- 24 Ekim 2014
- 59.307
- 330.726
- 698
Maddi olarak da bağımlı değilsiniz eşinize. Adamın yapacağı tek şey maneviyat. Onu da veremiyorsa ne kadar sürer ki bu evlilik. Kaybetme korkusu da kalmamış eşinizde. Evde boşanma mevzusu çok mu dönüyor ?
Maddi olarak da bağımlı değilsiniz eşinize. Adamın yapacağı tek şey maneviyat. Onu da veremiyorsa ne kadar sürer ki bu evlilik. Kaybetme korkusu da kalmamış eşinizde. Evde boşanma mevzusu çok mu dönüyor ?evet maaşımı sadece kendime harcıyorum.İşe yeni başladım zaten.Para mevzusu çok yapıyordu.Hırs yaptım kpss hazırlandım atandım.Maddi olarak asla taviz vermıyorum.
Bazen çekiyorum resti ben gitmem gitmek isteyen gitsin diye.O zaman da çocuklar coşuyor nolur gidelim anne diye.Onlar için gidiyorum.Ona göre her şey yolunda tabi, yemeği hazır, evi temiz, çocuklarına bakılıyor, kıyafetleri yıkanıp ütüleniyor. Niye sorun olsun ki. Yapmamakla başlayın bakalım her şey yolunda gelecek mi. Bir de bu pazar kahvaltıya gitmeyin artık rica ederim. Her pazar pazar görev gibi ne öyle?
Hayır 2 defa döndü şimdiye kadar.Maddi olarak da bağımlı değilsiniz eşinize. Adamın yapacağı tek şey maneviyat. Onu da veremiyorsa ne kadar sürer ki bu evlilik. Kaybetme korkusu da kalmamış eşinizde. Evde boşanma mevzusu çok mu dönüyor ?
Vay olan ilk kaynanaya olduHer pazar kv'ye gitmemekle işe başlayın,böyle aile olmayı öğrenmeniz çok zor çünkü.
Çocuklar okuldan babaannelerine gidiyor demiştiniz. Coşsunlar istedikleri kadar, zaten görüyorlar hafta içi. Uygun bir dille gitmeyeceğiniz söyleyin, çok istiyorlarsa babalarıyla giderler.Bazen çekiyorum resti ben gitmem gitmek isteyen gitsin diye.O zaman da çocuklar coşuyor nolur gidelim anne diye.Onlar için gidiyorum.
Valla birsey ögrendiysem heriflerle oturup sakinca konusulmuyor bagirican çagirican oh hersey tikirina baglaniyor yada benim hiyarda böyle bilemiyorumsurat asarak, kavga ederek, küserek
asla başka bir alternatif sunmayarak...
erkekler bu şekilde inanılmaz bir baskı oluşturabiliyorlar kadınlar üstünde. Kadınlar da 1 2 itiraz edip, huzurum kaçacağına gideyim diyor. bu durumu çok iyi anlayabiliyorum.
benim asıl anlamadığım aslında neden bir erkek sürekli annesinin evine gitmek ister?
gerçekten asla anlayamıyorum bunu...
Bazen çekiyorum resti ben gitmem gitmek isteyen gitsin diye.O zaman da çocuklar coşuyor nolur gidelim anne diye.Onlar için gidiyorum.
Gönderin çocukları babalarıyla siz başka plan yapın. Biraz dinlenmiş olursunuz. Sizin aileniz uzakta sanırım.Bazen çekiyorum resti ben gitmem gitmek isteyen gitsin diye.O zaman da çocuklar coşuyor nolur gidelim anne diye.Onlar için gidiyorum.
Salt mutluluk yoktur.Mutlu anlar vardır.Ben mükemmel evlilik vardir diyemem bence 7/24 mic mic çiftler büyük yalancılar.Kendimden örnek vereyim..Eşim sosyal medyada bana methiyeler duzmez kalpler atmaz herkese göstermek için ama çocukları büyütürken benimle beraber sabahlara kadar çocuk bakmıştır.Maasini alınca hemen gelir söyler saklamaz ..Seni seviyorum her dakika demez ama seviyorum diye eve gül fidanı alır gelir eker..Aklıma Godfather 2 filminde Robert De Niro'nun karısı ile bir sahnesi var o geldi.Fakirler ve karısına eve gelirken cebine koyduğu bir armutu getiriyor ve karısı çok mutlu oluyor..Bu da bence bir çeşit seni seviyorum demek.Evet gerçekten merak ediyorum.Eşiyle arkadaş gibi olabilen,ortak zevkleri olan,hayatın müşterek olduğu,birbirlerinin hayallerine,isteklerine değer veren evlilik var mı? Ben kendi evliliğimden sonra inancımı kaybettim.Sorunlu bir ailede büyüdüm.Erken yaşta karşıma çıkan,beni sevdiğine inandığım ilk kişiyle evlendim.10 senedir evliyiz.2 çocuğumuz var.Aynı evde kendi halinde yaşayan insanlarız.O işten gelir bilgisayarının başına oturur takılır.Ben de işten gelirim yemek,çamaşır,bulaşık,çocukların ödevleri derken yatma saati.Eşim Cumartesi günleri çalışıyor ben evdeyim.Çocuklarımla vakit geçirirm birlikte gezeriz bazen yalnız da çıkarım arkadaşlarımla ya da kardeşlerimle.Pazar günleri klasik her hafta kayınvalideye kahvaltıya.Sonra pazar ,market alışverişi ve hafta içi için hazırlık.Çoğu zaman daraldığımı hissediyorum.Hep ayrılsam nasıl olur acaba diye düşünürken buluyorum kendimi.Ben istiyorum ki akşamları ailecek vakit geçirelim.Çocukların birinin ödevlerine de o yardım etsin.Her şeyi ben yapıyorum çok yoruluyorum ve sabrım kalmıyor.O zaman da sesim yükseliyor ve tartışıyoruz.Hep aynı döngü.Hayat bu mu,hayatı paylaşmak bu mu? Ayrıntıya girmediğim, zaman içerisinde beni yıpratan bir sürü şey oldu.Genel olarak bahsetmek istedim.Kıymetli yorumlarınızı bekliyorum.
Okuyan, yorum yapan herkese çok teşekkür ederim şimdiden.
Canım benim aslında nasıl başlarsa öyle gidiyor. Erkekler alıştığı düzeni devam ettiriyorlar keşke bize öğretselerdi bunun doğru olmadığını özelliklede erkeklere anneleri. Ben daha 1 senelik evliyim eşimle mutluyuz daha dün beden eğitimi dersinde sırtında arkadaşını kaldırma oyunu oynadık. Saçma sapan evde saklanıp korkutmaya çalışır. Destekçimdir önemser ama aileler yüzünden bizimde sorunlarımız oluyor iletimsizlikten. Mesela neden pazarları gidiyorsunuz? Alışkanlık yapmış eşiniz o yüzden ailesini benimseyemez. Bugün evde şunu yapıcam sana ailecek kahvaltı yapalım diyin. Kızar mı ? Tamam canım anneleride çağır istersen diyin. Bir gidin bir gitmeyin bu aile olmanızı engeller. Eşinizden destek istiyorsanız öfkenizi kusarak istemeyin. Bastırılmış öfkedir o sakıncalıdır. Canım yardım edermisn sende babası olaraktan benim işlerim var diyin. Evet bir anda düzelmez ama 3 5 9 ayda yol alırsınız. İşe bide özgüvenli olmakla ve kendinizle ilgilenmekle başlayın. Sizi sadece anne olarak değil eş olarakta görsün. Süslenin püslenin telefonla arkadaşlarınızla saatlerce gülerek sohbet edin. Pazar sabahı plan yapın mesela başkalarıyla çocuklara da baksın babanne. Adam bi şaşırsın noluyor benim hanım elde gidiyor desin.Evet gerçekten merak ediyorum.Eşiyle arkadaş gibi olabilen,ortak zevkleri olan,hayatın müşterek olduğu,birbirlerinin hayallerine,isteklerine değer veren evlilik var mı? Ben kendi evliliğimden sonra inancımı kaybettim.Sorunlu bir ailede büyüdüm.Erken yaşta karşıma çıkan,beni sevdiğine inandığım ilk kişiyle evlendim.10 senedir evliyiz.2 çocuğumuz var.Aynı evde kendi halinde yaşayan insanlarız.O işten gelir bilgisayarının başına oturur takılır.Ben de işten gelirim yemek,çamaşır,bulaşık,çocukların ödevleri derken yatma saati.Eşim Cumartesi günleri çalışıyor ben evdeyim.Çocuklarımla vakit geçirirm birlikte gezeriz bazen yalnız da çıkarım arkadaşlarımla ya da kardeşlerimle.Pazar günleri klasik her hafta kayınvalideye kahvaltıya.Sonra pazar ,market alışverişi ve hafta içi için hazırlık.Çoğu zaman daraldığımı hissediyorum.Hep ayrılsam nasıl olur acaba diye düşünürken buluyorum kendimi.Ben istiyorum ki akşamları ailecek vakit geçirelim.Çocukların birinin ödevlerine de o yardım etsin.Her şeyi ben yapıyorum çok yoruluyorum ve sabrım kalmıyor.O zaman da sesim yükseliyor ve tartışıyoruz.Hep aynı döngü.Hayat bu mu,hayatı paylaşmak bu mu? Ayrıntıya girmediğim, zaman içerisinde beni yıpratan bir sürü şey oldu.Genel olarak bahsetmek istedim.Kıymetli yorumlarınızı bekliyorum.
Okuyan, yorum yapan herkese çok teşekkür ederim şimdiden.
Bu ne ki maalesef şiddetli tartışmalarımıza da şahit oldular defalarcaÇocuklar okuldan babaannelerine gidiyor demiştiniz. Coşsunlar istedikleri kadar, zaten görüyorlar hafta içi. Uygun bir dille gitmeyeceğiniz söyleyin, çok istiyorlarsa babalarıyla giderler.
Bu gidip gitmeme konularına, restlesmelere çocukların şahit olması da gereksiz ayrıca.
Bir erkeğin ev, çocuk, aile sorumluluğu almaması nasıl boşanma sebebi değil ya? Nasıl hayatlar yaşıyorsunuz? Aynı şeyi bir kadın yapsa, işten gelip bilgisayar başına geçse, yemek yapmasa, çocuklarla ilgilenmese “kocası boşamış iyi yapmış, ne biçim kadın” dersiniz.Yalnız değilsiniz sizin gibi olan milyonlarca kadın var. Bende zaman zaman sorguluyorum acaba tek bizmi böyleyiz ama değiliz biliyorum çevremde herkes aynı şeylerden yakınıyor
Çok nadir hayat dolu erkekler
Bizmkiler maalesef yapıları değişik
Kendi kendimize mutlu olmayı öğrenmemiz lazm, kocadan hayır yok çünkü.
Bu bir boşanma sebebi mi, BENCE değil, eğer başka sıkıntılar yoksa tabi
AynenVay olan ilk kaynanaya oldu
Kendi kendime mutlu olmayı 2 yıl oldu öğrenmeye çalışıyorum.Artık istemiyorum ilgisini sevgisini zorla olduktan sonra napayım.Bu şekilde sabır sabır da nereye kadar. Bilmiyorum kafam çok karışık.Yalnız değilsiniz sizin gibi olan milyonlarca kadın var. Bende zaman zaman sorguluyorum acaba tek bizmi böyleyiz ama değiliz biliyorum çevremde herkes aynı şeylerden yakınıyor
Çok nadir hayat dolu erkekler
Bizmkiler maalesef yapıları değişik
Kendi kendimize mutlu olmayı öğrenmemiz lazm, kocadan hayır yok çünkü.
Bu bir boşanma sebebi mi, BENCE değil, eğer başka sıkıntılar yoksa tabi
Bu çok kötü işte.Bu ne ki maalesef şiddetli tartışmalarımıza da şahit oldular defalarca
Ne üzücü di mi?Bir erkeğin ev, çocuk, aile sorumluluğu almaması nasıl boşanma sebebi değil ya? Nasıl hayatlar yaşıyorsunuz? Aynı şeyi bir kadın yapsa, işten gelip bilgisayar başına geçse, yemek yapmasa, çocuklarla ilgilenmese “kocası boşamış iyi yapmış, ne biçim kadın” dersiniz.
Cinsellik kısmı da yarım yamalak muhtemelen.Ne üzücü di mi?
Evlilik yeme,içme,cinsellik olarak görülüyor ve bu şekilde yetiniyor insanlar.
Benim arzum yok hiç ona karşı. O istediğinde oluyor ortalama haftada 2 defa.Cinsellik kısmı da yarım yamalak muhtemelen.
Bunu normalleştirmelerini ve yetinmelerini aklım almıyor benim. Adamlar ilgi kırıntısı bile vermiyorlar, sorumluluk desen sıfırın altına inmiş ama kocamdır başımda dursun ben alıştım kendi kendime mutlu oluyorum diyorlar.Ne üzücü di mi?
Evlilik yeme,içme,cinsellik olarak görülüyor ve bu şekilde yetiniyor insanlar.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?