Bu sitede daha yeni üyeyim. burayı tesadüfen buldum. internette dertlerimi paylaşabileceğim içimi dökebileceğim bir forum sitesi arıyorken burayı buldum. iyi ki de bulmuşum çünkü diğer yazanları gördüm, sizlerin onlara yorumlarınızı gördüm ve çok içten geldi bana. bende artık paylaşmak istiyorumm içime atmaktan çok bunaldım. çok yoruldum. Biliyorum çoğunuz bana yaşın küçük diyecek hepiniz belki de unut onu diyeceksiniz . haklısınız da zaten . Nerden başlasam bilmiyorum. hayat beni 18 yaşında olmama ragmen öyle yordu ki. 2008 temmuzda antalyada bir tatil köyüne gitmiştim ailemle. orda biriyle tanıştım. oturması kalkması gülüşü herşeyi etkilemişti beni. çok bağlanmıştım bir anda. tüm bunları annemle de paylaştım. annem benim tek dert ortağım. o zamanlar çok küçük olmama ragmen annem anlayışla karşılamıştı bu durumu. biz orda 1 ay kaldıktan sonra geri döndük. tabi bu ara telefon olsun msn facebook olsun her türlü iletişimimize devam ediyorduk. ilk zamanlarımız çok güzeldi. antalyadan her ay beni görmeye geliyordu. bu benim ona daha fazla bağlanmama sebep olmuştu. hatta bazen gelip 3 ay kaldığı olurdu. onunla öyle mutluydum ki .. anlatılır gibi değil. sanki onunla yeniden doğmuş gibiydim. küçücük kalbimle onu kocaman sevmiştim. yıllar geçti onunla. ona çok güvenmiş ve inanmıştım. 2010 aralık gibi beni aldattığını fark ettim. mesajlarını gördüm. o an dünyam başıma yıkıldı. o üzülmesin diye hesap bile soramadım. kızamadım. dilim tutulmuştu resmen. özür diledi kafam karışıktı dedi. dayanamadım tabi devam ettik. artık konuşmalarımız aksamaya başlamıştı. ama ne olursa olsun ona karşı olan sevgim bir nebze azalmamıştı. onunla kurmuş olduğum hayaller iiçin yaşıyordum resmen. onu ailemle akrabalarımla tanıştırdım. üniversitede onun yanında okuma hayalleri kuruyordum. bir yandan da onun beni sevmedğini düşünüyordum. bir insanı bu derece seveceğim aklımın ucundan bile geçmezdi. aylarca konuşmasam yine onun yolunu gözler yine onu severdim. hala seviyorum çok seviyorum. her arayan yabancı numarayı o zannederdim. Onu annemle sohbet ederken gördüğüm zaman dünyalar benim olurdu. resmen herşeyim olmuştu. onunla ilgili herşey beni çok mutlu ederdi. o benim ilk sevdğimdi. yaklaşık 2 ay önce konuşurken bana mesaj attı. bir süre telefonu ablama veriyorum mesaj falan atma ben sana ulaşırım dedi. dayanamadım bir hafta sonra sonuçta ablası diyerek mesaj attım 31 mart akşamı . çünkü sabah yani 1 nisanda hayatımı belirleyecek bir Ygs sınavına girecektim. ona ihtiyacım vardı. sabah arandım o numaradan. arayan bir kızdı. ablası zannettim. sen kimsin dedi. arkadaşı oldugumu söyledim. ben kim olduğunu sordum ve bana nişanlısı olduğunu söyledi. o an öldüm. kalbimi söküp aldılar zannettim ve dondum kaldım. bende sevgilisiyim dedim. kız ona oyun oynadığımı falan düşündü bir sürü soru sordu. bende cevapladım. 10 ekim 2011 de nişanlanmışlar . bekle nişanlımı arayayım sana döneceğim dedi kız. aramış ki o aradı ardından başka bi numaradan. hayatımı mahvetmeye hakkın yok senin defol git . kıza da daha tek kelime etme sakıın dedi bana. hem suçlu hem güçlü dedikleri buymuş işte.hiçbirşey söyleyemeden kapattım telefonu çünkü sınav saatim yaklaşmıştı. donmuş bir şekildi salona geçtim annem neyim olduğunu sordu. tek kelime etmeden ağladım babama sarılıp. sınava girdim hiçbirşey okuyamadım. hayatımı kaydırdı. anlatılır gibi değil işte ya çok kötüyüm dayanamıyorum. her gece ağlıyorum o aklıma geldikce. sanki heryerde o var. herşey onu hatırlatıyor bana. hiçbirşey yapmak gelmiyor artık içimden. hiçbirşeyden zevk alamıyorum. içim bomboş. herşey sanki rüya gibi. sanki telefon çalacak ve o arayacak gibi. çok seviyorum ben onu ya çooook . bu yaşta bunları yaşamamalıydım. kaldıramıyorum bunca şeyi.