anneimi kaybettiğimde neden diye düşünüyordum..neden o haketmemişti..o iyi biriydi..kızgınlığım sonsuzdu..
farklı bir ilde yaşadığım için yalnız kaldım..eşim başımda bekleyemezdi..çalıştığı için..ve uyur uyumaz kabus görüyordum..o zamana kadar yaşadığım tüm üzüntüler yalanmış meğer..gerçi beterin beteri var bu günümüze şükür..sonra dualar okumayabaşladım kuaranı kerimden ve kabuslarım bitti..sonra ölümün bir ceza olmadığını anladım..hiç birimiz bu dünyada baki değiliz dünya nimetleri göz boyuyor..bunlara aldanmamak gerek gerçek olan tek şey ölüm..böyle