi çekin ama gidin. Çocuğunuzu da çok etkilersiniz. Anneleri psikolojik problemli olan çocukların da psikolojik sıkıntıları oluyor. Kesinlikle destek almalısınız. Kendinize yazık etmeyin. Sevgiler

Genişletmek için tıkla...

Pamukkzm .!.:

evet haklısınız bana sonucundan dolayı gereksiz geldiği için vermiyorum yoksa zamanında vermişliğim var bu ücretleri ama bana doktorun söylediği devamlı destek al yani ben her ay zorlanırım.. devletten araştırma yapacağım çok teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

Pamukkzm .!.:

Bazen diyorum ki düşünme istediğin şekilde yaşa bırak kim takarsa taksın ama en fazla bir gün sürüyor

Genişletmek için tıkla...

purpleturtlee .!.:

Hep gitmenize gerek yok tabi ki. İşinin ehli bir terapiste gittiğinizde örneğin en fazla 2 yıl içerisinde (ama en fazla! 1 de olabilir bu) duygularınızı tanımayı, duygularınızla başetmeyi, sağlıklı davranış ve iletişim biçimlerini öğreneceksiniz. Bunları öğrendikten sonra kendiniz uygulamaya başlayacaksınız ve artık mutsuzluğu yönetebiliyor olacaksınız. Ömür boyu gidenler de var tabi ama onlar daha maddi imkanı olanlar. Benim de imkanım olsa ben de ömür boyu giderdim, büyük rahatlık

Genişletmek için tıkla...

Sedef Aydogdu .!.:

Her gün bunu düşünsen :) ozaman bişeyin kalmicak

Genişletmek için tıkla...

aijoo .!.:

Mutsuzluk... Ah mutsuzluk. Ayni senin gibi gecici mutluluklar yasiyorum. Artik kabullendim kendimi. Artik cogu zaman gezmeye gitmek bile istemiyorum. Bastan heyecan duyup sonra bir huzun kapliyor beni hersey mahvoluyor gibi oluyor. Benimde senden cok baska baska takıntılarim var. Manik depresyon ve anksiyete hastasiyim. Birde buna asiri asabiyet, sinir eklendi. Sinirden kendimi parcalamak istedigim zamanları biliyorum.
Boyle yasamak oyle zor ki, hayattan hiç zevk almamak. Mesela eşimle ne zaman kavga etsem dünyanın sonunda yasiyormuşum tek kalmisim gibi. Ölümü bekler gibi oyle mutsuz oluyorum. Çektiğim acıyı anlatamam. Halbuki ne gerek var kendimi boylesine yipratmaya? Ama yok elimde degilki...

Genişletmek için tıkla...

Roseaysea .!.:

Ortada hiç bir sebep yok diyorsunuz ya;vardır ama ortada değil geçmişte,çocukluğunuzda.Zihin öyle bir mekanizmadır ki ne yarım kalırsa alt planda siz farketmesinizde onları tamamlamaya çalışır.Bilgisayardaki kullanmadığınız sekmelerin ekranda görünmese bile orada olması gibi.Ve bunlar zamanla çeşitli takıntılara,mutsuzluklara neden olabilir.İçinizdeki o günlerden kalan yanlarınız yaşamaya ve size kendisini ifade etmeye çalışıyor.Bir nevi zihniniz geçmişte,siz ise bugündesiniz.Bu elbette bir uyumsuzluk oluşturur.Zihindeki düşüncelerden kurtulmak ve takıntıları bırakmakla ilgili Youtube da İzzet Güllü adlı psikoloğun video ve makaleleleri çok kişiye umut veriyor.Tavsiye ederim.

Genişletmek için tıkla...

emojim .!.:

Yazdıklarınızı okudum,biraz evet kaygı bozukluğu gibi sizdeki durum.Ancak öyle yolun başındasınız ki insanın dertleri ya da hayat telaşı fazlalaşınca inanın daha güçlü biri çıkıyor içinden.Bence şu an hayatınızda bir şeyler yerli yerinde bakın sizi seven bir eşiniz var,evladınız var,sağlıklısınız,rızkınız var yani çok çok daha olumsuz olaylar içinde olabilirdiniz onun için bu bana göre benim algıladığım içinde bulunduğunuz şartları görememek daha çok.Kendinize ve hayatınıza dışarıdan bakmayı deneyin.Eşi olmayan,evlenemeyen bir yuva kuramayanlar var.Evlat sahibi olamayanlar var.Sağlığı için çabalayanlar.İşi olmayanlar,evi olmayanlar ve dünya borcu olanlar var.Bence her gün yataktan kalkarken şükredin sahip olduklarınıza ve o düşünceler geldiğinde de yerlerini iyi şeylerle değiştirmeye çalışın derim.Tedavi lazım ancak ilaç tedavileri de biraz yorucu olabilir konuşarak terapi alabilirsiniz.Unutmayın ne dertler var ve insanlar çok güçlü duruyorlar Allah dert vermesin.

Genişletmek için tıkla...

Pamukkzm .!.:

Herkese merhaba.. yine iş yerimde oturmuş, saçma bir pskolojiye girmiş,işlerini bile yapamaz halde yazıyorum sizlere. sürekli mutsuzum! sabah güzel uyanıp sebepsizce aniden gelen ve değişen bir ruh halim var. sebepse yok sebebi inanın yok.. herşeyi kafama takıyorum,herşeyin en ilerisini düşünerek yaşıyorum.. doğuma giderken bile lohusa iken yaşayacaklarımı düşünmekten doğumun o tatlı heyecanını bile yaşayamamıştım.. düğünümde düğünle ilgili herşeyi o kadar düşünüp takmışım ki gelinliğime aynadan hiç baktımmı hatırlayamıyorum.. takıntılı bir kişiliğe sahibim o niye öyle demiş,bu neden böyle bakmış,şu evime gelmiş acaba bir eksiğimi görmüş mü vs.. pikniğe dahi spontene gidemem haftalar öncesinden evime misafir gelcekse bilmem lazım.. şuan durduk yere ağlamak istiyorum tartışmak istiyorum.. eşim.. ahh sevdiğim adam.. senelerce ayrı şehirlerde sevdim ben onu ve kavuştum bebeğim var ama şimdi o adamıda sürekli mutsuz ediyorum.. o kadar kötüym ki aradım iyi değilim ben yine dedim ve takıyor kafasına biliyorum ama engel olamıyorum. sosyal medyada kişilerin paylaşımlarını dahi görüp kendi üstüne alan kendini kahreden biriyim halbuki kişilerin haberi bile yok ne yapıcam bilmiyorum defalarca pskyatriye gittim okb ye yatkınmışım çeşitli takıntılarımda var.. fazlasıyla yoruluyorum ben düşünmek yoruyor beni gece insan uyandığında bile düşünür mü... ne yapmalıyım bir çözüm yolu istiyorum. diyelim ki istemediğim bişey olcak o güne daha çok var belki 1 ay belki 2 ay o süre içinde yaşadığım hiçbir güzel şeyi gözüm görmüyor o güne odaklanıp o gün gelip bitene kadar kendime zehir ediyorum hayatı. eşim hiç beklemediğim anda çiçek alıyor o an deli gibi mutlu oluyorum çok kolayda mutlu olurum bir şeker bile mutlu eder beni ama çok kısa sürüyor hemen sonra çiçekle ilgili olumsuz şeyler düşünüyorum. benim kayınvalidem(çok sverim) kızımın mahrem yerlerini görünce ... yerim şeklinde seviyor bu benim en sevmediğim şeydir sırf bu yüzden oraya gittiğimde kızımı günlerce yıkamak bile istemiyorum ve bunu daha gitmeden kendimi kahredecek kadar düşünüyorum (çünkü yaz gnü sıcak eninde sonunda banyo yapacak çocuk ) evet bunu düşünmem normal olabilir kmsenin hoşuna gtmez ama normal olmayan benim daha gtmeden kendimi yeyip bitirmem. mesela aile büyükleri bir düğüne gidicek diyelim ben aylar öncesinden benide götürmek isticekler diye düşünmekten yoruluyorum halbu ki niye düşünüyosun gel derler sende gitmek istemiyorum der geçersin ama yok bunu bile ne düşünürler acaba diye takıyorum. örneklerim o kadar çok ki anlatsam sayfalar yetmez. (önceden böyle değildim çok neşeli biriydim aşırı sosyaldim gezer tozardım.. eşimle tanıştım öyle çok sevdim ki hayatım hep o oldu. ve eşimde aileside fazla rahat karakterdeler,benim ailemde daha disiplinli daha planlı hareket eden bir ailedir hala şu devirde bile internet bankacılığı diye birşey olmsına rağmen ben yazıp çizerim aldığımı sattığımı.eşimin böyle olması sanırım beni bu hale getirdi iki kişilik düşünüp hareket ettim her knuda.) okuduğunuz için teşekkür ederim kalp kırmadan yardımcı olursanız çok sevinirim..

Genişletmek için tıkla...

Pamukkzm .!.:

Herkese merhaba.. yine iş yerimde oturmuş, saçma bir pskolojiye girmiş,işlerini bile yapamaz halde yazıyorum sizlere. sürekli mutsuzum! sabah güzel uyanıp sebepsizce aniden gelen ve değişen bir ruh halim var. sebepse yok sebebi inanın yok.. herşeyi kafama takıyorum,herşeyin en ilerisini düşünerek yaşıyorum.. doğuma giderken bile lohusa iken yaşayacaklarımı düşünmekten doğumun o tatlı heyecanını bile yaşayamamıştım.. düğünümde düğünle ilgili herşeyi o kadar düşünüp takmışım ki gelinliğime aynadan hiç baktımmı hatırlayamıyorum.. takıntılı bir kişiliğe sahibim o niye öyle demiş,bu neden böyle bakmış,şu evime gelmiş acaba bir eksiğimi görmüş mü vs.. pikniğe dahi spontene gidemem haftalar öncesinden evime misafir gelcekse bilmem lazım.. şuan durduk yere ağlamak istiyorum tartışmak istiyorum.. eşim.. ahh sevdiğim adam.. senelerce ayrı şehirlerde sevdim ben onu ve kavuştum bebeğim var ama şimdi o adamıda sürekli mutsuz ediyorum.. o kadar kötüym ki aradım iyi değilim ben yine dedim ve takıyor kafasına biliyorum ama engel olamıyorum. sosyal medyada kişilerin paylaşımlarını dahi görüp kendi üstüne alan kendini kahreden biriyim halbuki kişilerin haberi bile yok ne yapıcam bilmiyorum defalarca pskyatriye gittim okb ye yatkınmışım çeşitli takıntılarımda var.. fazlasıyla yoruluyorum ben düşünmek yoruyor beni gece insan uyandığında bile düşünür mü... ne yapmalıyım bir çözüm yolu istiyorum. diyelim ki istemediğim bişey olcak o güne daha çok var belki 1 ay belki 2 ay o süre içinde yaşadığım hiçbir güzel şeyi gözüm görmüyor o güne odaklanıp o gün gelip bitene kadar kendime zehir ediyorum hayatı. eşim hiç beklemediğim anda çiçek alıyor o an deli gibi mutlu oluyorum çok kolayda mutlu olurum bir şeker bile mutlu eder beni ama çok kısa sürüyor hemen sonra çiçekle ilgili olumsuz şeyler düşünüyorum. benim kayınvalidem(çok sverim) kızımın mahrem yerlerini görünce ... yerim şeklinde seviyor bu benim en sevmediğim şeydir sırf bu yüzden oraya gittiğimde kızımı günlerce yıkamak bile istemiyorum ve bunu daha gitmeden kendimi kahredecek kadar düşünüyorum (çünkü yaz gnü sıcak eninde sonunda banyo yapacak çocuk ) evet bunu düşünmem normal olabilir kmsenin hoşuna gtmez ama normal olmayan benim daha gtmeden kendimi yeyip bitirmem. mesela aile büyükleri bir düğüne gidicek diyelim ben aylar öncesinden benide götürmek isticekler diye düşünmekten yoruluyorum halbu ki niye düşünüyosun gel derler sende gitmek istemiyorum der geçersin ama yok bunu bile ne düşünürler acaba diye takıyorum. örneklerim o kadar çok ki anlatsam sayfalar yetmez. (önceden böyle değildim çok neşeli biriydim aşırı sosyaldim gezer tozardım.. eşimle tanıştım öyle çok sevdim ki hayatım hep o oldu. ve eşimde aileside fazla rahat karakterdeler,benim ailemde daha disiplinli daha planlı hareket eden bir ailedir hala şu devirde bile internet bankacılığı diye birşey olmsına rağmen ben yazıp çizerim aldığımı sattığımı.eşimin böyle olması sanırım beni bu hale getirdi iki kişilik düşünüp hareket ettim her knuda.) okuduğunuz için teşekkür ederim kalp kırmadan yardımcı olursanız çok sevinirim..

Genişletmek için tıkla...

Cogzel .!.:

Ya resmen beni anlatmissiniz. Ben de esim atandı bi ile, yerimizi yurdumuzu birakip buraya yerlestik. bebegimiz oldu burda cok yalnızım çalışmıyorum ben de eskinden cok neşeli, cevresi olan hep gulen ve mutlu biriydim. Issizlik, baska bir sehir, yalnizlik, bebekle tek basina kalmak, teror olaylarina bikac defa denk gelmis olmak, haberler, bebekler, ölümler beni artik o kadar değiştirdi ki her habere ağlıyorum, gunlerce aklimdan çıkmıyor, dusunmekten uyuyamıyorum. Aynen ben de kaynanam burnunu karistiyor mesela cildiriyorum, yavas hareket ediyor fesatlık dusunuyor, gitmeden kafamda sunu yaparsa bunu yaparsa ne derim vs diye kuruyorum da kuruyorum. Her seyi takinti yapar hale geldim. Bide artik o kadar cabuk sinirleniyorum ki kizima bazen bağırıyorum aninda da yumusayip saatlerce ağlıyorum. Psikologa gittim 4 seanstan sonra hemen ekstra para isteyen testlere vs girdiler isleri güçleri para gitmekten vazgeçtim. Ayni ben de kocama cok asigim, evlendim evlenirken neseli olan ben simdi sürekli sikayet eden, aglayan, her an duygu durumu değişen birine dönüştüm o da idare etmeye çalışıyor ama nereye kadar yani. Daha ne ornekler veririm aynı sizinki gibi cok caresiz hissediyorum

Genişletmek için tıkla...