Lütfen hep benimle kalın...

Hayat sevmekle başlıyor sanırım öncesi sonrasi olmadan sevmek sadece sevmek sorgulamadan ve dayatmadan.Ve o çok sevdiklerimizi kaybetmekten korkmak bazen hayatı yaşanmaz hale getiriyor..hayatla aramdaki en güçlü bağ ailem ve bir gün onları kaybedeceğimi bilmek o kadar üzüyorki beni..lütfen ya hep benimle kalın biriniz olmasa çok yarımım ben ve çok çaresiz..bunun adı ne bilmiyorum ama hayattaki en büyük korkum bu ne yaparım o an onlarsız nasıl yaşarım bilmiyorum

ayy cnm bnm
Anlıyorum bu korkunu ama hayat bi dögü bunları düşünmemeye çalış

biliyormusun benim korkum hep ogluma bisiy olurda ben onsuz nasil yasarim.BEnim su anda etrafimdak imsecikler yok,kimse beni sevmiyor,kimse arayip hatrimi da sormuyor,onun icin ben de aileme yani kocama ve ogluma ihtiyacim var.Benim bu siteye girme sebebim dost edinmek .cunki etrfata beni anlayan kimse yok.

Aslında evet onlarla geçirilebilen her anın değerini bilmek gerek ama takıntı işte en son babamın rahatsızlığı takıntımı daha bir perçinledi çok bunalıyorum bazen panik atak da olabilir belki bu ama aşamıyorum işte burada birilerinden görüş alırım belki diye yazdım hepiniz saolun Allah hepimizin sevdiklerine uzun ömür versin.

kama bence önce sen kendi kendinin dostu ol hiçbirimiz yalnız değiliz unutma bunu eşin ve oğlun varmış buna sahip olamayan o kadar çok insan varki şükret bence burası çok güzel gerçekten insan yazarak o kadar rahatlıyorki burada. yalnız değilsin bence eşine ve çocuğuna haksızlık etme onlar var.

elfidaaa .!.:

Aslında evet onlarla geçirilebilen her anın değerini bilmek gerek ama takıntı işte en son babamın rahatsızlığı takıntımı daha bir perçinledi çok bunalıyorum bazen panik atak da olabilir belki bu ama aşamıyorum işte burada birilerinden görüş alırım belki diye yazdım hepiniz saolun Allah hepimizin sevdiklerine uzun ömür versin.

Genişletmek için tıkla...

Ben babamı kaybettim ve bende de ondan sonra kısa bir süre sonra böyle bir korku oldu. Şimdi geçti şükür. Şöyle bir etki oldu sadece, artık hayat çok kısa ve ne zaman kaybedeceğimiz belli değil deyip artık es geçiyorum ve takılmamaya çalışıyorum birşeylere. Kırmamaya çalışıyorum mümkün olduğunca.

aynı takıntı bendede var hemde hat safhada..bir gün kafayı yicem kesin bu korkuyla ben..

çok zor bir takıntı bu ir gerçek bir gün kaybedeceğimizi biliyoruz ama bu sondan hepimiz korkuyoruz çok garip ama takıntı işte elim yüreğimde yaşıyorum resmen hayat o kadar anlamsız geliyorki bazen..