Lütfen yargılamayın sadece kötü durumday

marikazo .!.:

yaşadığınız şeyler lohusa depresyonu gibi geldi bana, 1,5 ay hastanede kalmak oldukça zor olmalı yani gayet normal bence böyle hissetmeniz. kendinize bazı aktiviteler bulun zamanınız kalıyorsa, bebek dışında bir şeylerle uğraşın bebeğinizi özlemenize yakınlaşmanıza yardımcı olabilir. bir psikologla da görüşmelisiniz bence. umarım toparlanırsınız bir an önce

Genişletmek için tıkla...

Karamell44 .!.:

Arkadaşlar ne olur yargılamayın 2 aylık erkek çocuk annesiyim zor bir hamilelik süreci geçirdim hamile kaldım sıkıntılar üst üste geldi birde bu covid belası evden çıkmadım aylarca daha sonra eşimin görevi dolasıyla tayini şırnağa çıktı. Doğumu Ankarada annemin yanında yapmak zorunda kaldım. Doğuma 1 ay kala gittim 39 haftalıkken beni acil doğuma aldılar tansiyoum yükselmişti günlerce hastanede yattım bebeğim 1 buçuk aylıkken evime geldim. Geldiğim günden beri bunalımdayım Evladımı çok seviyorum ama içimden hiç bişey yapmak istemiyorum istiyorum ki çocuğu emziriyim devamlı uyusun hiç uyanmasın annem hep yanımda dursun sesi gelsin günlerdir devamlı ağlıyorum yemek yemiyorum moralim bozuk artık eşime yansıtmaya başladım onunda canı sıkılıyor. Çok üzülüyorum bencilce davrandığımı bebeğime eşime annemlere haksızlık ettiğimi düşünüyorum. Önceden bebeğimi emzirirken içim huzur dolardı şimdi ağlıyorum bunalıyorum . Akşamı dar ediyorum eşim eve gelir gelmez onun üstüne bırakıyorum geceleri bile o uyutuyor. Bana desetek oluyor tek derdi benim iyi olmam ama ben ağlamaktan kendimi alıkoyamıyorum ne olur bana yardımcı olun yargılamadan yadırgamdan gerçekten kendimi kötü bir anne gibi görüyorum ...

Genişletmek için tıkla...

HuMerTurk .!.:

Bebeğinizin sağlıığı, sizin bağlığınız ve huzurunuz için destek almanısı öneriyorum. Yaşadıklarınız kolay değil. Kovitte hepimiz aynı durumdayız.bebeğim 9 aylık oldu ne artık kapıya gidip ağlamala başlıyor çıkmak istiyor dışarı. Hak veriyorum yaşarklarınıza ama bebeğinizin bir suçu yok. O size muhtaç, savunmasız küçük bir can. Rabbim içinizi feraha ulaştırsın..

Genişletmek için tıkla...

Karamell44 .!.:

Evet işte ağlama krizlerim tutunca ona haksızlık ettiğimi düşünüyorum bu sefer sarılıyorum ona ağlamam iki kat artıyor sabahları uyandığımda o kadar yalnız savunmasız çaresiz hisediyorum ki akşam eşimi gelince suratım 5 karış mutsuz karşılıyorum yemek yemiyorum üzüntüden

Genişletmek için tıkla...

yalniz kalpler .!.:

Eşine mutlaka söyle. Doğum sonrası depresyon benim bu yaşadığım yardıma ihtiyacım var de mutlaka. Ya devlet hastanesine götürsün ya annene bilet alsın gelsin annen ya kv den gelsin. Yeğenin ablan görümcen kim varsa.. yalnız kalman iyi değil. Allah şifa versin.

Genişletmek için tıkla...

Karamell44 .!.:

Tek kızım annem gitme kızım dedi 3 ayı tamamla öyle git zor şeyler yaşadın yeniden tansiyonun yükselir orada yalnız kalma dedi ama ben dinlemedim artık evime gidecem dedim sndım ki evime gidince yapabilirim çünkü her sorunumun altından kendim kalkmayı bildim böyle olacağımı bilseydim gelmezdim şimdi gel de diyemiyorum desem gelir biliyorum

Genişletmek için tıkla...

Karamell44 .!.:

Arkadaşlar ne olur yargılamayın 2 aylık erkek çocuk annesiyim zor bir hamilelik süreci geçirdim hamile kaldım sıkıntılar üst üste geldi birde bu covid belası evden çıkmadım aylarca daha sonra eşimin görevi dolasıyla tayini şırnağa çıktı hiç kimseyi yanımda istemedim üstesinden geldim. Doğumu Ankarada annemin yanında yapmak zorunda kaldım. Doğuma 1 ay kala gittim 39 haftalıkken beni acil doğuma aldılar tansiyoum yükselmişti günlerce hastanede yattım bebeğim 1 buçuk aylıkken annemin yanından evime geldim. Geldiğim günden beri bunalımdayım Evladımı çok seviyorum ama içimden hiç bişey yapmak istemiyorum istiyorum ki çocuğu emziriyim devamlı uyusun hiç uyanmasın annem hep yanımda dursun sesi gelsin günlerdir devamlı ağlıyorum yemek yemiyorum moralim bozuk artık eşime yansıtmaya başladım onunda canı sıkılıyor. Çok üzülüyorum bencilce davrandığımı bebeğime eşime annemlere haksızlık ettiğimi düşünüyorum. Önceden bebeğimi emzirirken içim huzur dolardı şimdi ağlıyorum bunalıyorum . Akşamı dar ediyorum eşim eve gelir gelmez onun üstüne bırakıyorum geceleri bile o uyutuyor. Bana desetek oluyor tek derdi benim iyi olmam ama ben ağlamaktan kendimi alıkoyamıyorum ne olur bana yardımcı olun yargılamadan yadırgamdan gerçekten kendimi kötü bir anne gibi görüyorum ...

Genişletmek için tıkla...

Karamell44 .!.:

Arkadaşlar ne olur yargılamayın 2 aylık erkek çocuk annesiyim zor bir hamilelik süreci geçirdim hamile kaldım sıkıntılar üst üste geldi birde bu covid belası evden çıkmadım aylarca daha sonra eşimin görevi dolasıyla tayini şırnağa çıktı hiç kimseyi yanımda istemedim üstesinden geldim. Doğumu Ankarada annemin yanında yapmak zorunda kaldım. Doğuma 1 ay kala gittim 39 haftalıkken beni acil doğuma aldılar tansiyoum yükselmişti günlerce hastanede yattım bebeğim 1 buçuk aylıkken annemin yanından evime geldim. Geldiğim günden beri bunalımdayım Evladımı çok seviyorum ama içimden hiç bişey yapmak istemiyorum istiyorum ki çocuğu emziriyim devamlı uyusun hiç uyanmasın annem hep yanımda dursun sesi gelsin günlerdir devamlı ağlıyorum yemek yemiyorum moralim bozuk artık eşime yansıtmaya başladım onunda canı sıkılıyor. Çok üzülüyorum bencilce davrandığımı bebeğime eşime annemlere haksızlık ettiğimi düşünüyorum. Önceden bebeğimi emzirirken içim huzur dolardı şimdi ağlıyorum bunalıyorum . Akşamı dar ediyorum eşim eve gelir gelmez onun üstüne bırakıyorum geceleri bile o uyutuyor. Bana desetek oluyor tek derdi benim iyi olmam ama ben ağlamaktan kendimi alıkoyamıyorum ne olur bana yardımcı olun yargılamadan yadırgamdan gerçekten kendimi kötü bir anne gibi görüyorum ...

Genişletmek için tıkla...

Karamell44 .!.:

Arkadaşlar ne olur yargılamayın 2 aylık erkek çocuk annesiyim zor bir hamilelik süreci geçirdim hamile kaldım sıkıntılar üst üste geldi birde bu covid belası evden çıkmadım aylarca daha sonra eşimin görevi dolasıyla tayini şırnağa çıktı hiç kimseyi yanımda istemedim üstesinden geldim. Doğumu Ankarada annemin yanında yapmak zorunda kaldım. Doğuma 1 ay kala gittim 39 haftalıkken beni acil doğuma aldılar tansiyoum yükselmişti günlerce hastanede yattım bebeğim 1 buçuk aylıkken annemin yanından evime geldim. Geldiğim günden beri bunalımdayım Evladımı çok seviyorum ama içimden hiç bişey yapmak istemiyorum istiyorum ki çocuğu emziriyim devamlı uyusun hiç uyanmasın annem hep yanımda dursun sesi gelsin günlerdir devamlı ağlıyorum yemek yemiyorum moralim bozuk artık eşime yansıtmaya başladım onunda canı sıkılıyor. Çok üzülüyorum bencilce davrandığımı bebeğime eşime annemlere haksızlık ettiğimi düşünüyorum. Önceden bebeğimi emzirirken içim huzur dolardı şimdi ağlıyorum bunalıyorum . Akşamı dar ediyorum eşim eve gelir gelmez onun üstüne bırakıyorum geceleri bile o uyutuyor. Bana desetek oluyor tek derdi benim iyi olmam ama ben ağlamaktan kendimi alıkoyamıyorum ne olur bana yardımcı olun yargılamadan yadırgamdan gerçekten kendimi kötü bir anne gibi görüyorum ...

Genişletmek için tıkla...

SmhaY .!.:

Seni yargılamak kimseye düşmez,nasıl bebeğini çok seven üzerine titreyen bir anneyi garipsemedikleri gibi..Belli ki lohusa depresyonundasın arkadaşım Pskolog desteği al ve bizim gibi melek annelerini getir aklına ne büyük lütuf ki bebeğin yanında sağlıklı ..Ben 32. Haftamda kaybettim bebeğimi senin şuan yaşadığın şeylerin hayalini kurarken hiç beklemediğim bir anda ,ilk bebeğimdi bende gurbette yaşıyorum ailelerimizden uzak çok sıkılırdım ama bebeğim doğsun yanımda olsun sağlıklı olsun hiç sıkılmam onunla diye 8 ay bekledim ama melek oldu yavrum..Her bunaldığında bizleri düşün canım için eminim bir nebze rahatlar ,Allah tez zamanda gönlüne ferahlık versin inşallah..

Genişletmek için tıkla...