Herkese merhaba, bu aralar sık konu açmaya başladım hayırlısı bakalım.Biraz uzun olacak kusura bakmayın.
Bu seferki de oğlumla ilgili sanırım pedagog zamanımız geldi de geçiyor bile.
Temmuzda 5 yaşına girecek inşallah. En baştan anlatayım analizini siz yapın yalvarıyorum. Ben çalışıyorum, hamileliğim işyerinden dolayı oldukça stresliydi, doğdu 2 aylıkken tekrar işe döndüm annem bakmaya başladı. Hep uyku sorunu olan bi bebek oldu 10 aylık olana kadar gecede 9 kere kalkıp sabah işe giderdim, akşam aynı tempo uyuyana kadar gece 11 - 12olur, ben Leyla gibi yarı uykulu sabah yine işe giderdim. O yüzden çok gergin, mutsuz bi annelik yaşadım  bunun çocuğa da yansıdığından eminim. Bu konuda birçok kitap okudum ama iş uygulamaya gelince benim yaşadıklarım doğrultusunda başarısız oldum.
Bu sene kreşe verdik hem uyku sorunu düzelsin, hem alt ıslatması düzelsin, düzene girsin arkadaş edinsin diye. Uykusu çok şükür düzene girdi, saat.23:00 gibi yatıyor. Birçok çocuğa göre bu saat geç biliyorum ama ben buna da razıyım şu anda. Altı sürekli ıslak, wc ye gitmek dünyanın en zor işi, gece de aynı kalkıp tutuyorum bağırış çağırış inadından yapmıyor. Ben de zaten baygın bi şekilde kalkıp onu tutmaya çalışıyorum bi daha kalkmıyorum öyle bağırınca sonuçta yataklar sırılsıklam hergün çamaşır makinesi çalışıyor. Tepki verdim olmadı, vermedim yine olmadı. Sadece bunlar değil psikolojisi çok değişik bi anda değişebiliyor, takıntılı mesela. Bi gofreti onun istediği şekilde açmazsanız hayatta yemez, portakal suyunu içerken pipeti ona yardımcı olmak için ağzına doğru düzeltseniz içmez çünkü ben ellemiş olurum onu. Bu ve bunun gibi takıntıları var. Babasıyla top oynamaya çıkacak, botumu giyicem der botun sıcakltır sporlarını giy derim, giyer bu sıkıyo der. Başka ayakkabısı var onu giydiririm bu da olmadı çorapsız giyeyim der, çorapsız giyer tekrar botu dener en son benim dediğimi giyer (bu olayı dün yaşadık). Fazla mı sabır gösteriyorum Allah aşkına sizin çocuklarınız da böyle mi? Dün yine babası deniz kenarına götüreyim hadi dedi, bi heves giyeceklerini aldı geldi giyerken gömleğin kolunu kıvır, olmadı tek kıvır ama hep mızmızlık halinde yok deniz kenarına gitmeyelim, niye ? canımız sıkılırmış. Saçma sapan bahaneler, onun istediği avm ye gitsin jetonlu arabalara binsin yemeğini yesin gezme anlayışı bu.  En sonunda gitmedik giyinmişken çıkardım her şeyi sinirden oturdum ağladım, ben ağladım o ağladı. Akşam oldu hava karardı hadi deniz kenarına gidelim dedi :S . Bu krizleri son zamanlarda çok sık yaşıyoruz.
Çok sinirlendiğinde vurmaya çalışıyor izin vermeyip ellerini tutunca daha çok hırslanıyor.Ne yapacağımı şaşırmış durumdayım. İşyerinde akşama kadar kafam davul gibi oluyor, bide eve gidip bunları yaşıyorum. Sürekli anne gelir misin ağzında tesbih oldu. Bi kahve içmeme bile müsaade yok. Tavır alıp kararlı davransam da bitirmiyor.
Rehber öğretmeniyle gidip görüştüm, bana karşı kızdığı için tavır aldığını söyledi. Bu kadar fedakârlığa karşı bunları yaşamak cidden zoruma gidiyor. Neden kızdığını bi anlasam, çalışmayıp evde dursam beni hep kullanacak bunu izin zamanlarımda yaşadım. O; kadar şanslı bi çocukki aslında teyzesi var, ananesiyle aynı sitede oturuyoruz istediği zaman parka iniyor, gezme desen her haftasonu gezdirmeye çalışıyoruz, bi çocuk denize giderken sorun çıkarır mı ya ? En ufak küslüğe tahammülü yok barışana kadar içi rahat etmiyor her seferinde özürler dileniyor ama yine yapacağından geri kalmıyor. Hele tehdit falan hiç işlemiyor, acayip gururlu bi çocuk.
Bütün bunları yaşayınca ben mutlu olamıyorum, evde iş yapamıyorum, eşime vakit ayıramıyorum, sadece akşamları uyuduktan sonra bi kahve alıp kitap okumaya çalışıyorum ona da hal kalırsa tabi, uyuyup kalıyorum salonda.
Psikolog arkadaşlar vardır umarım nolur bi akla ihtiyacım var yoksa kafayı yemiş durumdayım böyle olunca tahammül sınırım sıfıra iniyor. Bize bi pedagog şart mı yoksa sizin çocuklarınızda da böyle yapan var mı ?
Bu seferki de oğlumla ilgili sanırım pedagog zamanımız geldi de geçiyor bile.
Temmuzda 5 yaşına girecek inşallah. En baştan anlatayım analizini siz yapın yalvarıyorum. Ben çalışıyorum, hamileliğim işyerinden dolayı oldukça stresliydi, doğdu 2 aylıkken tekrar işe döndüm annem bakmaya başladı. Hep uyku sorunu olan bi bebek oldu 10 aylık olana kadar gecede 9 kere kalkıp sabah işe giderdim, akşam aynı tempo uyuyana kadar gece 11 - 12olur, ben Leyla gibi yarı uykulu sabah yine işe giderdim. O yüzden çok gergin, mutsuz bi annelik yaşadım  bunun çocuğa da yansıdığından eminim. Bu konuda birçok kitap okudum ama iş uygulamaya gelince benim yaşadıklarım doğrultusunda başarısız oldum.
Bu sene kreşe verdik hem uyku sorunu düzelsin, hem alt ıslatması düzelsin, düzene girsin arkadaş edinsin diye. Uykusu çok şükür düzene girdi, saat.23:00 gibi yatıyor. Birçok çocuğa göre bu saat geç biliyorum ama ben buna da razıyım şu anda. Altı sürekli ıslak, wc ye gitmek dünyanın en zor işi, gece de aynı kalkıp tutuyorum bağırış çağırış inadından yapmıyor. Ben de zaten baygın bi şekilde kalkıp onu tutmaya çalışıyorum bi daha kalkmıyorum öyle bağırınca sonuçta yataklar sırılsıklam hergün çamaşır makinesi çalışıyor. Tepki verdim olmadı, vermedim yine olmadı. Sadece bunlar değil psikolojisi çok değişik bi anda değişebiliyor, takıntılı mesela. Bi gofreti onun istediği şekilde açmazsanız hayatta yemez, portakal suyunu içerken pipeti ona yardımcı olmak için ağzına doğru düzeltseniz içmez çünkü ben ellemiş olurum onu. Bu ve bunun gibi takıntıları var. Babasıyla top oynamaya çıkacak, botumu giyicem der botun sıcakltır sporlarını giy derim, giyer bu sıkıyo der. Başka ayakkabısı var onu giydiririm bu da olmadı çorapsız giyeyim der, çorapsız giyer tekrar botu dener en son benim dediğimi giyer (bu olayı dün yaşadık). Fazla mı sabır gösteriyorum Allah aşkına sizin çocuklarınız da böyle mi? Dün yine babası deniz kenarına götüreyim hadi dedi, bi heves giyeceklerini aldı geldi giyerken gömleğin kolunu kıvır, olmadı tek kıvır ama hep mızmızlık halinde yok deniz kenarına gitmeyelim, niye ? canımız sıkılırmış. Saçma sapan bahaneler, onun istediği avm ye gitsin jetonlu arabalara binsin yemeğini yesin gezme anlayışı bu.  En sonunda gitmedik giyinmişken çıkardım her şeyi sinirden oturdum ağladım, ben ağladım o ağladı. Akşam oldu hava karardı hadi deniz kenarına gidelim dedi :S . Bu krizleri son zamanlarda çok sık yaşıyoruz.
Çok sinirlendiğinde vurmaya çalışıyor izin vermeyip ellerini tutunca daha çok hırslanıyor.Ne yapacağımı şaşırmış durumdayım. İşyerinde akşama kadar kafam davul gibi oluyor, bide eve gidip bunları yaşıyorum. Sürekli anne gelir misin ağzında tesbih oldu. Bi kahve içmeme bile müsaade yok. Tavır alıp kararlı davransam da bitirmiyor.
Rehber öğretmeniyle gidip görüştüm, bana karşı kızdığı için tavır aldığını söyledi. Bu kadar fedakârlığa karşı bunları yaşamak cidden zoruma gidiyor. Neden kızdığını bi anlasam, çalışmayıp evde dursam beni hep kullanacak bunu izin zamanlarımda yaşadım. O; kadar şanslı bi çocukki aslında teyzesi var, ananesiyle aynı sitede oturuyoruz istediği zaman parka iniyor, gezme desen her haftasonu gezdirmeye çalışıyoruz, bi çocuk denize giderken sorun çıkarır mı ya ? En ufak küslüğe tahammülü yok barışana kadar içi rahat etmiyor her seferinde özürler dileniyor ama yine yapacağından geri kalmıyor. Hele tehdit falan hiç işlemiyor, acayip gururlu bi çocuk.
Bütün bunları yaşayınca ben mutlu olamıyorum, evde iş yapamıyorum, eşime vakit ayıramıyorum, sadece akşamları uyuduktan sonra bi kahve alıp kitap okumaya çalışıyorum ona da hal kalırsa tabi, uyuyup kalıyorum salonda.
Psikolog arkadaşlar vardır umarım nolur bi akla ihtiyacım var yoksa kafayı yemiş durumdayım böyle olunca tahammül sınırım sıfıra iniyor. Bize bi pedagog şart mı yoksa sizin çocuklarınızda da böyle yapan var mı ?
