Minik Yüreklerin Duygulari

MİNİK YÜREKLERİN DUYGULARI....

Yardım severlerin,lüks oteldeki kermesi bitti..Çoğu yardım kampanyaları nedense lüks yerlerde olur.Halbuki oralara verilen paralarla yardıma daha da katkı sağlansa..Yok!olur mu kim gösteriş ,reklâm yapacak....
Oradan çocuk yuvasına gidileceğini öğreniyorum..Neden böyle kalabalık,ne gerek var ki diyecek oluyorum ..Dürtüyor elebaşı..Pardon yardım severler derneği başkanı...Yanında sürü ile yardımcıları...Mutlaka görevde bir sıfatları olmalıymış gibi..Başkan yardımcısı..O da yetmez..Diğerleri kırılmasın..Yardımcının da yardımcıları..Kalemcisi,çantacısı,..sı,sı,sı...

Elimizde sayısız hediyeler..Çocukları özenle giydirmişler ,öylece bekleşiyorlar yavrucaklar...Anneler gelecek diye....
Nasıl kötüyüm,bir ayağım geri gidiyor.Dönsem olmaz Hiç gitmemeliydim.Keşke dönseydim.İşte ilk keşke mi o gün yaşıyorum hiç unutmamacasına..

İçeri girer girmez...Müdire hanım bağırıyor....Anneleriniz geldiiiiii.. Minikler bizi görünce kıyamet koptu...Onlarca çocuk birbirlerini itekliyor,“o benim annem git,diğeri hayır benim annem”Oturmaya imkân yok..Hepsi kucak istiyor.Hangi birini.Eğilip kollarımı açıyorum..6-7 çocuk. “Anne anne” diye sarılınca ben üzüntüden bayılıyorum...Gözümü açıyorum ki revirdeyim..İçeriden hâla anne anne sesleri geliyor..Gözümde yaşlar.“Yok onları bir daha göremem” diyorum..Hemşire hanım alışık ..İçeriden bir kız kapıp geliyor..“Bununla girin içeri,buna sahiplenince sanırım rahat bırakırlar”diyor..Kucağımda kız,gözümde yaş“ hiç birinin gözünün içine bakmayacağım”diyorum içimden.Ne mümkün,sarılıyorlar bacaklarıma anne anne diye.Ben bir an yine ölüyorum sandım...Geniş koltuklara oturuyoruz.Bir onu bir diğerini öpüyor,alıyorum kucağıma...Biri var ki,ceketimin ucuna parmağını dolamış..Olurda gidersem kendini garantiye alıyor yavrucak
Diğer arkadaşlara bakıyorum aynı vaziyetteler..Ben bu canlara nasıl veda ederim
Kendini garantiye alan uyuyor kollarımda.Onu odasına götürüp yatıyorum.Çok çok öpüyorum Biliyorum ki bir daha oraya asla gitmeyeceğim...Ve diğer çocuklara görünmeden dışarı çıkıyorum
Taksi beklerken koca camlardan gazetecileri görüyorum güya o mutluluk anını çekiyorlar..Bizimkiler poz poz.. poz kesiyorlar.Onlar reklâm yaparken..Pardon yardım yaparken ne hissettiklerini biliyorum.Amaç yaptıklarının,gazetelerin bilmem kaçıncı sayfasında görebilmek...Geride ufalanan duyguların önemi yok.
Ertesi gün ilk işleri apartman görevlisinin getirdiği,gazete sayfalarında kendilerini aramak
AAAAA! hepsi orada..Çocuklara hediyeleri verirken.Ne bir sarılış,ne bir öpüş..Sadece reklâm...
Böyle özel gün mü olur.
Her gün özel değil midir? Allah ın bahşettiği her gün
Bunlara sahip olamayanların duyguları ne oluyor?

Yeşilimin anılarından duyguları:uhm: :çiçek:

Ben hem üzülmüş,hem hüzünlenmiştim Camdankalbim.Onlara bağlanırsam kopamam.Gönül neler istiyor da ah!o ipler varya..Bizi bağlayan ipler.Maddi manevi
Teşekkürler yine o güzel yorumlarına..

bu cocuklarimizi bazen heberlerde goruyoruz inan oyle icim yaniyorki anlatamam.sevgiye ac ve muhtaclar.bulunduklari ortamdaysa nasil bir muamele gordukleri muamma.bir cok cocugu olmayan insanimiz var acaba evlat edinme sartlari cokmu zor daha kolaylastirilsa belkide sevgi dolu bir yuvada buyuyecekler.

Seyran..inan konu çok derin.Neresinden baksan içi boş kova gibi ses çıkıyor.
Evlât edinebilme kolaylaştırılsa umarım her şey daha farklı olur

yeşilim, yazını okurken gercekten o anı yaşamış gibi oldum,tüylerim diken diken,gözlerim dolu dolu,sanki kalbim acıyor.Vardır o tür insanlar yardım arkasına sığınarak parası aracılığıyla biryerler gelmek isteyen arkadaşlarına sükse yapan...kendilerini sosyete sınıfınada koyan...Bu tür insanlar kalbiyle sevgisiyle değil parasıyla bir şey yaparlar,yaptıklarını sanırlar...o küçük yavrulara uzatılan bir el herşeyden değerlidir onlar için.Öpüceksin,koklicaksın sevgi verıceksin onlara,sevgi vericeksinki onlarda ileriki yaşamlarında,onlara yardım ediyorum diyen ablaları ve abileri gibi paraya sığınan insanlardan olmasınlar.Bir el uzatıcaksın,yüreğine basıcaksınki; onlarda senin gibi sevgiyle baka bilsin hayata,kalbi senin gibi atsın,dört elle sarılsın yaşama.

nixe kattığın yoruma teşekkürler canım.ufakta olsa birşeyler hissettirdiysem ne mutlu

Canım dostum tabiki hergün özel olmalı ,ayırmamalı günleri bencede .Hatta hiç olmamalı ,birazda kimsesizleri düşünerek kaldırılmalı bu günler .

Mümkünmü Acaba Böyle Günlerin Kaldirilmasi Lereenim Mümkünmü....

aslıcan sitede acı tatlı herşeyi paylaşıyoruz ben paylaşımların fazlalaşmasını diliyorum..kavgalar dışarıda kalmalı burada huzur bulmalıyız beni anladığın için teşekkürler canım

sevgili lente iyiki varsınız iyiki..sizler beni motive ettikçe nasıl paylaşmam duygularımı yaşanmışlıklarımı teşekkürler canım benim

Yesilim beni en cok yaralayan konulardan biride bu yuregim dayanmiyor hic, elimde olsa butun o yavrulari alip bakabilsem diye dusunurdum kucukkende, tek bir hayalaim var bunu gercklestirmem icin Allah bana firsat verirse kendimi dunyanin en mutlu insani hissedecegim insallah birgun bir yerde bu hayalim gerceklesir beni o yuvaya alip goturdun ve ben hala suanda o yuvadayim paylasimini duygularini okudum bitti ama orada hala su saatlerde ne kadar yavru kaldi onlari dusunuyorum, yapmacik olmadan yapilsa hersey ictenlikle ozel gune mahsus reklam gosteris degilde o yavrulari hep hatirlayabilsek birseyleri icten gelerek severek isteyerek o yavrularin minik yureklerin orada yasamayi kendilerinin secmediklerini bilebilsek,

yağmur,lena,ayşecik..teşekkürler. Bizler duygulu insanlarız elimizden geldiğince yapabiliyoruz..Gönül neler yapmak istiyorda..

seninde duyarlılığına sağlık sevgili dimağ

insanın bu satırları okuyup duygulanmaması mümkün mü?sanki heranı gözümde canlandı,benim de böyle hazin bir anım var çünkü..gönül çok şey istiyor ,Rabbim böyle düşünen tüm insanlara maddi manevi her imkanı versin İnşallah,belki o zaman o yaralı yürekler biraz olsun yalnızlıklarını unutur..

Mehalp Sağol Canim ..duyarli Olmak Ne Güzel Ne Ayricaliktir Bilirim..
Allah Onlara Yardimci Olmamizi Vesile Etsin..

Yeşilim,bu duyguları ve bu manzarayı ,Malatyada görev yaptığımız dönemlerde bende yaşadım.Evimiz çocuk esirgeme yurduna çok yakındı ,zaman zaman arkadaşlarımla toplanır çocukları ziyarete giderdik.Hakikaten o yavruların Anne diye sarılışları gözünün içine bakarken sanki ne olur beni evinize götürün dergibi masum bakıyorlar ,insanın yüreği dayanmıyor .Neden bazı Anne ve Babaların hatalarını bu günahsız yavrular çekiyor.bende bunu anlamıyorum.

hatişim olayın içinde yaşayan daha çok hisssediyor o anları..evet etekleri çekiştirip anne benide götür diyen çocuklar gözümün önünden gitmiyor..
ana babaların bir anlık arzuları ..