- 30 Haziran 2008
- 3.715
- 304
- 36
Tebrik ederim sızı :)
Ben de su an lustral kullanıyorum ve sızın gıbı bıktım
Sız en ıyısını yapmıssınız
Insallah ben de bırakacağım
Ben 1ay once lustrale baslamistim biraktim.biktim artik zaten cocukta istiyorum.artik beynimi olumsuz dusunceler kemirmeye baslayinca atiyorum kendimi sokaga psikiyatriye vercegim parayi kitaplara veriyorum oturup bir yerlerde cay iciyorum.ne kadar guclu olursak kazanma sansimiz okadar yuksek.kendimizi salmayalim derim ben.
Inanin 18yaslarimda Icmeye basladim 15yil araliklarla ictim 1ay once depresyon yineledi tekrar basladim mecburen 2hafta kullandim azaltarak geri biraktim.hayati nasil kullanirsak oyle akip geciyor.biktim artik.ben evladima guclu bir anne olmak istiyorum.caniniz sikilmaya baslayinca atin kendinizi sokaga birakin kalsin isler elbet yapilir.cay icmeye kitap almaya paraniz yoksa dahi yuruyun 10-15dk etraftaki insanlara bakin anlayacaksinizki hayat her an akip geciyor.umarim hepimiz ruh sagligi yerinde hayat sureriz.AsiNaz .!.:Tebrik ederim sızı :)
Ben de su an lustral kullanıyorum ve sızın gıbı bıktım
Sız en ıyısını yapmıssınız
Insallah ben de bırakacağım
Inanin 18yaslarimda Icmeye basladim 15yil araliklarla ictim 1ay once depresyon yineledi tekrar basladim mecburen 2hafta kullandim azaltarak geri biraktim.hayati nasil kullanirsak oyle akip geciyor.biktim artik.ben evladima guclu bir anne olmak istiyorum.caniniz sikilmaya baslayinca atin kendinizi sokaga birakin kalsin isler elbet yapilir.cay icmeye kitap almaya paraniz yoksa dahi yuruyun 10-15dk etraftaki insanlara bakin anlayacaksinizki hayat her an akip geciyor.umarim hepimiz ruh sagligi yerinde hayat sureriz.
son bir yıl içinde tüm hayatım boyunca yaşayabileceğim neredeyse tüm talihsizlikleri yaşadım. seratonin geri alınım inhibitörü kullanıyordum sonra birgün kendime hayatın gerçekleriyle yüzleşmelisin ilaçların ardına sığınma dedim ve o gün bugündür antidepresan almadım çok şükür.
depresyon ve anksiyete bozukluğu teşhisi konmuştu. maddi manevi kayıplar yaşadım gelgitler yaşadım. depresyonum hala benimle ama bir orta yol bulduk gibide :)PSİKOLOJİK OLARAK SIKINTINIZ NEYDİ GEÇTİ Mİ ŞİMDİ
depresyon ve anksiyete bozukluğu teşhisi konmuştu. maddi manevi kayıplar yaşadım gelgitler yaşadım. depresyonum hala benimle ama bir orta yol bulduk gibide :)
Lütfen yardım edin.. annem geçmişte panik aatak geçirmiş biz küçükken hatırlıyorum o halini. Çok şükür bu zamana kadar hiç bir şey yaşamadı ama genelde geceleri uyuyamazdı tv açık kalmalıydı, kalp çarpıntı takıntısı vardı. Yazın aniden fenalık ve aile gittik ama suratına sürekli su vuruyor du. Kalbi sıkıca ve ölecek zannediyordu hastaneden eve gelmek istemedi. Neyse özel hastanelerin kardiyologlarina gittik araştırma hastanesine de. Kalbi tertemiz çıktı ama psikiyatri da gördü ilaç vermişti İçmesi ilacını bıraktı. Şimdi geceleri uymuyor uykudan ayakları elleri uyuşukluk uyanıyormuş. Evde birini uyandırıyor hemen ovalar gevşeme kadar.
Lütfen yardım edin benim sorum şu anneme sürekli psikoloji ilacını iç diyorum hata mı yapıyorum onu daha fazla etmekten korkuyorum
Benim annem 90 lı yıllarda Arif Verimli'nin hastasıydı, biz o zaman küçüktük onun ofisinde yatıyordu özel muayanesinde kaldık sabahladık, tedavi etti düzelmişti, ama işte sinsi bir hastalık insan içine attıkça öylece kalıyor, ben annemede diyorum sen kendi kendinin doktoru olacaksın, hayata sarılacaksın, ama yok, acilde yatacak hastanede kalacak, telefonda konuşuyoruz aynı şehirde değiliz, anne çık gel yanıma diyorum ben wc ye gidemiyorum diyor, nasıl geleyim hiç halim yok, doktora git diyorum gideyim de ne diyeyimd iyor karnım ağrımıyor başım ağrımıyor, ne diyeyim diyor. inanın çocukları olarak o kadar çok etkileniyoruz kilütfen ilacını içsin. Ben de çok direndim ilaçsız başedebilirim zannettim. Ama olmuyor. Daha da ileri gidiyor. Ben de anneniz gibiyim. sabah hastaneye gidip akşama kadr orda kalmak istiyorum mesela. İki gece önce 4 e kadr uyuyamadım. Ya uykumda birşey olursa diye. Aklımda sürwkli hastalık senaryoları. Böyle değildim işte. yani bu kadar değildim çok daha hafif anksiyetem vardı. İlaçtan kaçtım şimdi ilerledi.
Benim annem 90 lı yıllarda Arif Verimli'nin hastasıydı, biz o zaman küçüktük onun ofisinde yatıyordu özel muayanesinde kaldık sabahladık, tedavi etti düzelmişti, ama işte sinsi bir hastalık insan içine attıkça öylece kalıyor, ben annemede diyorum sen kendi kendinin doktoru olacaksın, hayata sarılacaksın, ama yok, acilde yatacak hastanede kalacak, telefonda konuşuyoruz aynı şehirde değiliz, anne çık gel yanıma diyorum ben wc ye gidemiyorum diyor, nasıl geleyim hiç halim yok, doktora git diyorum gideyim de ne diyeyimd iyor karnım ağrımıyor başım ağrımıyor, ne diyeyim diyor. inanın çocukları olarak o kadar çok etkileniyoruz kielimizden birşey gelmiyor.. ne yapacağımızı şaşırdık..