- 27 Mart 2017
- 9.509
- 48.090
-
- Konu Sahibi sassyassyy
- #1
herkese selam, umarim iyisinizdir.
bu yazacaklarim bircok kisiye “oofff simarik, kac yasina gelmis hala mizmizlaniyor” falan gelebilir bilmiyorum ama benim acimdan ciddi anlamda uzucu bir sey.
20 aralikta mezun oluyorum. normalde 2020 eylulde mezun olmam gerekirken deyim yerindeyse bir kumar oynadim ve tuttu. 20 aralikta mezuniyet belgemi alabiliyorum, sevgilim de ayni sekilde. onun ailesi gelecekler torene.
ben de babami aradim tabi ki haber verdim mezuniyet torenimin olacagindan. cok sevindi, tebrik etti, ne hediye istedigimi sordu. en son da “cok ters bir tarihteymis yahu, gelmem imkansiz gorunuyor” dedi. bir sey diyemedim “sorun degil, haziranda daha kep toreni olacak ona gelirsin” dedim. umarim falan dedi.
anneme de soyledim sonra. gelmeye calisacagini soyledi ama inandirici degildi. yani cocugun mezun olur da gelemez misin ya cidden? tamam ucakla cok uzun yolculuk yapamiyorsun ama insan bunun icin olsun dayanamaz mi? uyku ilaci al yine gel ne bileyim ya.
asiri bozuldum ikisine de. saatlerce agladim resmen. lise mezuniyetimde de babam son dakikada yetismisti yani tam benim adim soylenmeden once girdi salona. hicbir fotografta falan da yok. annem de gelmisti ama nedense hep arkadaslarinin yaninda durmustu sanki onlarin cocugunun mezuniyetine gelmis gibi.
son olarak bir de babamin mezuniyet hediyesi demesine cok kirildim. ben gercekten hep mi maddi seylerle kandirilabilen bir insanim? cok kirginim ikisine de ama bir sey de diyemiyorum ne diyecegim ki onlarin kendilerinin dusunmesi gerekirdi. oyle sadece icimi dokmek istedim.
bu yazacaklarim bircok kisiye “oofff simarik, kac yasina gelmis hala mizmizlaniyor” falan gelebilir bilmiyorum ama benim acimdan ciddi anlamda uzucu bir sey.
20 aralikta mezun oluyorum. normalde 2020 eylulde mezun olmam gerekirken deyim yerindeyse bir kumar oynadim ve tuttu. 20 aralikta mezuniyet belgemi alabiliyorum, sevgilim de ayni sekilde. onun ailesi gelecekler torene.
ben de babami aradim tabi ki haber verdim mezuniyet torenimin olacagindan. cok sevindi, tebrik etti, ne hediye istedigimi sordu. en son da “cok ters bir tarihteymis yahu, gelmem imkansiz gorunuyor” dedi. bir sey diyemedim “sorun degil, haziranda daha kep toreni olacak ona gelirsin” dedim. umarim falan dedi.
anneme de soyledim sonra. gelmeye calisacagini soyledi ama inandirici degildi. yani cocugun mezun olur da gelemez misin ya cidden? tamam ucakla cok uzun yolculuk yapamiyorsun ama insan bunun icin olsun dayanamaz mi? uyku ilaci al yine gel ne bileyim ya.
asiri bozuldum ikisine de. saatlerce agladim resmen. lise mezuniyetimde de babam son dakikada yetismisti yani tam benim adim soylenmeden once girdi salona. hicbir fotografta falan da yok. annem de gelmisti ama nedense hep arkadaslarinin yaninda durmustu sanki onlarin cocugunun mezuniyetine gelmis gibi.
son olarak bir de babamin mezuniyet hediyesi demesine cok kirildim. ben gercekten hep mi maddi seylerle kandirilabilen bir insanim? cok kirginim ikisine de ama bir sey de diyemiyorum ne diyecegim ki onlarin kendilerinin dusunmesi gerekirdi. oyle sadece icimi dokmek istedim.