- 17 Şubat 2015
- 7.799
- 20.811
Ben de huzursuz buyutuldum. Ufacik yasimda ara duzeltmeye calisirdim, ama ne kavgalar... su akar yolunu bulurmus, kendim yiprandigimla kaldim.ben yokken idare edebildiler. Cek karsina ne dusunuyorsan acikca soyle. Onlari anlamaya calistigini, bundan yoruldugunu, kardeslerini dusundugunu, senin ve kardeslerinin haytlarini iyilestirmelerini gerektigini, size ne hissettirddiklerini vs icinde ne varsa karsina alip konus onlarla. Sonra da ozel hayatlarini yasarken asil dusunmeleri gereken seyin sizler oldugunu, psikolojik olarak yipranmamaniz gerektigini anlat.oncelikle sizin ihtiyavlarinizin karsilanmasi gerektigini. sizin onlara ihtiyaciniz oldugunun farkinda degiller. Yuksek ihtimalle sizin dertsiz tasasiz oldugunuzu dusunuyorlar. Cek konus.Büyümesinler öyle.İnanın o kadar zor ki böyle büyümek basit görünüyor belki ama değil işte.Kardeşlerim her şeyim benim dünyam.Onlara yapamam ki bunu.Anne baba zaten ayrı kafadalar ben en büyüktüm yoktu başımda biri bari onlar başımızda ablamız var desinler.Sorumlulukları her şeyleri bana ait.Yapamam onlara
Buyumeleri gerek.