Sevgili pamikprenses ve AYMES, yaşadıklarınızı birebir yaşayan biri olarak sizi çok iyi anlıyorum. Benim de 20 aylık bir oğlum var, lohusalık sürecini çok ama çok zor atlattım, bu doğal bir süreç aslında böyle bakmak lazım, ben tıpçı olduğum halde, yaşayacaklarımı bildiğim halde bundan çok sıkıntı duyarak kurtuldum. Doğumun 3. gününde kayınvalidem sudan yere kavga çıkartarak beni annemle beraber evden çıkartmak istedi, sebebi de ben sezaryen olmuşum, o oğlunu bağıra bağıra çatır çatır doğurmuş... özetle geçeyim sizi sıkmadan...Beni kapının önüne attırdı zaten ameliyatlıyım çok zor hareket ediyorum, annem de ben soğukta kapıya atıldım diye tabii ki yanıma geldi ama hiçbirimiz ne olduğunu anlamadık, kayınvalidem başladı yalanlarını sıralamaya, işte beni hastane odalarına almadılar, torunumu bana göstermediler vs. vs. açıklamama fırsat vermeden de bir yallan daha, oysaki 2 gece hastanede yattım, 2 gece de o yanımda kaldı, annesini istedi beni istemedi demesin diye annemi eve gönderdim o benimle kaldı, sabaha kadar da uyudu, kendi hastanemde olduğu için doğum sağolsun arkadaşlım baktılar, neyse sonuç olarak benim annemle görüşmem yasaklandı, nemiş anne olduğumun farkına varacakmışım, evime sahip çıkacakmışım filan filan, insan lohusalık dönemindeyken annesine o kadar ihtiyaç duyuyor ki hiçkimse o sıkıntını huzursuzluğunu annen kadar alamıyor.neyse annem gitti zaten o kadar laftan sonra ben k.validemle kalıyorum ama o kadar güçsüzüm ki,doğumdan önce bana deli gibi aşık olan adam annesinin iftiralarından sonra 'annem ne derse onu yapacaksın, yoksa bu evlilik biter' diye konuşmaya başladı. o kadar güçsüz ve çaresizdim ki nolur ayrılmayalım diyordum, sana çok ihtiyacım var diyordum, o da bakıcaz işte sen annemin istedikleirini yap ona göre düşünücez diyordu, bu sıkıntılar içinde tabi ne çocuğa bakabiliyordum, ne emzirebiliyordum,emzirmek de istemiyordum zaten, sürekli annemi özlüyordm hep arıyordum gelicem anne diyordum ve en sonunda da gittim, k.validem emziriken yok yok süt gelmiyor emmiyor bu senin sütün buna yaramıyor derdi, eşimde anne bu böyle olmayacak ben bu çocuğa bir süt anne tutacağım dedi, süt anne nereden tutuluyorsa...Ben ise kendimi zayıf, ezik, güçösüz işe yaramayan, çocuğunu bile besleyemeyen, aciz, zavallı hissediyordum.herkes bana bu dönemin geçeceğini söylerdii, ben de bilirdim alında ama bana yalan gelirdi, asla geçmeyecekderdim, sonunda psikiyatra gittim, bana aynen sana söylediğini söyledi, bu ilaçlarla emziremezsin, ya ilaç içeceksin ya da süt vermeyi keseceksin. o kadar çok düşündüm ki ve karar verdim aşacaktım bu durumu, etrafımda aşmamam için uğraşan o kadar çok insan olmama rağmen söz verdim kendime, k.validem istemiyordu beni ben annemde kalıyordum eşimde annesinde, eşime de dedi ki 'oğlum iyi kötü anne sütüdür, bebek anasını emsin 6 ay, 6 ay sonra alırız biz yavrumuzu, arasın da bulsun ondan sonra'dedi. lohusayken bunları duymak kahredici birşey ,hep oğlumu alacaklarmış gibi hissederim hala. sonuç ne oldu... o gerginlikler arasında annem babam çok destek oldular, evladım sarıldım, emzirebildiğim kadar emzirdim, bu süre 3 ay sürdü, 3 ay emdi ve ben hala vicdn aabı duyarım daha az etkilenseydim bu durumdan da çocuüumu daha çok emzirseydim, daha çok ilgilenseydim onunla diye, sana bunları niye böyle uzun yazdım, şunun için eğer eşin yanımndaysa sana destek oluyorsa k.validen sorun çıkartmıyorsa, annen yakınındaysa inan bu durum çok çabuk geçecek güzel arkadaşım, bence hiiç ilaç kullanmaya başlama, sonra çok pişmanlık yaşarsın. bebek doğduğunda primer olarak bize bağımlı oldupğu için bunalıma giriyoruz, sıkılıyoruz ama inan gün geçtikçe bağımlılığı azalacak, bak benim hiç geçmez dediğim günler geçti, 22 aylık oldu oğlum, şu anda maşaallah 2 atrkadaş gibiyiz, nolur bu günlerini atlatmaya bak kolayca, çabucak geçtiğini sen de göreceksin, ilaca hiç başlama derim ben, zaten 40 gün derler ya, tıpta da mantığı vardır bunun 40 gün somnra oksitosin hormonun ormale dönmeye başlar ve kafana sihirli bir değnek değmiş gibi huzura kavuşursun, 40.ınA da az kalmış güzelim biraz daha dayan... biraz uzun yazdım ama yaşadıklarımı paylaşmak ve yardımcı olmak istedim, sabırla okuyan tüm arkadaşlarıma tesekkür ediyoru, allaha emannet olun, herşey gönlünüzce olsun...
