Selam arkadaşlar,
Kv’nin bazı tavırlarını takıntı haline getirdim eşimede anlatmak istemiyorum. Biraz içimi dökmek istedim. Kv’yle altlı üstlüyüz, kp bu sene vefat etti. Aramızda seviyeli bir mesafe var, haftada bir veya iki giderim yanına. Çalışıyorum çocuğumuz yok, iki kaynım daha var onlar senede taş çatlasa iki kere gelirler uzaktalar ama sorsan daha kıymetliler. Eşim annesinin tavırlarına tahammül edemediğinden bi küser bi barışır. Bir aydır birbirlerine küsler. Ben gidip gelirim. İlk evlendiğimiz zamanlar çok bunaltıcıydı. Hergün aramamı beklerdi, herşeyi sorar bilmek isterdi. Nişan döneminde mobilya vs karıştı, bizi kavgalarına başka özel konulara sürekli dahil ederdi, bunlar normal kv şeyler dedim. Ev bakmaya başladık nişan döneminde çok ağladı oğlum beni bırakıyor diye yakındı. Benim önümde bayılma numaraları ağlamalar vs. Şansından daire çıktı aynı binada başka bulunmadı dügün dönemi yerleştik. Alt üst olunca beklentiler daha çok olur haliyle. Ama pek oralı olmadım. Maalesef kavgalarda gerekti, aramız soğudu. Öyle çat kapı gelme huyu yoktur ama alttan alta laf söyleyip durur. Benim eşimi doldurduğumu herseyi anlattığımı söyler evlenmeden önce çok iyi anlaşıyorlarmis güya Halbuki öyle birsey yok. “İlerde ev bulursanız ben yalnız kalcam”, “komşular kp vefat ettikten sonra bir oğuldan ötekinde kalıp durur evini kapatırsın” tarzı şeyler konuştu. Sürekli yalnız kaldığından evlatları yalnız bıraktığından yakınır. Anneleri kendisi çok üstün tutar, hep anne hakkını anne bedduasini konuşur. Geçenlerde yalnız yaşlı ninelerden, huzur evinde kalıp yakınanlardan bahsetti. Anneler 9 ay taşır büyütür çocuklar sonra istemez tarzı konuşup durur. Sürekli feryadlarda. Beni kötü hissettiriyor bu durum, vicdan yapıp duruyorum. Kadını yalnız bıraktığımızda yok ama ilerde beraber yaşama gibi hayalim yok. Elden ayaktan düşer ozaman başım üstüne ama kadın daha 62 yaşında... şimdiden ilerisi için yer yapma çabasında gibi hissediyorum bilmiyorum kendim mi kuruyorum bunları kafamda. Zaten evlendiğimiz günden beri altlı üstlüyüz..
Kv’nin bazı tavırlarını takıntı haline getirdim eşimede anlatmak istemiyorum. Biraz içimi dökmek istedim. Kv’yle altlı üstlüyüz, kp bu sene vefat etti. Aramızda seviyeli bir mesafe var, haftada bir veya iki giderim yanına. Çalışıyorum çocuğumuz yok, iki kaynım daha var onlar senede taş çatlasa iki kere gelirler uzaktalar ama sorsan daha kıymetliler. Eşim annesinin tavırlarına tahammül edemediğinden bi küser bi barışır. Bir aydır birbirlerine küsler. Ben gidip gelirim. İlk evlendiğimiz zamanlar çok bunaltıcıydı. Hergün aramamı beklerdi, herşeyi sorar bilmek isterdi. Nişan döneminde mobilya vs karıştı, bizi kavgalarına başka özel konulara sürekli dahil ederdi, bunlar normal kv şeyler dedim. Ev bakmaya başladık nişan döneminde çok ağladı oğlum beni bırakıyor diye yakındı. Benim önümde bayılma numaraları ağlamalar vs. Şansından daire çıktı aynı binada başka bulunmadı dügün dönemi yerleştik. Alt üst olunca beklentiler daha çok olur haliyle. Ama pek oralı olmadım. Maalesef kavgalarda gerekti, aramız soğudu. Öyle çat kapı gelme huyu yoktur ama alttan alta laf söyleyip durur. Benim eşimi doldurduğumu herseyi anlattığımı söyler evlenmeden önce çok iyi anlaşıyorlarmis güya Halbuki öyle birsey yok. “İlerde ev bulursanız ben yalnız kalcam”, “komşular kp vefat ettikten sonra bir oğuldan ötekinde kalıp durur evini kapatırsın” tarzı şeyler konuştu. Sürekli yalnız kaldığından evlatları yalnız bıraktığından yakınır. Anneleri kendisi çok üstün tutar, hep anne hakkını anne bedduasini konuşur. Geçenlerde yalnız yaşlı ninelerden, huzur evinde kalıp yakınanlardan bahsetti. Anneler 9 ay taşır büyütür çocuklar sonra istemez tarzı konuşup durur. Sürekli feryadlarda. Beni kötü hissettiriyor bu durum, vicdan yapıp duruyorum. Kadını yalnız bıraktığımızda yok ama ilerde beraber yaşama gibi hayalim yok. Elden ayaktan düşer ozaman başım üstüne ama kadın daha 62 yaşında... şimdiden ilerisi için yer yapma çabasında gibi hissediyorum bilmiyorum kendim mi kuruyorum bunları kafamda. Zaten evlendiğimiz günden beri altlı üstlüyüz..