Kızlar Merhaba, size 2 annenin yani benim ve annemin hikayesini anlatmak istiyorum ben 2011 aralık ayında hamile olduğumu öğrendim sevinçle anneme anlattım annem ağır kalp yetmezliği hastasıydı bu duruma çok sevindi fakat sevincimiz kısa sürdü mol gebelik olduğumu öğrendim tabi nasıl bişey olduğunu başa gelince anlıyorsunuz bir kaç araştırma yaptık eşimle internetten baktık kanser riski, kemoterapi vs gibi şeyler okuyunca iyice psikolojimiz bozuldu, sonra kürtaj oldum her ay takip vs değerlerim gittikçe düştü dr bir yıl korunacaksın dedi biz evlilik yıldönümümüzde yani 8 ay sonra korunmayı bıraktık bu arada annem arada çok rahatsızlanıyordu ve sürekli hastaneye yatırıyordum 20 gün-1 ay falan hastanede kalıyordum annemle beraber, bir yandan evliliğin getirdiğii sorumluluk, bir yandan çalışmak durumundaydım diğer yandan da annemin acı çeken hali beni psikolojikmen çökertmişti herşeye alınır olmuştum eşimle sürekli tartışıyordum o da evliliğinin ilk yıllarında böyle yaşayacağını ummuyordu bir yandan kayınvalidesi bir yandan benim problemlerim bazen anlayışını kaybediyordu. Bi gün yine beta hcg değerime baktırmak için hastaneye gittik dr önce bi smer testi yapalım dedi adetim 1 hafta geçikmişti korunmayı da bıraktığımız için içimde şüphe vardı doktora bunu belirttim kan testi yapalım o zaman dedi ve değerim 800 küsürlerde çıktı hamilesin dedi bu sefer ilk hamilelik haberim kadar sevinememiştim hem sevinç hem de şüphe vardı acaba yine aynı şeyleri yaşayacak mıyım? dr kesenin görünmediğini söylediğinde korkularım bi kat daha arttı 2 hafta sonra gel keseye bakalım dedi daha sonra kese de göründü ama bebek görünmüyor dedi bu seferde o haftalar nasıl geçti anlatamam ama mol gibi görünmüyor dr merak etme dedi annem çok mutlu olmuştu daha sonra 30 ekim gece sabah 4 gibi annemi hastaneye yatırdım yine fenalaşmıştı yoğun bakımda 1 hafta kaldıktan sonra normal oda ya alındı kendini çok iyi hissediyordu gülmece neşe pür gidiyorduk teyzem annemin yanında kaldığı bir gün tekrar kontrole gittim ve dr bebeği gördü bana ultrason kağıdında gösterince ne kadar mutlu olduğumu anlatamam, hemen anneme gösterdim yüzünde gülücükler vardı o günü hiç unutamam, pazartesi günü bizi artık taburcu edeceklerini düşünürken annemin doktoru cumaya kadar bekleyelim ilacı keselim bakalım ne olacak ona göre çıkarırız dedi cumayıda bekledik ilaçlar kesildi annemi yine kötülemeye başladı tekrar ilaca başlandı 4-5 adet serum bağlıydı, serviste düzelmeyince drlar yine yoğun bakıma alınması gerektiğini söylediler ilk başlarda girmek istemedi seni özlerim orda diyordu bana o kadar fedakardıki hamile hamile oralarda perişan olmama o da dayanamıyordu kendi de artık bitkin düşmüştü ve tamam git hemşirelere söyle yatacağım yoğun bakıma dedi ellerimizle onu hazırlayıp hemşirelere teslim ettik yoğun bakıma girerken el salladı gözlerimden yaşları durdurmak mümkün değildi eşyalarını topladım evime gittim sonra günlerce yoğun bakım ziyaretleri her gittiğimde biraz daha çöküşünü görmek beni mahvediyordu artık anne diyişlerime cevap vermiyordu ve 12 aralık 2012 tarihinde yani doğum günümün sabaha karşı 5 gibi aradılar kalp masajı yapıyoruz gelin ev hastaneye çok yakın hemen hastaneye gittim kardeşlerim vs herkes geldi 6.15 gibi dr yoğun bakım önünde o acı haberi verdiğinde yıkıldık.... 13 haftalık hamileydim henüz cinsiyetini bile öğrenememişti Annem... o ilk bulantıları bilirsiniz yemek yiyemezsiniz kusarsınız afedersiniz annemle birlikte istifar ederdim yanlızca o günleri annemle yaşabildim hastane odalarında
bana son teknemsin derdi ve son teknesinden torununu görmeyi çok istiyordu, o na neler alıcam neler derdi. Şimdi 34 haftalık gebeliğim devam ediyor karnım kocaman oldu annem, Melih torununa maviş maviş şeyler aldım ama sen olsaydın çoktan beşiği arabası hazırdı bilirim bütün emekli maaşın fedaydı torununa ama olmadı işte.... eğer ilk gebeliğim mol olmasaydı 2012 haziranda doğacaktı annemi aralık ayında kaybettim 5-6 aylık olacaktı o iyi olduğu yaz dönemini torunuyla geçirecekti belki de moral olacaktı hastalanmayacaktı... ya da bebeğim yaklaşık 4 aylık olduğu zamanlar da annem hastaneye yatmış olacaktı ve 4 aylık bebeğimi fazla bırakamayacağım için hastanede yanında olamayacaktım annemin aklım kalacaktı hep delirecektim evde tabi annem istemeyecekti beni git torunumla ilgilen diyecekti ve son teknesi son zamanlarında yanında olamadan göçecekti o yüzden hani her şerde bir hayır her hayırda bir şer vardır derler ya ben gerçekten buna inanıyorum şimdi bebeğimi sabırsızlıkla bekliyorum annemin bayramda çocuklar veririm diye biriktirdiği kumbaradaki bozuklara hiç dokunmadım torunu doğduğunda onunla hediye alacağım anneannesinden göremediği torununa hediye....
senin korunman bitmiş miydi? kaçıncı ayındasın ya da canm
doktorum Mayıs ortası adet olucam ondan sonra bırakabilirsin demişti yumurtlama zamanım geçti diye bıraktım ben Allah bilir artık dua edip beklemekten başka şansım yok
