son 1.5 -2 aydır hayatımın en saçma sapan, en zorlu dönemlerini yaşıyorum. içimi dökmek istedim sabredip okuyanlara teşekkürler. maceralı konu.
yeni bir eve taşındık, annem ben ve kız kardeşim. annem de ben de çalışıyoruz annemin kendi işi. ailevi bazı sorunlar nedeniyle anneannemle olan yaşam düzenimizden ayrılıp bu şekilde 1+1 bir eve taşındık. zaten en başından bu kadar küçük bir yerde 3 kişinin yaşama fikri bile saçmaydı. kirası uygun hadi idare ederiz kliması var ısınma sorunu da olmaz, konum olarak çok güzel ulaşıma vs her yere yakın birkaç ay sabrederiz dedik. ama ev görseniz eve bile benzemiyor. uyuduğum yerde yemek yapıp aynı zamanda home office çalıştığım için tüm hayatım bu saçma duvarlar arasına hapsoldu. zaten korona yüzünden sosyal hayat, gezme eğlence hiç kalmadı. açık mutfak, bir yemek pişiyor koku her yerde. banyoda tesisat sorunu var falan. evin tek olumlu tarafı aydınlık, balkonlu ve güzel konumlu bir yerde olması. zaten bu halde bile sığmak, idare etmek zorken bir de komşu belası çıktı başımıza. ev sahibi alt katımızı it kopuk yeğenine vermiş, 19-20 yaşlarında sanırım tek başına yaşıyor. işsiz güçsüz pis bir serseri. ilk taşındığımıza pek bişey anlayamıyorduk kimdir nedir bilmediğimiz için. gece sabahlara kadar bangır bangır müzik sesi geliyordu. ev sahibine söylediğimde öğrendim yeğeni olduğunu. sağolsun ilgilendi, uyarmış falan, 3 gün sesi kesilde 4. gün yine başıyor. zaten ev küçük başka odada yatayım durayım gibi bir şansım yok. sabah 9'da mesai var gram uyuyamıyorum falan. anneme dedim ki taşınma işini hızlandıralım, bir yandan ev bakalım. ev bakıyoruz bakmasına da kafamıza göre bulamadık hala daha. neyse benim şikayetlerim devam etti tabii ev sahibine. bir ara yanına yengesi mi ne bir akrabası geldi taşındı. o gelince gece gürültü sorunu ortadan kalktı. ama çocuk normal değil yani yanına taşınan da kaçtı gitti tekrar yalnız kaldı. bu kez sürekli bağırmalar, kendi kendine konuşmalar, devamlı gülmeler, kapı yumruklamalar falan. çocuk madde bağımlısıymış meğer sonradan öğrendik. kaç kere akrabaları kapısına geldi yok milleti eve almıyor. biz de bir iki kez kapısına gittik uyarmaya, bize de kapıyı açmadı.
neyse dün gece bende film koptu. gece saat 1 olmuş bu yine çekmiş kafayı belli, sürekli bağırıyor bir yerleri yumrukluyor eşyaları parçalıyor falan sanki deprem olur gibi bam güm sesler. bas bas bağırıyor devamlı. yeter be dedim yine amcasını aradım. bu yeğenine çözüm bul yoksa elimden bir kaza çıkacak dedim. o da ben tansiyon hastasıyım beni bu saatte arama, elim ayağım titriyor git polisi ara şikayetçi ol, ben insan sandım yeğenim dedim verdim ama ayın 9'una kadar evden atıcam onu babasıya konuşuyorum bana inanmıyor, istersen sen ara babasını dedi. (aramadım başıma daha büyük bela olur diye) bir de bana diyor ki ben ayın 9una kadar sabredemem diyorsan evden çık o zaman dedi. tamam teşekkürler ilgilendiğiniz için dedim kapadım. kaldı ki benim annem de tansiyon hastası ve dün akşamki kıyamet yüzünden ödü koptu onun da. işin garibi ben polisi de aradım. polis geldi. ısrarla kapısını çaldı çaldı, herif açmayınca gitti. polisimiz de öyle kibar ki sanki normal komşu gibi çaldı kapıyı ve açmayınca gitti. aradan 1 saat geçti polis yeniden geldi, bir aletle birkaç kez kapıya vurdu, açmayınca yine gitti. içeride birini öldürüyor olsa polis kapı açılmadığı için dönüp gidecek demek ki bunu da öğrenmiş olduk.
hiçbir şekilde işe güce kafamı veremiyorum. bilgisayar üzerinden çalışıyorum ve doğru düzgün uyuyamadığım ve huzursuz olduğum için odaklanma sorunu da yaşıyorum. işimde hataya pek yer yok hata yaparsam 3 kuruş maaşımdan da olabilirim. ama nasıl zor ve saçma bir dönemdir ki emlak krizi mi var anlamış değilim. kiralar çok yüksek, tamam o kirayı öderiz diyoruz ama sanki ev kıtlığı var gibi. her gün sahibinden'de ilan kovalıyorum. tek çözüm taşınmak, gürültü ayrı problem, evin küçüklüğü ayrı problem. içimi dökmek istedim. böyle sorunlarınız varsa siz de yazın rahatlayın. ben ev ilanlarına internetten bakıyorum ama bu konuda arayabileceğim başka bir yöntem (sokak sokak kiralık ev mi arayayım napayım bilemedim artık) varsa söyleyin. bir de işin kötü tarafı bu madde konusu yüzünden iyice tedirginim. ne kullanıyor ne çekiyor bilmiyorum, ailesi atmış başından. polis bile çare olmuyor. kapıma dayanabilir, yolda orda burda önümüzü kesebilir. ben korkarım böylelerinden. kapıyı 3 kez kilitliyoruz artık. psikolojim alt üst oldu nedir çektiğim.
yeni bir eve taşındık, annem ben ve kız kardeşim. annem de ben de çalışıyoruz annemin kendi işi. ailevi bazı sorunlar nedeniyle anneannemle olan yaşam düzenimizden ayrılıp bu şekilde 1+1 bir eve taşındık. zaten en başından bu kadar küçük bir yerde 3 kişinin yaşama fikri bile saçmaydı. kirası uygun hadi idare ederiz kliması var ısınma sorunu da olmaz, konum olarak çok güzel ulaşıma vs her yere yakın birkaç ay sabrederiz dedik. ama ev görseniz eve bile benzemiyor. uyuduğum yerde yemek yapıp aynı zamanda home office çalıştığım için tüm hayatım bu saçma duvarlar arasına hapsoldu. zaten korona yüzünden sosyal hayat, gezme eğlence hiç kalmadı. açık mutfak, bir yemek pişiyor koku her yerde. banyoda tesisat sorunu var falan. evin tek olumlu tarafı aydınlık, balkonlu ve güzel konumlu bir yerde olması. zaten bu halde bile sığmak, idare etmek zorken bir de komşu belası çıktı başımıza. ev sahibi alt katımızı it kopuk yeğenine vermiş, 19-20 yaşlarında sanırım tek başına yaşıyor. işsiz güçsüz pis bir serseri. ilk taşındığımıza pek bişey anlayamıyorduk kimdir nedir bilmediğimiz için. gece sabahlara kadar bangır bangır müzik sesi geliyordu. ev sahibine söylediğimde öğrendim yeğeni olduğunu. sağolsun ilgilendi, uyarmış falan, 3 gün sesi kesilde 4. gün yine başıyor. zaten ev küçük başka odada yatayım durayım gibi bir şansım yok. sabah 9'da mesai var gram uyuyamıyorum falan. anneme dedim ki taşınma işini hızlandıralım, bir yandan ev bakalım. ev bakıyoruz bakmasına da kafamıza göre bulamadık hala daha. neyse benim şikayetlerim devam etti tabii ev sahibine. bir ara yanına yengesi mi ne bir akrabası geldi taşındı. o gelince gece gürültü sorunu ortadan kalktı. ama çocuk normal değil yani yanına taşınan da kaçtı gitti tekrar yalnız kaldı. bu kez sürekli bağırmalar, kendi kendine konuşmalar, devamlı gülmeler, kapı yumruklamalar falan. çocuk madde bağımlısıymış meğer sonradan öğrendik. kaç kere akrabaları kapısına geldi yok milleti eve almıyor. biz de bir iki kez kapısına gittik uyarmaya, bize de kapıyı açmadı.
neyse dün gece bende film koptu. gece saat 1 olmuş bu yine çekmiş kafayı belli, sürekli bağırıyor bir yerleri yumrukluyor eşyaları parçalıyor falan sanki deprem olur gibi bam güm sesler. bas bas bağırıyor devamlı. yeter be dedim yine amcasını aradım. bu yeğenine çözüm bul yoksa elimden bir kaza çıkacak dedim. o da ben tansiyon hastasıyım beni bu saatte arama, elim ayağım titriyor git polisi ara şikayetçi ol, ben insan sandım yeğenim dedim verdim ama ayın 9'una kadar evden atıcam onu babasıya konuşuyorum bana inanmıyor, istersen sen ara babasını dedi. (aramadım başıma daha büyük bela olur diye) bir de bana diyor ki ben ayın 9una kadar sabredemem diyorsan evden çık o zaman dedi. tamam teşekkürler ilgilendiğiniz için dedim kapadım. kaldı ki benim annem de tansiyon hastası ve dün akşamki kıyamet yüzünden ödü koptu onun da. işin garibi ben polisi de aradım. polis geldi. ısrarla kapısını çaldı çaldı, herif açmayınca gitti. polisimiz de öyle kibar ki sanki normal komşu gibi çaldı kapıyı ve açmayınca gitti. aradan 1 saat geçti polis yeniden geldi, bir aletle birkaç kez kapıya vurdu, açmayınca yine gitti. içeride birini öldürüyor olsa polis kapı açılmadığı için dönüp gidecek demek ki bunu da öğrenmiş olduk.
hiçbir şekilde işe güce kafamı veremiyorum. bilgisayar üzerinden çalışıyorum ve doğru düzgün uyuyamadığım ve huzursuz olduğum için odaklanma sorunu da yaşıyorum. işimde hataya pek yer yok hata yaparsam 3 kuruş maaşımdan da olabilirim. ama nasıl zor ve saçma bir dönemdir ki emlak krizi mi var anlamış değilim. kiralar çok yüksek, tamam o kirayı öderiz diyoruz ama sanki ev kıtlığı var gibi. her gün sahibinden'de ilan kovalıyorum. tek çözüm taşınmak, gürültü ayrı problem, evin küçüklüğü ayrı problem. içimi dökmek istedim. böyle sorunlarınız varsa siz de yazın rahatlayın. ben ev ilanlarına internetten bakıyorum ama bu konuda arayabileceğim başka bir yöntem (sokak sokak kiralık ev mi arayayım napayım bilemedim artık) varsa söyleyin. bir de işin kötü tarafı bu madde konusu yüzünden iyice tedirginim. ne kullanıyor ne çekiyor bilmiyorum, ailesi atmış başından. polis bile çare olmuyor. kapıma dayanabilir, yolda orda burda önümüzü kesebilir. ben korkarım böylelerinden. kapıyı 3 kez kilitliyoruz artık. psikolojim alt üst oldu nedir çektiğim.