Kızlar merhabalar, konuşacak kimsem yok lütfen yardım edin , 
kısaca anlatayım , 2 yıllık üniversite, laboratuvar mezunuyum. Kpss filan atanmadan evlendim . 6 yıllık evliyim kızım var 5 yaşında , kızlar derdim şu kizimi çok seviyorum. Ona elimden gelen her şeyin en iyisini yapmaya çalışıyorum her anne gibi, ve anne olduğum için de pişman değilim ama diplomalı ev hanimligi çok ağır geliyor , annem köyde hayvancılık yaptığı için bakamıyor kızıma , kayinvalde başka sehirde yaşıyor. Çocuğu bırakacak hiç kimse yok bu yüzden çalışamıyorum bu durum beni çok uzup çok yipratiyor anlatamam, çocuğumun bana ihtiyacı oldugunu biliyorum onu çok seviyorum fakat birdaha asla çalışamayacak mis gibi hissediyorum sadece annem ilk okula baslayinca ben ciftciligi bırakırım o zaman ben bakarım sen çalışırsın diyor , ama sanki çocuk oldu diye tamamen eve kapandım kaldım , yaşım ilerledigi için birdaha asla ise baslayamayacagim yaşım ilerledikce almazlar diye korkuyorum. Hem çocuğumu çok seviyor kendim bakıyorum bundan şikayetçi değilim ama evde kaldıkça da hergun sil.supur aynı sanki başka hiçbir bastım yokmus gibi değersiz hissediyorum bütün özgüvenim gitti sizce çocuk ilkokula gelince baslanirmi çalışmaya lütfen kırıcı ve saygısız olmadikca destek ve yorumlarınızı bekliyorum çok teşekkür ederim şimdiden 
kısaca anlatayım , 2 yıllık üniversite, laboratuvar mezunuyum. Kpss filan atanmadan evlendim . 6 yıllık evliyim kızım var 5 yaşında , kızlar derdim şu kizimi çok seviyorum. Ona elimden gelen her şeyin en iyisini yapmaya çalışıyorum her anne gibi, ve anne olduğum için de pişman değilim ama diplomalı ev hanimligi çok ağır geliyor , annem köyde hayvancılık yaptığı için bakamıyor kızıma , kayinvalde başka sehirde yaşıyor. Çocuğu bırakacak hiç kimse yok bu yüzden çalışamıyorum bu durum beni çok uzup çok yipratiyor anlatamam, çocuğumun bana ihtiyacı oldugunu biliyorum onu çok seviyorum fakat birdaha asla çalışamayacak mis gibi hissediyorum sadece annem ilk okula baslayinca ben ciftciligi bırakırım o zaman ben bakarım sen çalışırsın diyor , ama sanki çocuk oldu diye tamamen eve kapandım kaldım , yaşım ilerledigi için birdaha asla ise baslayamayacagim yaşım ilerledikce almazlar diye korkuyorum. Hem çocuğumu çok seviyor kendim bakıyorum bundan şikayetçi değilim ama evde kaldıkça da hergun sil.supur aynı sanki başka hiçbir bastım yokmus gibi değersiz hissediyorum bütün özgüvenim gitti sizce çocuk ilkokula gelince baslanirmi çalışmaya lütfen kırıcı ve saygısız olmadikca destek ve yorumlarınızı bekliyorum çok teşekkür ederim şimdiden 
ama her gün kendime malesef bakacak kimse yok , senin suçun değil diyorum, fakat genede üzülmekten alikoyamiyorum.kendimi işte 
çok sağolun cvp verdiğiniz için
