Üzülme, kafana bu kadar takma, olacağı varsa olur vb. cümlelerden ve bunları söyleyenlerden artık koşarak kaçıyorum ve bu nedenle artık anneme bile konu hakkında hiçbir şey söylemiyorum ki o da bu cümleleri söylediğinde tartışmayalım diye... İnsanlar şunu anlamıyor, olmuyor işte, olmuyor nasıl kafaya takmayayım, gel sen git 2 günde bir doktora, karnına, koluna orana burana senin iğne batırsınlar, senin hormonlarınla oynasınlar sonra da gelip düşünme olumsuz olunca üzülme. Yok öyle bir şey... İyi ki burası var, iyi ki siz varsınız... Gel burada içini dök, git kimse yokken ağla içinden geldiği kadar, belki böğüre böğüre... İçindeki o üzüntüyü, mutsuzluk enerjisini dışarı at ki sana zarar vermesin... Sonra da şunu kafandan çıkarma, bir gün anne olacaksın. Hem de harika bir anne olacaksın, bakmaya kıyamayacaksın bebeğine, çünkü onun için daha doğmadan fedakarlık yapan bir anne olacaksın...