tamam ben size başımdan geçeni anlatayım ister aptal diyin akılsız diyin cahil diyin ne derseniz deyin ama emin olun ben yıllardır kendie söylüyorum bunları.
ben 94 doğumluyum 22 yaşındayım bu sene üniversiteyi bitirip ailemin yanına geldim.
bundan dört yıl önce yani 2012 yılında. ben lise son sınıf öğrencisiydim 18 ime girmek üzereydim, şimdiki nişanlıkla bir senedir çıkıyorduk, ben öyle hayat dolu güzel hayalleri olan bir kızdım ki biliyo musunuz kızlar. o sene sınava çok az bi zaman kala bi cahillik ettim birlikte olduk o kadar cahil ve çocuktuk ki neyin ne olduğunu hiç bilmiyoduk ve ben hamile aldım. öze bi hastanede dojtora gittim ailemden gizli, doktor iyi bi kadındı çok şevkatli davrandı bana anneme söylemek zorunda olduğumu falan söyledi, ben de çok zar zor bi şekilde anneme söyledim annem resmen tıkıldı resmen, ben ilk önce o gün sanki eridim bittim öldüm, daha sonra nişanlımı çağırdı konuşmak için asla bu kızla evleneceksin alacaksın demedi, sorular sordu ne düşünüyosun gibilerinden, nişanlım da ben asla yalnız bırakmayı düşünmüyorum hep yanında olacağım dedi. annem düşünüp taşındı, biz dershanede derece sınıfındaydık çok iyiydi derslerimiz, siz daha okuyacaksınız dedi, ben şimdi sizi bu halde evlendirmeye kalksam mahvolacaksınız dedi ve ben kürtaj oldum kızlar düşünebiliyo musunuz keşke o gün o masada ölüp kalsaydım. daha sonradan çok zor zamanlar geçirdim asla sınava odaklanamadım ruhsal çöküntüler geçirdim, nişanlım da o vakit bana destek olamadı çünkü düşününce o da daha çocuktu ne yapabilirdi ki.. bu meseleyi a,lemden annem dışında kimse bilmiyor. daha sonra araya sınav girdi ve nişanlımla aynı üniversiteyi kazandık, o çok iyi bir bölümü ben de vasat bir öğretmenliği kazandım. aynı üniversitede okuduk birkaç kere çok büyük ayrılıklar yaşadık ama yine de birlikteydik. madem her şeyi açık açık yazıyorum bunu da yazayım çok nadiren cinsel birliktelik yaşadık ama aşırı dikkat ediyorduk. bu sene şubat ayında da nişanlandık bizim memleketimizde nişanda imam nikahı da kıyıyorlar artık içimşz çok daha rahattı. Ve kızlar bu sene mayıs ayında ben tekrar hamile olduğumu öğrendim, o kadar dikkat ettim hatta korundum evet hiç yapmayadabilirdim ama onu o kadar seviyorum ve o hala kadar aşığım ki asla karşı koyamadım. hamile olduğumu öğrendiğimde o kadar çaresiz kaldım ki finallere bir hafta kala hem de.. hemen nişanlımı aradım geldi günlerce gecelerce konuştuk, bize asla sahip çıkmayacaklardı ikimizin ailesi de.. ne iş ne güç. ikimiz de ağlaya ağlaya hastaneye gittik ve ben o lanet şehrin lanet pislik hastanesinde , soğuk bi odasında , tekrar kürtaj oldum. hem de bağırarak ağlaya ağlaya, o kadar yalvardım ki bayıltarak yapmaları için ama kabul etmediler tekrar aynı şeyleri hem de çok daha kötü şartlarda yaşamak beni mahvetti, müdahale esnasında bile ebe hemşireye yalvardım abla canım çok acıyor diye, etimden et canımdan can gitti kızlar biliyo musunuz, ben çocuklara hasta olan bi insanım bi bebeğim bile olmadan iki kere kendi kendimi bitirmiş bi insanım ben. O kadar herkesten ve her şeyden uzaklaştım ki bi dönem kendime gelemedim sınavlara giremedim, bütünlemelerde verebildim ancak sınavlarımı, bunu hiç kimseye anlatamamak paylaşamamak mahvetti beni, nişanlım da yıkıldı resmen ama benden desteğini hiç eksik etmedi .allah razı olsun ama ikimiz de biliyoduk ki giden gitti elden ne geliyor ki, elimizde olmadan dönem dönem o beni suçluyor ben onu nefret kusuyoruz resmen birbirimize ama ne faydası olur ki. ve o mayıstan sonra sadece ağustos ve eylülde bir kez birlikte olduk ağustosta değil ama eylüldekinde korunduk hem de. benim hikayem bu ben bu yazıyı gözyaşları içinde yazdım malesef. Şimdi diyeceksiniz ki e hamileysen de evlenirsiniz. Hayır öyle değil işte, normal şartlarda evlenmemize daha aylar var hamileysem ne onun ailesi ne benim ailem hiçkimse bize destek olmaz. ben de bi daha bunu yapamam o yüzden çok çok çaresiz hisssediyorum kendimi, dardayım diyorum ya hani dardayım yalanım yok yani. biliyorum kınayacaksınız nasıl kıydın meleklerine diyeceksiniz.. ben kimseye anlataadığımı buraya yazdım işte. ben artık hayal bile kuramıyorum, ben o kadar kırıldım, gücendim ki hayata, o kadar gururum kırıldı ki başım o kadar öne eğik ki korkuyorum ürküyorum Allah beni Çocuksuzlukla imtihan edecek diye. hiçbirinizin bunu yaşamasını istemem Allah hiçkimsenin başına vermesin.