merhabalar yine buradakilerin deneyimine güvenerek konu açıyorum
31 yaşına geldim hayatımda biri yok ama olsun istiyorum maddi manevi biriyle hayatı paylaşmaya hazır hissediyorum
amaa son 1.5 senedir benim istediğim bi kişi vardı olmadı, beni isteyenlere de ben ısınamadım bu sürede görüştüğüm insanlar da oluyo aralıklarla ama oluru yok
en son bi ay önce yakın bi arkadaşım hislerini açtı. aynı iş yeri arkadaş ortamı herkesin sevdiği iyi hoş biri. tamam ben de heves ettim ilk. salak gibi olur sevgili olalım dedim. ama sonra hiç içim almamaya başladı. ne fiziken normalde görüştüğüm tiplerden değil ne ortak zevkimiz var ama çok iyi biri. komik eğlenceli dümdüz bi adam. ama o kadar düz ki flört edemiyoruz hatta girişimlerim kendimden soğumamla bitiyor. beni anlamıyor bazı konularda. bi iki ortak hobimiz var rahat sıcakkanlı biri hani o özelliklerine tutunurum dedim ama o flörtöz yakınlaşma girişimlerinde hiç ısınamadım. hadi fizik önemli değil ben de ilerde ne olurum belli değil önemli olan zekası aklı dedim ama sohbetlerimizde beni etkileyen bi cümlesi vs yok
ama cidden yalnızlıktan da yoruldum ve bu kişiyle yollarımızı ayırıp arkadaş kalamazsam çevremden çok dışta kalırım yalnızlık zaten en büyük sorunum bi de başka birini bulur muyum bilmiyorum
ha bu çocuğun açılması da başka biri bana yazıyordu onu bildiği için araya girdi gibi oldu yani ben o kişiyle görüşmeden açılıverdi gibi o da belki erken oldu bilmiyorum kafam çok karışık ama bi ömür evde arkadaş gibi de geçer mi sonradan sever miyim aşkı beklerken iskelete dönenlerden mi olucam yoksa dürüst olup zaman isteyip birbirimizi o şekilde daha iyi tanıyalım öyle adını koyalım mı desem?
çok mutsuzum terapiye de başlıycam ama yaş da geçiyor
bana bi akıl lütfen