sayfama yazan bütün arkadaşlar...destek,moral,ümitsiniz sizler benim için...yoğun bakımdan gelen her kötü haberde başımı omzunuza dayayıp ağlıyorum ben..iyi haberde boynunuza sarılıp sıkı sıkı kucaklıyorum herbirinizi..belkide bilmiyosunuz yazdıklarınızın benim için önemini değerini..oğlumu beklerken kendimi ne kadar çaresiz hissettiğimi kısacası kendimi sizden başkasına anlatamıyorum .hepinizden Allah razı olsun..ne muradınız varsa versin-dilenci duası gibi olacak ama kalbimden geçeni söylüyorum..
oğlumun son durumu; hala küvezde..çıkış için bi tarih tahminide olsa veremiyor henüz dr lar. çok az oksijen alıyo,ama kestiklerinde kendi solunumunu yapamıyor henüz.2 kilo 100gr oldu. beyin kanamasıyla ilgili bi yorum yapmaktan kaçınıyo doktorlar,12 aydan sonra ancak belli olurmuş bi hasar kalıp kalmadığı,bekleyip hep birlikte göreceğiz,bunu çok fazla düşünüp kendinizi yıpratmayın dediler..bana mutlu ve huzurlu görünüyo küvezinde.. ona dokunduğumda gözümün ta içine bakıyo anne benide götür giderken der gibi..
inşallah bebeğim diyorum içimden,Allahım nasibeder,bigün seni kucağıma alır bu cam küvez oda kapı yığınlarının hepsini arkamızda bırakır birlikte çıkarız gün ışığına..kızacaksınız bana ama seni bana kavuşturmazsa beni sana kavuştursun diye bi seçenek daha ekliyorum yine aminden önce..günler..haftalar..aylar geçti..... bazen kalbim yoruluyo..parmak kadar oğlum benden daha güçlü:)))