Mesleğimden soğumuş hâldeyim.

Her öğrencinin İngilizceyi öğrenecek ezber kafa , ,yetenği , olacağını sanmıyorum ,çabalayan ve ilgilenen kazanacaktır fazla da kendinizi üzmeyin bu bütün dünya da böyle
Bazılar da çöpçü olacak
 
cemrecendere .!.:
Tavsiye olarak yaratıcı drama liderliği kursuna katılıp o teknikleri de derdinize katmaniz. Lise de ders esnasında biraz zor olabilir tabi. Mevcudunuz fazlaysa zor olabilir. Bir müfredat da oluyor yetistirmeniz gereken.

Eğer akıllı tahtasınız varsa şarkı tamamla ile ilgili güzel siteler vardı. Daha başka yaş gruplarini ben yaratıcı drama yöntemleri ve online oyunlarla yakalamaya çalışıyordum. Lise için yabancı şarkılar ilgi çekici olabilir.

Ne kadar iyi olsanız da sınıf yönetimi açısından bir faydasi olmuyor. Çok sert olmak da sizi yorar. Tatlı sert bir üslup yakalayabilmek iyi oluyor. Tabi not kaygısı olmayan, disiplinle ilgili bir yaptırım olmayan şu durumda bunlar çok mümkün değildir elbette ki. Kaybedecek birşeyleri olmalı. Olmadığı için de rahatlardir eminim.
Genişletmek için tıkla...
Hocam akıllı tahtamız var, ama okulun bulunduğu konum ve kaçak elektrik kullanımı nedeniyle itibariyle sürekli elektrik kesilmekte. Bu yüzden internet sitelerini kısıtlı sıklıkta kullanarak, çoğunlukla role play yaptırmaya çalışarak ve öğrencileri sınıfta konuşturarak onların katılımını arttırmaya çalışıyorum. Kitaptan da etkinlikler yapıyoruz yeri geldiğinde. Keşke o dediğiniz yaratıcı drama liderliği eğitimi burada olsa da katılsam.
Öğrenciye kaybedebileceği her şey kolaylıkla kazandırılmaya çalışıldığı için minnet duymuyorlar, sıkıntı burada yatıyor.
 
ema1 .!.:
Her öğrencinin İngilizceyi öğrenecek ezber kafa , ,yetenği , olacağını sanmıyorum ,çabalayan ve ilgilenen kazanacaktır fazla da kendinizi üzmeyin bu bütün dünya da böyle
Bazılar da çöpçü olacak
Genişletmek için tıkla...
Tamam, herkes yabancı dil öğrenmesin.
Ama bu öğrenmeme hakkı, öğrenmek isteyeni de engelleme hakkını beraberinde getirmemeli. Bunu anlatmaya çalışmıştım aslında. Yine de anlaşmış olmamıza sevindim.
 
kakaokafa .!.:
Hocam akıllı tahtamız var, ama okulun bulunduğu konum ve kaçak elektrik kullanımı nedeniyle itibariyle sürekli elektrik kesilmekte. Bu yüzden internet sitelerini kısıtlı sıklıkta kullanarak, çoğunlukla role play yaptırmaya çalışarak ve öğrencileri sınıfta konuşturarak onların katılımını arttırmaya çalışıyorum. Kitaptan da etkinlikler yapıyoruz yeri geldiğinde. Keşke o dediğiniz yaratıcı drama liderliği eğitimi burada olsa da katılsam.
Öğrenciye kaybedebileceği her şey kolaylıkla kazandırılmaya çalışıldığı için minnet duymuyorlar, sıkıntı burada yatıyor.
Genişletmek için tıkla...
Artık online olarak var sanırım. Gerçi lise için ne kadar etkili olur bilemiyorum. İnternet kullanabilseniz iyi olurdu. Yapacak bir şey yok herkes aldığı kadarini alır. Zaten okul ortaminda o ders saatiyle öğrenmek pek mumkun degil. Kabaca gramer öğrenirler anca ama gramer de esas mevzu değil. Ben dile yatkindim sanırım daha doğrusu gramerim iyiydi. Ama olmuyor işte lisede öğrenilmiyor. O ders sayısı ile mümkün değil. Üniversitede hazırlıkta öğrendim çoğu öğrendiğim şeyi. Hatta diğer dersleri de ÖSS ye hazırlanırken öğrendim :) çok kotu bir öğrenci de değildim ama... Herkesi derse çekmeniz mümkün değil. Derse katılmayan için de hayatın sonu değil. Okul hayatından bıkıp belki meslek öğrenecek onun için daha iyi olacak. Ben artık bu dusuncedeyim. Herkes akademik başarıya sahip olmak zorunda değil. Dil bilmek zorunda da değil. Meslek öğrensin hayata tutunsun sorumluluk alabilsin yeter.

Bizim lisede çok çalışkan olup üniversite kazanamayan olduğu gibi okulun serserisi olan kız bir kaç yıl gecikmeli üniversiteye girdi. Rus dili falan okudu. Şimdi o kadar iyi kazanıyor ki bebekte falan oturuyor. Dış ticaret falan o alanlara girdi. Lisede görsen asla bu kızdan bişi olur demezsin. Okuldan kaçan, derse girmeyen falan bir kızdı.
 
kakaokafa .!.:
İyi akşamlar herkese. Sizlere, başlarda istemeden de olsa -neredeyse- çoğu insan tarafından gıpta edilen mesleğin bir alt dalının gerçek yüzünü göstermek, ardından da işinin ehli insanlardan yardım istiyorum.
İngilizce öğretmenliğinde ikinci yılımdayım. Bu yıla biraz daha tempolu bir şekilde başladım dahil edildiğim bir projeden dolayı (şu an onun yürütücülerinden biriyim). Hayallerim çok büyük çaplı olmasa da, her günüm plan yaparak, derse yardımcı araç-gereç hazırlayarak ve ''öğrencileri derste daha aktif hâle getirebilirim, kendimi daha çok nasıl geliştirebilirim'' diye kafa patlatarak geçiyor. Kitaptan yazı yazdırmak, kuru kuruya ders işlemek ve sırf Türkçe konuşmak asla tarzım olmadı. Gelgelelim, bu çabalarımın bir yere gidemediğini görüyorum.
Bu ülkede çalışan ve ''salla başını, al maaşını'' mentalitesini taşımayan tüm İngilizce öğretmenleri bilir ki, bize fakültelerde ve formasyon eğitimlerinde anlatılan çoğu teknik ve yöntem bizim toplum yapımıza ters. Hatta bireyci bakış açısıyla daha açıklayıcı olayım, bizim toplumdaki insanların çoğu kendisini ezenlere saygı gösteriyor. Bunun gerçek bir saygı göstergesi olmadığını bilen bilir zaten.
Çalıştığım lisede hep ''asabi, işini ciddiye alan'' biri olarak tanındım. Yine de artık öğrencinin yabancı dil öğrenmeye olan önyargısını kırmak bir yana, sadece sınıftaki faaliyetleri sekteye uğratmamasını beklemeye başladım. Olmuyor. İşin acısı, mizacım gereği bağırdığım kimseyle aynı ortamda bulunmak istemiyorum. Yapıcı bir şekilde uyarıyorum, dersime yaptığı müdahalenin tüm sınıfa saygısızlık anlamına geldiğini anlatıyorum, sınıf rehber öğretmenlerini araya sokuyorum. Yine aynı sonuç. Yıprandığımı hissediyor, isteksizliğe sürükleniyorum artık. 28 yaşıma doğru böyle bir hüsrana kapılmam normal midir, siz karar verin.
Bana yol göstermenizi bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Senin gibi bir öğretmenim vardı ve sınıfça kıymetini bilemedik. Ben çok pişmanım açıkçası… ancak bir arkadaşım sayesinde İngilizce öğrendi yurt dışına açıldı… 4 senede iki üç öğrenciyi kadın böyle iyi yönde etkiledi. Yeter mi, keşke daha çok olsaydı sayı ama yeter bence. Siz doğru bildiğiniz şeyi yapın, ben de öğretmenim ama yaş aralığım düşük. Yine de yaşıyorum dediklerinizi… çocuklarla oyunla dolu harika bir gün geçirdikten sonra yan sınıf öğretmeni boyama yaptırdığı için daha iyi öğretmen olarak görülebiliyor, çünkü çıkışta çocukların elinde resimler var🥲 yine de doğru bildiğimi yapıyorum. İçimiz rahat olsun yeter🙏🏻
 
Gıptayla bakılan meslek dedikten sonra İngilizce öğretmenliği beklemiyordum açıkçası 😂 Ortaokulda mükemmel İngilizce öğretmenlerim oldu. Alelade bir devlet okulunda okudum. Konuyu anlatıp şarkılar çizgifilmler izlettiler eğlendirdiler oyunlar oynattılar sınıfça çok eğlenirdik bilmiyorum öyle kargaşa da çıkmazdı sınıfta bize deli gibi bağırıp saygı oluşturmaları gereken(güya saygı). Şuanki nesli bilmiyorum ben 97 doğumluyum. Ama şunu söyleyeyim küçük yaşlarda eğer çocuk anne babadan iyi bir edeple yetişmemişse o çocuğu saygılı yapmanın tek yolu gerçekten biraz katı ama eğlenceli mizaçlı olmak. Yani bir yanınız çok sert olacak ama bir yandan da ona ana baba gibi sahip çıkıldığını hissettireceksiniz. Çocuğun kişiliğinde aile ilgisizliğinden ötürü bir yerde ip kaçınca öyle yumuşak davranarak baş edilemiyor hep onu gördüm çevremde
 
kakaokafa .!.:
Anahtar kelimeyi söylediniz: Bakıcılık. Tam olarak bunu yapıyoruz.
Keşke öğrencilerin ailelerinin yüzüne ''çocuğunuzu bu hâle siz getirdiniz'' diyebilseydim. Ama inanıyorum, birine bunu söyleyeceğim. Çünkü bazen çocuklardan, hatta ergenlerden bile daha beter yetişkinler görüyorum. Sadece biyolojik olarak yetişkinler ama.
Genişletmek için tıkla...
Peki başarılı öğrencileri okuldan soğutan öğretmenlere ne demeli.Benim kızım okula gitmek istiyorum diye günlerce ağlayan bir çocuktu.ilkokulun son iki senesi yeni bir öğretmen geldi emekliligi yaklaşmış eski sistem kafalı bir öğretmen kızımı okuldan soğuttu kızım okula zorla gidiyor şimdi.Kızımın en sevdiği ders matematikdi şimdi matematikden nefret ediyor.çocuklar onu dinlemediginde çocuklara kalem fırlatan bir öğretmen çocuklarla birlikte bir aktivite yaptığımızda bize bile kendi aranızda konuşmayın diyen sürekli ben hem yaş olarak hem tecrübe olarak sizden daha fazlayım havasında nutuk çeker gibi konuşmalar.Sizi gönülden kutluyorum çabalarınız için ama böyle öğretmenlerde var maalesef
 
kakaokafa .!.:
İyi akşamlar herkese. Sizlere, başlarda istemeden de olsa -neredeyse- çoğu insan tarafından gıpta edilen mesleğin bir alt dalının gerçek yüzünü göstermek, ardından da işinin ehli insanlardan yardım istiyorum.
İngilizce öğretmenliğinde ikinci yılımdayım. Bu yıla biraz daha tempolu bir şekilde başladım dahil edildiğim bir projeden dolayı (şu an onun yürütücülerinden biriyim). Hayallerim çok büyük çaplı olmasa da, her günüm plan yaparak, derse yardımcı araç-gereç hazırlayarak ve ''öğrencileri derste daha aktif hâle getirebilirim, kendimi daha çok nasıl geliştirebilirim'' diye kafa patlatarak geçiyor. Kitaptan yazı yazdırmak, kuru kuruya ders işlemek ve sırf Türkçe konuşmak asla tarzım olmadı. Gelgelelim, bu çabalarımın bir yere gidemediğini görüyorum.
Bu ülkede çalışan ve ''salla başını, al maaşını'' mentalitesini taşımayan tüm İngilizce öğretmenleri bilir ki, bize fakültelerde ve formasyon eğitimlerinde anlatılan çoğu teknik ve yöntem bizim toplum yapımıza ters. Hatta bireyci bakış açısıyla daha açıklayıcı olayım, bizim toplumdaki insanların çoğu kendisini ezenlere saygı gösteriyor. Bunun gerçek bir saygı göstergesi olmadığını bilen bilir zaten.
Çalıştığım lisede hep ''asabi, işini ciddiye alan'' biri olarak tanındım. Yine de artık öğrencinin yabancı dil öğrenmeye olan önyargısını kırmak bir yana, sadece sınıftaki faaliyetleri sekteye uğratmamasını beklemeye başladım. Olmuyor. İşin acısı, mizacım gereği bağırdığım kimseyle aynı ortamda bulunmak istemiyorum. Yapıcı bir şekilde uyarıyorum, dersime yaptığı müdahalenin tüm sınıfa saygısızlık anlamına geldiğini anlatıyorum, sınıf rehber öğretmenlerini araya sokuyorum. Yine aynı sonuç. Yıprandığımı hissediyor, isteksizliğe sürükleniyorum artık. 28 yaşıma doğru böyle bir hüsrana kapılmam normal midir, siz karar verin.
Bana yol göstermenizi bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Merhaba, branşdaşız Hocam. 32 yaşındayım ben de onuncu yılım. İlk yıllarımda benzer duyguları hissetmiştim. Bu görev yaptığınız okul türü ile de ilgili aslında. Şu an bir Anadolu lisesinde görev yapıyorum. Öğrenciler ilköğretim başarı puanı ile geldikleri için kısmen de olsa daha bilinçli. Benim de temel amacım hep dile karşı olan önyargılarını kırmak ve dersi sevdirmek oldu. Bu nedenle, her yıl çocukları gözlemleyerek öğretim yöntem ve tekniklerimi yenilemeye çalışıyorum. Seneye dil sınıfı açılmasını isteyen ve gerçekten başarılı olacağını bildiğim on iki öğrencim var. Ama diğer öğrencilerimin de dile karşı olan önyargıların yıktığıma inanıyorum. Şöyle düşünün bana sıfır gelen çocuklarım vardı. Bu öğrencilere kendilerini İngilizce tanıttırabilmek bile bence, benim açımdan bir başarı.
Derslerde mümkün olduğunca İngilizce konuşuyorum. Anlamadıkları yerleri Türkçe açıklıyorum. İnteraktif alıştırmalar (liveworksheets) gönderiyorum. Bir de blog kurdum. Öğrencilerim için materyal paylaşımı yapıyorum. Elimden geleni yapmaya çalışıyorum yani. Ama bir yerden sonra da tabii ki öğrencide iş bitiyor.
Bunlar dışında en önemlisi öğrencilerimin onları sevdiğimi bilmelerini sağlıyorum. On yıllık meslek hayatımda gördüm ki sevgi saygıyı getiriyor gerisi hikaye hocam.
 
Meslegimde 10.yilim. Sınıf öğretmeniyim. Şimdiye köy ve küçük yerlerde çalıştım, işimi çok sevdim, çok güzel projeler yaptım. Gelgelelim yeni sınıfımda çok zorlanıyorum. Önceki sinifimdaki veli profili yok ve ne yapmak istesem karşı çıkan, eşim gösteriye katılmasını istemiyor diyen, çocuklara verimli olacak her adım attığımda mutsuz bir şekilde sınıfa dönen bir öğretmene donustum. Tabiki bu otorite kaybı meselesi değil, bana değer veren velilerim de var ama aşırı yoruluyorum. Üç gün önce bir çocukla çarpışmis çocuk, üç gün sonra aklına gelmiş evde ağlamış, veli okulu ayağa kaldırıyor. Üç gün önce söyleseniz en azından olay çözülür. Sınıfın ışığına karışan veli mi dersiniz çok çok şey oluyor maalesef. Ders ve etkinlikler dışında çok yoruluyorum. Çok mutsuzum. İdare veli ile sıkıntı yaşamamak için düşük not vermemize bile karşı. Özel eğitim (RAM) a yönlendirilmesj gereken öğrenci velisi üzerime yürüyor. Düşük not verince evde mükemmel diyor. Oysa çocuk okuyamıyor bile. Bir diğeri sınıf başkanı çocuğumu uyaramaz istemiyorum bu başkanı diyor. Çok yorgunum.
 
kakaokafa .!.:
İyi akşamlar herkese. Sizlere, başlarda istemeden de olsa -neredeyse- çoğu insan tarafından gıpta edilen mesleğin bir alt dalının gerçek yüzünü göstermek, ardından da işinin ehli insanlardan yardım istiyorum.
İngilizce öğretmenliğinde ikinci yılımdayım. Bu yıla biraz daha tempolu bir şekilde başladım dahil edildiğim bir projeden dolayı (şu an onun yürütücülerinden biriyim). Hayallerim çok büyük çaplı olmasa da, her günüm plan yaparak, derse yardımcı araç-gereç hazırlayarak ve ''öğrencileri derste daha aktif hâle getirebilirim, kendimi daha çok nasıl geliştirebilirim'' diye kafa patlatarak geçiyor. Kitaptan yazı yazdırmak, kuru kuruya ders işlemek ve sırf Türkçe konuşmak asla tarzım olmadı. Gelgelelim, bu çabalarımın bir yere gidemediğini görüyorum.
Bu ülkede çalışan ve ''salla başını, al maaşını'' mentalitesini taşımayan tüm İngilizce öğretmenleri bilir ki, bize fakültelerde ve formasyon eğitimlerinde anlatılan çoğu teknik ve yöntem bizim toplum yapımıza ters. Hatta bireyci bakış açısıyla daha açıklayıcı olayım, bizim toplumdaki insanların çoğu kendisini ezenlere saygı gösteriyor. Bunun gerçek bir saygı göstergesi olmadığını bilen bilir zaten.
Çalıştığım lisede hep ''asabi, işini ciddiye alan'' biri olarak tanındım. Yine de artık öğrencinin yabancı dil öğrenmeye olan önyargısını kırmak bir yana, sadece sınıftaki faaliyetleri sekteye uğratmamasını beklemeye başladım. Olmuyor. İşin acısı, mizacım gereği bağırdığım kimseyle aynı ortamda bulunmak istemiyorum. Yapıcı bir şekilde uyarıyorum, dersime yaptığı müdahalenin tüm sınıfa saygısızlık anlamına geldiğini anlatıyorum, sınıf rehber öğretmenlerini araya sokuyorum. Yine aynı sonuç. Yıprandığımı hissediyor, isteksizliğe sürükleniyorum artık. 28 yaşıma doğru böyle bir hüsrana kapılmam normal midir, siz karar verin.
Bana yol göstermenizi bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Heba ediliyorsunuz..
 
Carinanebulasi .!.:
Bence sistem degismeli. Gerçekten okumak isteyen okumalı. Öğretmek isteyen kendini adayan sizin gibi öğretmenler bu işi yapmalı. Çocuğun aklı okulda değil hem sizi düşürüyor hemde öğrenmek isteyen öğrenciyi engelliyor ne gereği var. Sınıfta kalma da yok artık. Öyle korku da yok okuma bilmeyen sınıf geçiyor. Saçmalık.
Genişletmek için tıkla...
Normalde lisede kalma var; ama şu şekillerde gerçekleşiyor:
1. İdare gözümüzü korkutuyor, bizi köşeye sıkıştırıyor.
2. Veli itiraz ediyor. Çocuğunu mükemmel sanıyor.

Zaten lisenin zorunlu olması ve ikametgaha dayalı eğitim sistemi yüzünden bu duruma geldik.
 
Tekrar merhabalar, ne çok zümredaşım (ve de meslektaşım) varmış bu başlığın altında, inanın çok mutlu oldum. Tabii, diğer kullanıcılara da değerli yorumları için çok teşekkür ederim.
Gençlikte bu heves kolay solmuyor. Cevaplardan birinde ''başka bir dünya daha var'' cümlesiyle karşılaştım. Hoşuma gitti, çünkü 2-3 yıl daha mevcut duruma katlanabileceğimi hissediyorum. Üç yıl vade vermemin sebebi de, bu meslekle ilgili başka planlarımın olması (yüksek lisans ve yurtdışı değişim programlarına katılma isteği).
Bir yorumda penpals önerisi gördüm. Bunun Instagram hesabı olduğunu bilmiyordum ve ben de penpals sayesinde arkadaşlar edinmiştim (şimdi sadece biriyle konuşuyorum). Hatırlatma için çok teşekkürler. Öğrencileri de bu konuda bilgilendireceğim.
Proje okullarına gidebilmek için (aday) sözleşmeli süreci dahil 5 yıl çalışma tecrübesi istendiğini biliyorum. O kadarı olsun artık. Daha dezavantajlı bölgelerde edindiğimiz tecrübenin bizi daha iyi geleceğe taşıyacağına inanıyorum (tabii, umarım).
 
cemrecendere .!.:
Artık online olarak var sanırım. Gerçi lise için ne kadar etkili olur bilemiyorum. İnternet kullanabilseniz iyi olurdu. Yapacak bir şey yok herkes aldığı kadarini alır. Zaten okul ortaminda o ders saatiyle öğrenmek pek mumkun degil. Kabaca gramer öğrenirler anca ama gramer de esas mevzu değil. Ben dile yatkindim sanırım daha doğrusu gramerim iyiydi. Ama olmuyor işte lisede öğrenilmiyor. O ders sayısı ile mümkün değil. Üniversitede hazırlıkta öğrendim çoğu öğrendiğim şeyi. Hatta diğer dersleri de ÖSS ye hazırlanırken öğrendim :) çok kotu bir öğrenci de değildim ama... Herkesi derse çekmeniz mümkün değil. Derse katılmayan için de hayatın sonu değil. Okul hayatından bıkıp belki meslek öğrenecek onun için daha iyi olacak. Ben artık bu dusuncedeyim. Herkes akademik başarıya sahip olmak zorunda değil. Dil bilmek zorunda da değil. Meslek öğrensin hayata tutunsun sorumluluk alabilsin yeter.

Bizim lisede çok çalışkan olup üniversite kazanamayan olduğu gibi okulun serserisi olan kız bir kaç yıl gecikmeli üniversiteye girdi. Rus dili falan okudu. Şimdi o kadar iyi kazanıyor ki bebekte falan oturuyor. Dış ticaret falan o alanlara girdi. Lisede görsen asla bu kızdan bişi olur demezsin. Okuldan kaçan, derse girmeyen falan bir kızdı.
Genişletmek için tıkla...
Bahsettiğiniz örnek en azından okuldan kaçıyormuş ve sonradan kendini geliştirmiş. Böyle örneklere daha çok ihtiyacımız var aslında.
Dediğiniz gibi, akademik bilgi o kadar önemli değil. Sadece motivasyon eksikliğine çözüm ararken herkesi kazanayım genellemesi insanı yanıltıyor.
 
kakaokafa .!.:
İyi akşamlar herkese. Sizlere, başlarda istemeden de olsa -neredeyse- çoğu insan tarafından gıpta edilen mesleğin bir alt dalının gerçek yüzünü göstermek, ardından da işinin ehli insanlardan yardım istiyorum.
İngilizce öğretmenliğinde ikinci yılımdayım. Bu yıla biraz daha tempolu bir şekilde başladım dahil edildiğim bir projeden dolayı (şu an onun yürütücülerinden biriyim). Hayallerim çok büyük çaplı olmasa da, her günüm plan yaparak, derse yardımcı araç-gereç hazırlayarak ve ''öğrencileri derste daha aktif hâle getirebilirim, kendimi daha çok nasıl geliştirebilirim'' diye kafa patlatarak geçiyor. Kitaptan yazı yazdırmak, kuru kuruya ders işlemek ve sırf Türkçe konuşmak asla tarzım olmadı. Gelgelelim, bu çabalarımın bir yere gidemediğini görüyorum.
Bu ülkede çalışan ve ''salla başını, al maaşını'' mentalitesini taşımayan tüm İngilizce öğretmenleri bilir ki, bize fakültelerde ve formasyon eğitimlerinde anlatılan çoğu teknik ve yöntem bizim toplum yapımıza ters. Hatta bireyci bakış açısıyla daha açıklayıcı olayım, bizim toplumdaki insanların çoğu kendisini ezenlere saygı gösteriyor. Bunun gerçek bir saygı göstergesi olmadığını bilen bilir zaten.
Çalıştığım lisede hep ''asabi, işini ciddiye alan'' biri olarak tanındım. Yine de artık öğrencinin yabancı dil öğrenmeye olan önyargısını kırmak bir yana, sadece sınıftaki faaliyetleri sekteye uğratmamasını beklemeye başladım. Olmuyor. İşin acısı, mizacım gereği bağırdığım kimseyle aynı ortamda bulunmak istemiyorum. Yapıcı bir şekilde uyarıyorum, dersime yaptığı müdahalenin tüm sınıfa saygısızlık anlamına geldiğini anlatıyorum, sınıf rehber öğretmenlerini araya sokuyorum. Yine aynı sonuç. Yıprandığımı hissediyor, isteksizliğe sürükleniyorum artık. 28 yaşıma doğru böyle bir hüsrana kapılmam normal midir, siz karar verin.
Bana yol göstermenizi bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Ah sevgili branşdaşım.. ben de sizin kadar üretken olmasam da Ingilizce öğretmenliği adına soylediklerinizin her bir kelimesine katılıyorum. Küçücük bir ilde tek lgs birincisi çıkaran bir devlet okulundan baska bir gezegene geçtim, meslek lisesindeyim. Bile isteye yazdım ama sudan çıkmış balık gibiyim.. keske bir çözüm sunabilseydim.
 
4. Siniftan beridir ingilizce goruyor sozde cocuklar ama sonra universiteye gelince adini soylemekten aciz. Aileler de bize kiziyor ‘beginner’ olan cocugu bir yilda nasil ingilizce egitim gorecek makale okuyacak seviyeye cikartamazsiniz diye. Ben de bunu anlamiyorum. Yani artik ingilizce her yerde. Nerdeyse herkesde netflix su bu var eee? O kadar armut pis agzima dus mentalitesinde yetismis ki bu cocuklar ben de meslekten baya sogumustum ki ben ilk gunden beridir akademisyenim. Hic 18 yas altiyla calismadim. Allahtan dogum izni ucretsiz izin vs derken biraz ara verecegim yoksa delirmek uzreydim. Aileler ozel okullara tonla para dokuyor ama cocuk bi cumle yazmaktan aciz. Ama sorsaniz okulda hep 100 almistir kolejde sonra uni de e hocam bizim cocuk neden gecemiyor sinavlari?
 
sookiestackhouse .!.:
4. Siniftan beridir ingilizce goruyor sozde cocuklar ama sonra universiteye gelince adini soylemekten aciz. Aileler de bize kiziyor ‘beginner’ olan cocugu bir yilda nasil ingilizce egitim gorecek makale okuyacak seviyeye cikartamazsiniz diye. Ben de bunu anlamiyorum. Yani artik ingilizce her yerde. Nerdeyse herkesde netflix su bu var eee? O kadar armut pis agzima dus mentalitesinde yetismis ki bu cocuklar ben de meslekten baya sogumustum ki ben ilk gunden beridir akademisyenim. Hic 18 yas altiyla calismadim. Allahtan dogum izni ucretsiz izin vs derken biraz ara verecegim yoksa delirmek uzreydim. Aileler ozel okullara tonla para dokuyor ama cocuk bi cumle yazmaktan aciz. Ama sorsaniz okulda hep 100 almistir kolejde sonra uni de e hocam bizim cocuk neden gecemiyor sinavlari?
Genişletmek için tıkla...
Hocam sormayın. 15 yaşına kadar heceleyerek okul geçmiş nesille uğraşıyorum. İlk cümlede çok iyi anladım sizi.
Okul dışında o kadar çok imkân var ki kendini geliştirebilmek için, araştırmıyorlar çünkü ilgi duymuyorlar. Ben Almancayı kurs dışı kaynaklardan öğrenmeye çalışıyorum, öğrenmek için otonomu benimsedim hep. Bu, şimdiki nesilde maalesef yok.
Siz bir de üniversite çağındaki insanlarla çalışıyorsunuz, bir iki akademisyen daha vardı sadece slayttan ders çalışan ama hocayı takmayan öğrencilerden dert yanan. Hakikaten sabır diliyorum sizlere.
 
kahvetelvesi .!.:
40 kişilik sınıfta güler yüzümü sergileyemem.
Sergileyemem derken donuk bir yüzle geçirmiyorum tüm dersi elbette, ama yok öyle ben bağırmayayım, güzelce anlatayım, öğrencilerde baskı kurmadan sorumluluğu anlatayım.

Önce devlet ideal şartları sağlasın.
Genişletmek için tıkla...
Zaten bir sınıfın 40 kişilik olması ideal şartlar sınırının oldukça dışında.
Size geçen yıl yaşanan trajikomik bir diyalogdan bahsetmek isterim. Ankara'dan üç müfettiş gelmişti bizim okula. Sınıflara gelmek yerine direkt bizleri çağırdılar dersten, görüştük. Müfettişlerden biri form doldururken bizim o zamanki okul müdürüne sınıfların kaç kişilik olduğunu sordu, müdür sıfatındaki insan evlâdı da 20-25 öğrenci arasında değiştiğini söyledi. Müfettiş ne dese beğenirsiniz? ''Neden 40 kişi değil?''
Hayır yani, neden 40 olmak zorunda? Okula gitmek istemeyen çocuğu sıkboğaz etmenin hiçbir manası yok. Bir de bu insanlar eğitim sektörünün en yüksek mevkiinde yer almakta. Yazık hepimize.
 
Less-is-More .!.:
Ben bu yil Ingilizce ogretmenliginde 13. yilimi calisiyorum. Simdiye kadar ozel okulda, yabanci dil kurslarinda junior'dan yetiskin siniflara kadar her yasta ogrencimle, ozel derslerde, ilkokulda, ortaokulda, lisede, lise yabanci dil sinifinda çalıştım. 8 yildir da devletteyim. Ogrendigim tek sey var. Yabanci dil tamamen yetenek ve istek isi. Bunu ogrenmek istemeyen ve azicik da olsa yetenegi olmayan bir ogrenciye amuda kalkarak da anlatsan dersten ciktigi an o bilgiler beyninden uçuyor. Zaten haftada 2 ders saatinde bir ogrenciye Ingilizceyi ne kadar kalici bir sekilde ogretebiliriz ki?
Genişletmek için tıkla...
Buna ben de katiliyorum. ‘Aptitude’ teorisini de sonuna kadar desteklerim. Ben kucuk sehirlerde sansima iyi hocalardan dil ogrenerek yetistim ama etrafimdaki azicik kaynaklari yedim bitirdim. Hocalarimi bezdirdim ellerindeki kitap vs odunc aldim onlarla pazarda bile denk gelsek ing konustum. Benim 23 tane daha sinif arkadasim vardi hic birinde bunu gormedim. Unide en iyi okullarfan birinde okudum ve sinifita turkiye ilk ondan 5 kisi vardik. Cok net diyorum en iyi ing benimdi. Test teknigini cozmusler sadece. Unide de yabanci hocalari ve interneti kullanarak aksan ve telaffuzuma yogunlastim. Kimse sadece tr imkanlariyla bu noktaya geldigime inanmiyor . Gurbetci misin? Yurt disinda mi okudun? Bunlar hep duydugum sorular. Su yuzden anlatiyorum. Matematigim ve resimim 2 idi benim. Hem ortaokulda hem lisede. Yetenek yok istek de yok. Ama dil olunca herkesi ben calistirirdim sinav oncesi. Ama mat sinavi oncesi ben baskasinin kapisinda yatardim. Herks boyle olmak xorunda mi diil, aksan sart mi, yuzde 90 hakimiyet sart mi? Degil! bunun yuzde birini yapmaya gonlu yok ama yuzde yuz ing egitim veren bi kurumu secmis. Lise ogretmenleri buna da bakmali. Bu okulu istiyosun ama ing testi yaptik sana yerlerdesin demeli.
 
Son düzenleme:
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
disiplininizi koyun
Yorumlar
1
Görüntüleme
1K
EU1
E
1BukeT
Meslek Seçiminde Bilinmesi Gerekenler
Yorumlar
2
Görüntüleme
3K
yosunlukek
yosunlukek
X