Valla şu an herkes bana, iyi ki senin iş ortaya çıkmış. Abin yatsın kalksın sana dua etsin, yoksa bu kızın ben evlenmek istiyorum diyeceği yoktu diyor. :) Abim bu olaylar ilk olduğunda biraz kızmış sanırım anneme nasıl böyle davranırsın diye. (İyi ki onu bari yapabilmiş. ) Ablanın da öyle zoruna gitmiş ki anneme söyledi bana kızıyor, ben ağladım siz duymuyorsunuz telefonda konuşurken bağırdığını falan dedi. Ondan beridir abime de öyle iyi davranıyor ki anlatamam. Canımlar, seni seviyorumlar, ( evet ilk defa canım diye hitap etmeye başladı, evet ilk defa sevdiğini söyledi) hediyeler havada uçuşuyor. Özetle, benim bu durum tamamen abime yaradı. Onu kaybetmekten korkmaya başladı sanırım. :)
Ailemi çekiştirmesi konusu da şöyle gerçekleşti. Bu konuyu bana ilk açtığında tabiki altınlardan, senin yüzünden evlenemiyoruzlardan bahsetmiyordu. Bizim ona eskisi gibi davranmadığımızı, anneme kırıldığını falan söyledi. Tamam dedim, haklı olabilirsin. Ama annem kasıtlı böyle davranmaz. İnce fikirli olmadığındandır.
Bir sonraki buluşmada seninkiler sana kimbilir ne kadar altın takar, benim hakkım yok mu. Yanlış anlama seni kıskandığımdan değil ama... Denmeye başlandı. Babana benim söylemem gerekmiyor, memleketteki diğer evi bana sormadan satması gerekiyor düğün için dedi.
valla bayat balık baştan kokarmış gibi bi cümle hatırlıyorum tam gelin adayınıza göre benden sana nacizane bi tavsiye o söylediği şeyyer ne kadar kötü olursa olsun bence söylemelisin sonuç ne olursa olsun eğer abin bu insanla evlenmeyi düşünüyosa bunları bilmeli bence ve ona göre kararını vermeli sonuç olrak sadece abinle evlenmiyo bu kız aileyede giriyo bence çok kışkırtmadan paylaş derim abinle yada anne babanla baştan bişiler ortaya çıkmazsa daha büyük sorunlar olarak geri dönebilir allah korusun
1 değil 2 değil 3 değil kızın yaptıkları kişilikte problem var bence. abini böyle bi kzıın avucuna bırakmak istemezsin herhlade yada ilerde anne ve babanı??
Biri; bir erkeği evlendikten sonra dilersen ailesiyle görüştürmezsin bile, abin de emin ol böyle. Anneni benim için sil desem siler.
Diğeri de, inanılmaz sinirli böyle gözlerinden ateş çıkarak konuştuğu anda ettiği bir laftı. Aynen şöyleydi: bunları açık açık söyleyeyim desem işler çığırından çıkacak tatsızlık olacak, madem öyle bu iş burada kalsın diyeceğim, içimden gelen her şeyi söyleyeceğim hepsinin de ağzına ****lacak.
Etkisinden kurtulamadığım, niye o zaman müdahale etmedim diye kendimi yeyip bitirdiğim, ailemden gizlediğim için vicdan azabı duyduğum iki cümle işte yukarıda. Söylersem annemin de babamın da tansiyonu şekeri fırlayacak. Abim sorduğunda çok büyük ihtimalle inkar edecek. Belki hatırlamayacak bile çünkü bunları söylerken öfkeden yüzü gözü kızarmıştı. Ve sonuç olarak ben yine arabozmak için uydurmuş olacağım.
Bir de bunu bildiği halde abimi ikna ederse de abim görmezden gelmek gibi bir karaktersizlik yaparsa bir daha yüzüne bakmak dahi istemem.
Offf off yazarken yine aklıma geldi. Hele ikincisinde ben aptal mıydım bu lafı aileme ettiğini anlamadım, resmen küfretmesine izin verdim. İnsanın bazen, ne derler basireti bağlanıyor dili tutuluyor ya. Aynen öyle oldum. Çok sonra idrak ettim o lafların nereye gittiğini. Cidden gerizekalıyım galiba.
Bir tek kardeşim var, ileride yeğenim olursa onu da doğru düzgün göremeyeceğim belki de. En çok ondan korkuyorum zaten. 
sanırım onları da ya "abla"nız ya da sülalesinden biri yazmıştır :) )
