Merhabalar :)
Kilo alış sürecim yaklaşık 4 seneye dayanıyor benim... Hala hala hala şokta gibiyim, ben nasıl bu hataları yapıp bunca kiloyu aldım kendime çok kızıyorum! Fakat çok iyi bildiğim şey artık kurtulmam gerektiği bundan...
Size kendimi tanıtmam gerekirse; 23 yaşındayım... Üniversiteyi bitirip İstanbul'a geri döndüğümde hayatımın erkeğiyle tanıştım :) O zaman sanırım 70-75 kiloydum, boyum da uzun olduğundan bu kilo benim için biraz fazla olsa da aslında, görüntüm açısından gayet normaldi... Sonra onunla tanıştım :) Fakat bu arada regl düzensizliklerim oluşmaya başladı bende... Doğum kontrol hapları vs de derken ben bir işe girdim... Masabaşı çalışıyordum, yani sadece akşam eve gidip gelirken hareket ediyordum! İlk seneden sonra Sevgilim askere gitti... Ben yaklaşık 8-9 kilo almıştım bu 1 yıl içerisinde fakat düzenli de tartılmadığımdan mıdır nedir o kadar da şişmanladığımı düşünmemiştim... Belki kendime bile itiraf edememiştim aslında... Sevgilim askerdeyken kendimi işe verdim. Ve tabi ki ofiste tükettiğim aburcuburlara(!); hatırlıyorum bir gün teyzeme gidip banyosundaki tartıya çıktığımda; 89 kiloydum ve dehşetle düşünmeye başlamıştım: 'Ben 100 kilo mu olacağım!' Sonra birkaç gün kendimi toparlasam da diyetlerimi sürdüremedim. Diyet ilaçları kullanmaya karar verdim, ve benim en büyük hatam da işte o oldu, ilaçlarla 5 kg veriyorsam sonrasında bıraktığımda en az 8-9 kilogram alıyordum! Bu arada sevgilim askerden geldi, tabi ki o da biliyordu ne kadar kilo aldığımı ama her daim yanımda olmak istiyordu, beni cesaretlendiriyordu bunalım günlerimde... Evet adeta bunalıma giriyordum ben... Sevgilim işe başladığında artık geleceğimizle ilgili planlar yapmaya başlamıştık. Ve sonunda o gün geldi; BANA EVLENME TEKLİFİ ETTİ :) Duyup duyabileceğim en güzel teklifi yaptı bana... Sonra aileler tanıştı, sözlendik... Mutluydum, çok mutluydum fakat o hatıra fotoğraflarımıza bakınca... Hayır ben onun yanında güzel durmuyordum! Ama Rabbime şükürler olsun Allah nazardan korusun ( MAŞALLAH )ki; sözlüm o kadar anlayışlı o kadar sevecendi ki... Bana hiçbir zaman ne baskı kurdu ne gururumu kırdı... Hep 'başaracağız' dedi, ama ben onun bu iyi niyetinin altında ezildim! Nişan tarihimiz belli olunca yok dedim böyle olmaz, ZAYIFLAMALIYIM! Ve bir gün tartıya çıktım! İnanamıyordum! Ben tam 105 KİLOYDUM! Çok üzüldüm! Çok ama çok üzüldüm! Bu arada yaklaşık 1 yıldır da işe arabayla gidip geldiğimden vücudum gitgide hamlaşmıştı, farkettim ki ben günde belki 50-100 adımdan fazla atmaz olmuştum! Hemen toparladım kendimi ve diyete başladım... Nişanıma 1,5 ay vardı, zayıflayacaktım! Ben o 1,5 ayda tam 9 kilo verdim... Fakat yine ben o görüntümün verdiği neşeyle yine DİYETİMİ BOZDUM !
Yine arabayla gidip gelmeye başladım! Kendime güvenim gelmişti, ben 1,5 ayda 9 kilo verdiysem yine verirdim, yine yerdim ama yine verirdim. Bu düşünceyle kandırdım yine kendimi... Kısa sürede kilo verdim evet ama hızla da aldım... Verdiğim kiloları aldığım gibi üzerine bir 5 kilo daha ekledim! Göbek bölgem tamamen çatlak doldu Evet ve ben yeniden üzgün, yeniden mutsuz, yeniden güvensizdim... Bu psikolojimi de çok etkiledi... Kendimi sevemiyordum, ve bu yüzden etrafımdakileri de sevemiyordum! Hatta hiç ama hiç suçu olmayan Nişanlıma da kötü davranıyordum istemeden... Oysaki ben onunla bir yuvayı herşeyden çok istiyordum, onu çok seviyordum! Ben kendimi de seviyordum aslında... Ben önce SAĞLIKLI olmayı, sonra da onun yanında GÜZEL durmayı istiyordum. O öyle anlayışlı, öyle iyi kalpli, öyle sevgi dolu ama ben eski fotoğraflarımdan kaçarak, her gün üzerimi değişirken vücudumu görerek, her seferinde 1 beden daha büyük kıyafetler alabilmek için mağazalarda o kocaman kıyafetleri deneyerek daha da uzaklaşıyorum herkesten... Ve kendimden... Ve ondan...
Ben böyle duygularla boğuşurken dün konuştum onunla... Dedim ki ben yapamam, ben sana iyi bir eş olamam... Düğünü erteleyelim... Ve o beni öyle cesaretlendirdi ki; öyle cümleler kurdu ki bu koca bedenimi yargılamadım ben ilk kez.. Sürekli 'KİLO ALDIN YETER' 'KOCAN BU HALDE SENİ ALDATACAK' 'GELİNLİK BİLE ÜZERİNDE BERBAT DURACAK BU GİDİŞLE!' diyen ve beni yeniden yeniden yemeye sürükleyen diğer arkadaşlarım gibi değildi o... Öyleyse; 'Tamam!' dedim kendime, olduysa oldu bu! Ama çözümü olmalı bunun! Ben Mayıs'ta allah nasip ederse evleneceğim ve hemen harekete geçeceğim!
İşte bu duygularla hemen üye oldum buraya.. Mayıs'ta nasipse olacak olan düğünümüz için burda sizlerle çabalamak istedim ben...
Ve bu hayatım ileride birilerine cesaret versin istedim. Ben başarayım ve herkes başarsın istedim! Öyle ezilip, öyle bunalıma sürüklendim ki; istiyorum ki o insanlar görsün beni, görsün de anlasınlar nasıl yanlış düşündüklerini...
110 kiloyum... 167 boyundayım... 23 yaşındayım...
Ve ben Mayıs'a kadar olabilecek en iyi ve sağlıklı şekilde zayıflamaya SÖZ VERİYORUM!
Yarından itibaren başlayacağım inşallah diyet günlüğümü tutmaya... Arabaya son verip yürüyeceğim erkenden kalkıp... Ben değişeceğim, ben güvenimi, kendime olan sevgimi yeniden kazanacağım Allah'ın izniyle...
Siz de destek olun bana olur mu :) Buna gerçekten çok ama çok ihtiyacım var... Çok uzun yazdım ne olur kusuruma da bakmayın... Çok teşekkür ederim şimdiden her birinize tek tek...
Kilo alış sürecim yaklaşık 4 seneye dayanıyor benim... Hala hala hala şokta gibiyim, ben nasıl bu hataları yapıp bunca kiloyu aldım kendime çok kızıyorum! Fakat çok iyi bildiğim şey artık kurtulmam gerektiği bundan...
Size kendimi tanıtmam gerekirse; 23 yaşındayım... Üniversiteyi bitirip İstanbul'a geri döndüğümde hayatımın erkeğiyle tanıştım :) O zaman sanırım 70-75 kiloydum, boyum da uzun olduğundan bu kilo benim için biraz fazla olsa da aslında, görüntüm açısından gayet normaldi... Sonra onunla tanıştım :) Fakat bu arada regl düzensizliklerim oluşmaya başladı bende... Doğum kontrol hapları vs de derken ben bir işe girdim... Masabaşı çalışıyordum, yani sadece akşam eve gidip gelirken hareket ediyordum! İlk seneden sonra Sevgilim askere gitti... Ben yaklaşık 8-9 kilo almıştım bu 1 yıl içerisinde fakat düzenli de tartılmadığımdan mıdır nedir o kadar da şişmanladığımı düşünmemiştim... Belki kendime bile itiraf edememiştim aslında... Sevgilim askerdeyken kendimi işe verdim. Ve tabi ki ofiste tükettiğim aburcuburlara(!); hatırlıyorum bir gün teyzeme gidip banyosundaki tartıya çıktığımda; 89 kiloydum ve dehşetle düşünmeye başlamıştım: 'Ben 100 kilo mu olacağım!' Sonra birkaç gün kendimi toparlasam da diyetlerimi sürdüremedim. Diyet ilaçları kullanmaya karar verdim, ve benim en büyük hatam da işte o oldu, ilaçlarla 5 kg veriyorsam sonrasında bıraktığımda en az 8-9 kilogram alıyordum! Bu arada sevgilim askerden geldi, tabi ki o da biliyordu ne kadar kilo aldığımı ama her daim yanımda olmak istiyordu, beni cesaretlendiriyordu bunalım günlerimde... Evet adeta bunalıma giriyordum ben... Sevgilim işe başladığında artık geleceğimizle ilgili planlar yapmaya başlamıştık. Ve sonunda o gün geldi; BANA EVLENME TEKLİFİ ETTİ :) Duyup duyabileceğim en güzel teklifi yaptı bana... Sonra aileler tanıştı, sözlendik... Mutluydum, çok mutluydum fakat o hatıra fotoğraflarımıza bakınca... Hayır ben onun yanında güzel durmuyordum! Ama Rabbime şükürler olsun Allah nazardan korusun ( MAŞALLAH )ki; sözlüm o kadar anlayışlı o kadar sevecendi ki... Bana hiçbir zaman ne baskı kurdu ne gururumu kırdı... Hep 'başaracağız' dedi, ama ben onun bu iyi niyetinin altında ezildim! Nişan tarihimiz belli olunca yok dedim böyle olmaz, ZAYIFLAMALIYIM! Ve bir gün tartıya çıktım! İnanamıyordum! Ben tam 105 KİLOYDUM! Çok üzüldüm! Çok ama çok üzüldüm! Bu arada yaklaşık 1 yıldır da işe arabayla gidip geldiğimden vücudum gitgide hamlaşmıştı, farkettim ki ben günde belki 50-100 adımdan fazla atmaz olmuştum! Hemen toparladım kendimi ve diyete başladım... Nişanıma 1,5 ay vardı, zayıflayacaktım! Ben o 1,5 ayda tam 9 kilo verdim... Fakat yine ben o görüntümün verdiği neşeyle yine DİYETİMİ BOZDUM !
Yine arabayla gidip gelmeye başladım! Kendime güvenim gelmişti, ben 1,5 ayda 9 kilo verdiysem yine verirdim, yine yerdim ama yine verirdim. Bu düşünceyle kandırdım yine kendimi... Kısa sürede kilo verdim evet ama hızla da aldım... Verdiğim kiloları aldığım gibi üzerine bir 5 kilo daha ekledim! Göbek bölgem tamamen çatlak doldu Evet ve ben yeniden üzgün, yeniden mutsuz, yeniden güvensizdim... Bu psikolojimi de çok etkiledi... Kendimi sevemiyordum, ve bu yüzden etrafımdakileri de sevemiyordum! Hatta hiç ama hiç suçu olmayan Nişanlıma da kötü davranıyordum istemeden... Oysaki ben onunla bir yuvayı herşeyden çok istiyordum, onu çok seviyordum! Ben kendimi de seviyordum aslında... Ben önce SAĞLIKLI olmayı, sonra da onun yanında GÜZEL durmayı istiyordum. O öyle anlayışlı, öyle iyi kalpli, öyle sevgi dolu ama ben eski fotoğraflarımdan kaçarak, her gün üzerimi değişirken vücudumu görerek, her seferinde 1 beden daha büyük kıyafetler alabilmek için mağazalarda o kocaman kıyafetleri deneyerek daha da uzaklaşıyorum herkesten... Ve kendimden... Ve ondan...Ben böyle duygularla boğuşurken dün konuştum onunla... Dedim ki ben yapamam, ben sana iyi bir eş olamam... Düğünü erteleyelim... Ve o beni öyle cesaretlendirdi ki; öyle cümleler kurdu ki bu koca bedenimi yargılamadım ben ilk kez.. Sürekli 'KİLO ALDIN YETER' 'KOCAN BU HALDE SENİ ALDATACAK' 'GELİNLİK BİLE ÜZERİNDE BERBAT DURACAK BU GİDİŞLE!' diyen ve beni yeniden yeniden yemeye sürükleyen diğer arkadaşlarım gibi değildi o... Öyleyse; 'Tamam!' dedim kendime, olduysa oldu bu! Ama çözümü olmalı bunun! Ben Mayıs'ta allah nasip ederse evleneceğim ve hemen harekete geçeceğim!
İşte bu duygularla hemen üye oldum buraya.. Mayıs'ta nasipse olacak olan düğünümüz için burda sizlerle çabalamak istedim ben...
Ve bu hayatım ileride birilerine cesaret versin istedim. Ben başarayım ve herkes başarsın istedim! Öyle ezilip, öyle bunalıma sürüklendim ki; istiyorum ki o insanlar görsün beni, görsün de anlasınlar nasıl yanlış düşündüklerini...
110 kiloyum... 167 boyundayım... 23 yaşındayım...
Ve ben Mayıs'a kadar olabilecek en iyi ve sağlıklı şekilde zayıflamaya SÖZ VERİYORUM!
Yarından itibaren başlayacağım inşallah diyet günlüğümü tutmaya... Arabaya son verip yürüyeceğim erkenden kalkıp... Ben değişeceğim, ben güvenimi, kendime olan sevgimi yeniden kazanacağım Allah'ın izniyle...
Siz de destek olun bana olur mu :) Buna gerçekten çok ama çok ihtiyacım var... Çok uzun yazdım ne olur kusuruma da bakmayın... Çok teşekkür ederim şimdiden her birinize tek tek...
