mutsuz üzgün olmak için hiç bir nedenim yokken neden mutsuzum,neden gülmüyor yüzüm hep somurtkanım..bıktım bu miskin halimden..iyi bir eşim var,kızım var,işim var,annem babam yanımda hiçbirşeye çok şükür muhtaç değilim..nedir istediğim ya ..bakıyorum miiletin ne dertleri var ama attıkları kahkahalar göklere çıkıyor benim hiç derdim yok yüzümü gören sanki dünya bir tek benim başıma yıkılmış sanır..doğumdan sonra depresyon yaşadım ilaç tedavisi gördüm ama geldi geçti ama bu mutsuz halimi nasıl düzeltebilirim..tamam eskiden de şen şakrak bir tip değildim ağır başlıyımdır ama bu kadar çökmüş bir halde olmak istemiyorum ..aynaya baktığımda bazen kendime acıyorum gözlerimin feri gitmiş sanki..kendime kızıyorum toparla kendini artık diyorum birgün işe yarıyor öbür gün yine aynı..sürekli konuşan konuşurken gözlerinin içi parlayan biri olmak istiyorum..uğraşlar edinmek istiyorum spor vs.çalışıyorum kızımı zaten akşamdan akşama görüyorum birde kurs spor uğraşırsam kızıma haksızlık yaparım diye düşünüyorum,işten çıkar çıkmaz koşa koşa eve gidiyorum..çok pinpirikliğim kızıma olması gerekenden çok daha fazla düşkünüm,azıcık hapşırsa öksürse hemen moralim bozuluyor,geçen gün grip oldu uçuk çıktı burnunun kenarında ordanda agzının kenarına sıçradı aman ALLAH ım ben nasıl panik durumundayım anlatamam ya daha fazla büyürse ya kızıma bişey olursa hala aklım onda..işe geliyorum kızım üzüldü mü acaba diye düşünüyorum..sürekli dert edecek şeyler aramaktan bıktım kendime..olayları oluruna bırakamıyorum boşveremiyorum,herşeyi takıyorum kafama..haftasonu misafir gelcek olsa ben 1 hafta önceden planlarımı yaparım o şöyle olacak bu böyle olacak,ya bırak günü gelince düşün yok illa takılacak kafam planlarımı yapacağım..yoruldum ya bıktım bu halimden artık.ben ne yapmalıyım daha 30 yaşındayım ama kendimi 60 gibi hissediyorum..