Lohusa Depresyonu

selam kızlar

Çok zor ve yorucu günlerden sonra ilk defa kendimi anlatabilme ve dertleşebilmek için oturdum bilgisayarın başına

Kızlar ben 1 ay öncesinde sezeyan ile doğum yaptım.Ama doğum yaptım yapalı kendimi hiç iyi hissetmiyorum durup duruken ağlamalar huzursuzluk hiç birşeyden zevk alamama mutlu olamama resmen bunalıma girdim her geçen gün biraz daha toparlyorum ilk zmanlar saçımı bile tarıcak halim nede eberjim vardı okdar kötüydüm ..Bebeğime bile bakamıyordum ki psikolojim düzelsin diye hala daha annem bakmaktya kızlar benim gibi sorun yaşayanlar varmı neden böle hissediyorum doktorum annelik sendromu diyor sağlık ocağına gittim dodex diye bir iğne verdi bugün onu yaptıracağım sinirlere iyi geliyormuş inşallah iyi olurum bir an öncede bebeğimede güzelce bakabilirim :gitme: :gitme: :gitme:

ben ocakta doğum yaptım sonrasında 1 hafta kadar her gün sebepsiz yere ağlıyordum ama 1 hafta sonra geçti umarım uzun sürmez

Yorumun için saol nasirem genelde senin dediğin gibi 1 hafta en fazlada 40 gün sürüyormuş ama benimki baya bi uzadı sanırım bir psikolog ile görüşsem iyi olucak ama benim gibi bu sıkıntıları yaşayan bir çok lohusa olduğunu biliyorum benim gibi paylaşsalar buarada sıkıntıları benimde içim biraz ferahlıyacaj insan böle zamanlarda yanlız benmi yaşıyorum bu sıkıntıları diye düşünmüyor değil

ben o sendromu sımdıden yasamaya basladım gecermı bılmıyorum ama ben gun gectıkce tukenıyorum...

Canım bence dışarı çık biraz gez.Asla boş kalma bebekle nasıl olsa annen ilgileniyormuş.Bende doğum yapalı 1 ay oluyor.1 hafta öncesine kadar öyle idim yani herşeye ağlayıp duruyordum hemde en olmayacak şeye.Sonra evimi bi güzel temizledim çok iyi geldi çıktım dışarı biraz gezdim.Şimdi iyiyim niyese.Bu dönemin geçeceğini ve normal olduğunu düşün çünkü vücut toparlanıyor hormonlar dengelenşyor.Hepsi geçecek

kahorihama .!.:

Canım bence dışarı çık biraz gez.Asla boş kalma bebekle nasıl olsa annen ilgileniyormuş.Bende doğum yapalı 1 ay oluyor.1 hafta öncesine kadar öyle idim yani herşeye ağlayıp duruyordum hemde en olmayacak şeye.Sonra evimi bi güzel temizledim çok iyi geldi çıktım dışarı biraz gezdim.Şimdi iyiyim niyese.Bu dönemin geçeceğini ve normal olduğunu düşün çünkü vücut toparlanıyor hormonlar dengelenşyor.Hepsi geçecek

Genişletmek için tıkla...

katılıyorum tek başına çıkman şart değil bebeğinide al çık dışarı gez dolaş kendinede vakit ayır sevdiğin şeyleri yap hala geçmezse mutlaka yardım al Allah yardımcın olsun eşinde duyarlı bi insandır inş

canım çok zor bi süreç allah yardımcın olsun

ben 20 gun ağladım mutsuZdum ama geçti zor gunlerdi ama sakin ol kendinden önce bebeğini düşün annen yardımcı oluyormuş sende kendne zamn ayır. dinlen uyu gez .

bence birde sen bebeğin bakımını annene yuklemiş kendini dinlemeye baslamışsın bebekle gecen dolu dolu zamn senı mutlu hissedecektir.

geçmiş olsun..

ben de yaşadım... bu durumun olabileceğini bildiğim için çabuk atlattım...bebeğini alıp dolaş, açık hava iyi geliyor ...sen de atlatırsın zamanla geçer, bebeğinle mutluluklar

Teşekkür ederim canım inşallah geçer dediğiniz gibi yarına randewü aldım psikologdan bakalım o ne dicek .

ay ne gunler oo ck kotu agla agla insan rahatlior ama :) ben dogum yapali 14gun oldu kendimi simdi daha iyi hissediorum

Şanslısın. Bak annen de ilgileniyormuş bebeğinle. Benimle kimse ilgilenmemişti.Kendi kendime ağlayıp ağlayıp susuyordum. Bir de başımda 6 yaşında yeni gelen kardeşini deli gibi kıskanan 1. çocuğumla:84:

Selam arkadaşlar ben 1 ay önce doğum yaptım ama şu an çok kötü günler geçiriyorum bunalıdamıyım neyim anlamadım daralıyorum sürekli evde kalmak istemiyorum hep kendimi dışarı atmak istiyorum evden çok sıkılıyorum bebeğime bakamıyorum, uyku uyuyamıyorum, içime bişeyler baskı yapıyo sanki ölücek gibi hissediyoerum kendimi hiç bi yerde duramıyorum bütün gece ağlıyorum kimseyi istemiyorum sadece sokakta olmak ve hep yürümek istiyorum ne yapıcağımı şşaırdım böyle olan varmı aranızda düzeldinizmi ben düzelicem dimi hep böyle kalmaktan çok korkuyorum delirmek üzereyim aklımı kaynetmekten korkuyorum ne olur böylr olan biri varsa yazsın bana çıldırıcam yoksa

aymes .!.:

Selam arkadaşlar ben 1 ay önce doğum yaptım ama şu an çok kötü günler geçiriyorum bunalıdamıyım neyim anlamadım daralıyorum sürekli evde kalmak istemiyorum hep kendimi dışarı atmak istiyorum evden çok sıkılıyorum bebeğime bakamıyorum, uyku uyuyamıyorum, içime bişeyler baskı yapıyo sanki ölücek gibi hissediyoerum kendimi hiç bi yerde duramıyorum bütün gece ağlıyorum kimseyi istemiyorum sadece sokakta olmak ve hep yürümek istiyorum ne yapıcağımı şşaırdım böyle olan varmı aranızda düzeldinizmi ben düzelicem dimi hep böyle kalmaktan çok korkuyorum delirmek üzereyim aklımı kaynetmekten korkuyorum ne olur böylr olan biri varsa yazsın bana çıldırıcam yoksa

Genişletmek için tıkla...

yardım alma imkanın varsa almaya bak,yoksa yakınların bebekle ilgilensin,sen biraz hava almaya ,dışarıya çıkmaya bak,
birde dut kurusu,pekmez,kuru üzüm gibi gıdaları tüket derim ben,doğum sonrası vucutta kan kalmıyor ve buda sinir yapıyor...bana iyi geldi bunlar...aynı şeyleri yaşadım her iki doğumdada sanki bir dakha kendim için yaşayamayacakmışım bütün özgürlüğüm elimden alınmış gibi hissediyordum(şuan 50 günlük doğum yaptım)bu dediklerim iyi geliyor...

slm. ben doğum yapalı 7 ay oldu.yazılanların hepsini yaşadım.normal doğumdan apar topar sezaryana alındım.yani hem sancıları yaşadım hem sezaryanın zorluğunu. çok zor günlerdi sürekli kabuslar görüyodum uyanıkkende herşeye ağlıyodum.ama zamanla herşey normala dönüyo

kesinlikle hepsini yaşadım,çok zor Allah yardım etsin. ben bir de sürekli uykumdan ağlayarak sıçrayarak kalkıyordum..Ama kırkıncı gün hepsi geçti. eşim çok anlayışlı bir insan olmasına rağmen onun da her davranışı beni rahatsız etti. biraz sabredin derim ben.. Çok sevdiğiniz insanları çağırın yanınıza,sevdiğiniz arkadaşlarınızla doğum anlarını paylaşın,zamanla alışıyor insan..bana çok iyi gelmişti...

ilayda cem .!.:

yardım alma imkanın varsa almaya bak,yoksa yakınların bebekle ilgilensin,sen biraz hava almaya ,dışarıya çıkmaya bak,
birde dut kurusu,pekmez,kuru üzüm gibi gıdaları tüket derim ben,doğum sonrası vucutta kan kalmıyor ve buda sinir yapıyor...bana iyi geldi bunlar...aynı şeyleri yaşadım her iki doğumdada sanki bir dakha kendim için yaşayamayacakmışım bütün özgürlüğüm elimden alınmış gibi hissediyordum(şuan 50 günlük doğum yaptım)bu dediklerim iyi geliyor...

Genişletmek için tıkla...

peki şu an düzeldinmi nasıl başardın düzelmeyi ben başaramıyorum bütün gün sokaktaydım çıldırıyorum sandım ne yapıcam ben doktora gittim oda bana anti depresan ilaçları verdi ama bunları kullanmak istemiyorum bebeğime süt vermeyi kesmek zorundayım bu ilaçları içersem ama içmezsemde düzelemezmişim kafayı yemek üzereyim ben

mekselina .!.:

bende yazılanların çoğunu yaşadım..sebepsiz ağlama krizlerine giriyodum,hayattan tat alamıyodum,evin içinde boğuluyomuş gibi oluyodum..hatta doğumuma bir hafta kala dr um eşimide uyarmıştı..bebeğini kimseyle paylaşmak istemeyebilir,agresif olabilir eşinizi lohusa dönemindeyken alttan alıp onunla ilgilenin yalnız bırakmamaya çalışın demişti..dr.umun dediklerinin hepsi oldu..agresif,bebeğini kimseye vermek istemeyen,her lafa ağlıcak kadar sinirlenen biri oldum bunlar gayet normal..kolay bi dönem değil..etrafımızdaki insanların anlayışlı olması çok önemli 40günlük dönem boyunca..doğumdan önce abartıyo insanlar gibi geliyodu ama yaşayınca anladım :26:

Genişletmek için tıkla...

arkadaşım sen ne güzel bebeğine bakıyomuşsun kimseyle paylaşmak istemiyomuşsun ben tam tersi bebeğimle ilgilenmek bile istemiyorum ondan bile sıkılıyorumki bu benim hayatta en çok istediğim şeydi yani çocuğumun olması uzun tedaviler sonucu kavuştum ben yavruma şimdi ona bakamamak çok üzüyo beni evde hiç duramıyorum sabahın 6sında sokaklara atıyorum kendimi nasıl baş edicem ne olur yardım edin bana bugün psikiyatriye gittim bana anti depresanlarverdi 2 tane ama onları içersem bebeğime artık süt veremezmişim ve bana uyku yaparmış ben uyumak istemiyorumki bebeğimle ilgilenmek istemiyorum ama onun dediğine göre bu ilaçları içmezsem kurtulamazmışım gerçekten kurtulamazmıyım ben