Mutlulugu ve Huzuru nasil buluyorsunuz?

Eşinizden kaynaklı çocuğunuz olmuyor diye ayrılın diyemem,ahmaklık olur bu. Ama eşinizi sevmiyorsanız bunun için ayrılın diyebilirim.Kendinize de eşinize de yazık etmeyin
 
O beni çok seviyor, ayrılarak onu üzemem ki ne demek ya.
Zaten hali hazırda varlığınla üzüyorsun.
Ama boşanmak kolay iş değil tabii.
O ayrı mevzu. Fakat mutsuzluğa bile bile hapsolmak da bir kere verilen yaşama şansını hiçe saymak demek bence.
En çok kendine haksızlık ediyorsun.
Tabii ki üstünde yük varmış gibi hissedersin ve mutsuz olursun bu durumda
 
canım eğer gerçekten eşini seven biri olsaydın emin ol her gece huzurla uyur huzurla uyanırdın .
kendimden örnek veriyim bazen kafam o kadar yoğun oluyoki stresli olduğum zamanlarda çoğu kez ağladığımı bile hatırlıyorum ama en nihayetinde bu derdimi anlatabilceğim bir ailem ve sevgilim var . ailem doğdumdan beri zaten hayatımda ama sevgilim yaklaşık 2 yıldır benimle onu sevdiğimi nasıl anladım biliyo musun ? ne zaman onun sesini duymadan yattığımda uyuyamadığımın huzursuz olduğumun farkına vardığım zaman eğer bir insan sana sesiyle varlığıyla gülüşüyle sarılmasıyla huzur veremiyosa seni mutlu edemiyosa üzgünüm ama sen o i insanı sevmiyosundur senden tek isteğim bugün yatmadan önce tek başına sadece 10-15 dk düşün eşin olmadan mutlu veya huzurlu olabilir misin ? o yanında değilken daha mu mutlusun ? umarım en kısa zamanda mutlu ve huzurlu olursa bu arada kendine olan sevgini saygını hiç kaybetme
 
Eski konunu da okudum da, gerçekten zor bir durum ama cesaret edebilsen, boşansan daha iyi olacak belkide senin için yaşında daha genç. Eşin insana iyi davranması araba ev tamam ama ya insanın kendine iyi davranması, ya kendi öncelikleri, bence bunlar hepsinden daha önemli.
 
Saçma geldi bu mutsuzluk çünkü üç yıllık evlisiniz sadece tedavi olun sizi seven bi eş bulmak kolay mı bu devir de evlat edinin bi insanın sevdiği yanındaysa daha ne ister ki yeterince sevmiyor musunuz acaba sorun bu olabilir mi
 
Kizlar, hepinizden ayri ayri tessekkür etmek istiyorum Kiminiz anlamaya calisiyor Kiminiz ön yargili oluyor ama yinede benim derdimi yaziklarimi okuyorsunuz benim icin hayatinizda iki üc dakika ayiriyorsunuz ❤️

Ben mutlu bir ailenin cocuguyum, annemle babamin ilk göz agrisiyim hayatimda ne karari verdiysem Iyi Veya kötü herzman yanimdaydilar düsütügüm Vakit onlar ellerini uzatilar.

Benim benden iki yas kücük bi kiz kardesim var, bugun annemle konusurken annem benim durumumu Ona anlatmis, Ben üzülmesin diye Ona bisey söylememistim. Kardesim anneme demiski: Ablamin cocugu olana kadar Bende cocuk yapmicam.

Bu Nasil kardes sevgisidin, Ve bunlari yazarken yine agliyorum tutamiyorum kendimi.
Sizlere kendimi ifade etmeye calisirken Ben kendimi anlamiyorum. Okadar zorki...

Ben esimle mutluydum, mutlu oldugumu zanediyordum.. Icimde bi eksiklik vardi hep ama ne oldugunu bilemiyordum. Ben ana okul ögretmeniyim ama meslegimde calisamiyorum dayanamiyorum ordaki cocuklara alisiyorum kendi cocugummus gibi Seviyorum ilgileniyorum ama öglenleri aileleri gelip aldiklarinda icim parcalaniyor, Ben yasayamicam Anne duYgusunu diye. Esim evlatlik edinmek istemiyor Bense spermbankasindan hamile kalmak istemiyorum. Seviyor eminim, ama benim Anne olma istegimi engelleme hakki varmi? Ben Anne olamazmiyim? Ben haketmiyormuyum bunu? Benim en yakin arkadasim dogum yapti, üc hafta önce inanin gidemedim yanina dogru degil ama gidemiyorum kollarindaki bebegi görmeye dayanamiyorum Onun icin seviniyorum tabiki yanlis anlamayin ama benim hayalim hic gerceklesmicek.

Sorun benim kuzenimin bana olan ilgisi degil. Onu bi kenara koyun.. Ben kac kez düsündüm, Ya bebek olmamasi benden sorumlu olsaydi? Ya Ben hasta olup esime bi bebek veremedeydim Ve bilseydim o Baba olmak istiyor? Ben mücadele ederdim Ve inaninki bunu cok samimi söylüyorum, Ben Ona benden bosanmasini teklif ederdim okadar cok severdimki benimle olmasa baskasiyla mutlulugunu

Hersey cok karisik sizden, kimseden anlayis bekleyemem beklemiyorum zaten. Sadece icimi dökebilmek icin bi Firsat oldu burasi.
 
Şahsen ben mutsuzluğumu da kabulleniyorum mutsuz olunca... Geçiyor kendiliğinden. Ama beni kediler ve köpekler de çok mutlu ediyor, onları sevmek, beslemek, su vermek... Her sokak başında bir tipim var, huzur veriyorlar bana...

Ama annem, hayatımda gördüğüm en olumlu insan. Geçen gün bana, mutluluk sadece ve sadece içten gelir demişti, aklıma o geldi konunuzu okuyunca. Hayatı boyunca inanılmaz zorluklar gördü, ailece yaşadık bu sorunları tabi ki. Bana, eğer ben dağılsaydım, ne kendimi ne seni kurtarabilirdim dedi. Ne yaşarsa yaşasın yıkılmadı, her zaman mutlu olabileceği bir nokta gördü hayatında.

Keşke ben de öyle olabilseydim...
 
Ben okadar vijdansiz biri degilim yürüyebilecegim her yolu düsündüm nereye gitsem arkamda birilerini birakmis olcam. Ben kimseyi arkamda birakmak istemiyorum kimse benim yüzümden üzülsün istemiyorum.
Ama biyere kadar dayanabilirim dime? Bi yere kadar Bende hüznümü icimde tasiyabilirim dime? Ben herkesin yükünü tasiyama calisirken benimkini kim hafifletecek? O üzülmesin bu üzülmesin Ya Ben? Ben de insanim benimde canim var, artik yoruldum yememden icmemden kesildim katlanamicam artik
 
Belki daha önce yazan olmuştur ama,ben yine de yazayım: bir evcil hayvan edinin. Mümkünse sokaktan/barınaktan kurtarın. Bir evladın yerini tutar mı bilemem anne değilim henüz ama, eve kattıkları mutluluk ve sıcaklık çok az şeyde var:)
 
Ya eşiniz bana çok fantastik geldi.Eski konunuza bi göz attım da ;
kendisinden dolayı çocuğu olmuyor ve ona rağmen tedaviye binbir nazla gidiyor.
Sonra tedavi de sonuç vermeyince eevlatlık fikrini de reddediyor.
Ama sperm bankası önerisini sunuyor size.
Hayır o da başkasının çocuğu olacak sonuçta.
Ailesi olmayan kimsesiz bir meleğe aile olmak varken insanlık etmek varken bunu reddediyor.
Bilemedim eşiniz pek sevilmeye layık biri gibi gelmedi bana.
Sadece o beni seviyor diye bir adamla evli kalmak sizi mutlu etmez ki ki etmeyecek de yani belli ruh halinizden.
Çözüm uzaklarda değil aslında ama işte insanoğlu böyledir bu garanticilik mutsuz olurum korkusu boğuyor işte böyle.

Mutluluğu ve huzuru da enerjimi emen insanlardan uzak durarak bulmaya çalışıyorum.
 
Sorunun şu ki kuzenim dedigin adami kafandan atamadigin icin hersey gozune batmaya baslamis ve depresyona girmissin. Depresyonda oldugun icin de beynin susmuyor ve mantikli dusunemiyorsun. Bir ilac kullanabilirsin su donemi atlatana kadar ve baska turlu de suan mutlu olacagini sanmiyorum cunku tamamen negatif dusunuyorsun bosanayim mi? Kuzenimle mutlu olur muyum? Deger mi? Cocugum olsa hersey duzelir mi? Senin suan dinlenmeye ihtiyacin var fevri bir harekette bulunma. Allahtan cok korkuyorum diyorsun ve bir arastir bakalim kocanin cocugunun olmamasi ve senin baska bir adami sevdign icin ondan ayrilman dogru olur mu? Kocandan ayrilacaksan bile su kuzen safsatasini kalbinden cikarman gerekiyor bunu kabullen. İnsallah huzuru ve mutlulugu bulursun
 
Başlığı görünce gülesim geldi istemsizce:KK53:
Hangi mutluk?
Hangi huzur?
Burası dünya imtihan için geldik bir elimiz ysğda bir elimiz balda olmayacak ki hiç bor zaman sıkıntılar,elemler bizim için hep savaş bu insanın kendiyle savaşı...

Maalesef masallardaki gibi başını yastığa koyduğu gibi uyumak,gülücekler saçıp,muazzzam bi hayata sahip olmak diye birşey yok..
 
Herkesin yükü kendine agirdir.
Bi başkasına aşıkken neden hala eşinle evlisin
Aldatmak için sadece cinsellik gerekmez
Aldattığın adamdan çocuğun olmamasına üzülüyor olamazsın
Bunu bahane ediyorsun
Sevmiyorsun ve herşey daha ağır geliyor
Bu yükten kendinide eşinide kurtar
 
Ablacığım sevmediğin biriyle neden evlisin ki? Çocuğun da yok boşan git sevdiğine eşin antila marka bir tip çekilcek dert değil. Git aşık olduğun herifle mutlu ol be güzel hayat kısa.
 
X