- 27 Mart 2024
- 30
- 2
- 1
- 28
- Konu Sahibi Matricaria1
- #21
Eşim evin tek erkek çocuğu. Kayınvalim bir kızını kaybetmiş diye çok yaralı bir anne. Bu sebepten heveslidir, mutludur diye sesimi çıkarmadım. Zaten ben sesimi çıkarabilecek biri değilim. Çünkü aramızdaki seviye bozulmasın ben kendi bildiğimi yaparım dedim. Eşim de öyle diyordu. Onlar ne derse desin biz kendi bildiğimizi yaparız diye. Hani asıl amaç onların kalbini kırmadan kendi bildiğimizden vazgeçmemek.Bebeğinizle ilgili o kadar plan yapmasına neden izin veriyorsunuz? "Bizi bırak annemle babamıda karıştırmıcak" diyerek o kadar saçma bi cümle kurmuşsunuz ki.. Bebeğin annesi sizsiniz, farkında mısınız?
Ağlamak yerine kocanızla gerekirse kavgayla haddini bildirin, o ne öyle anası için eşine küsmek?
Bizi karıştırmamasına alıştım çünkü ben de doğumdan sonra onu karıştırmayarak ona gerçekleri göstereceğim kafasındaydım.
Eşime de annesinin ne kadar ileri boyutta olduğunu görür diye öyle söyledim.
Şu cümleniz beni çok üzdü "bebeğin annesi sizsiniz".. keşke bunun herkes farkında olsa ben de böyle problemler yaşamasam.
Aslında ağlak biri de değildim. Evlendikten sonra böyle oldum. Kırılıp kırılıp ağlama krizine giriyorum. Eşimin bu davranışlarını kabullenemiyorum. Beni kendinden soğuttuğu için, bu anları bana unutulmayacak şekilde zehir ettiği için hırçınlaşıp krizlere giriyorum.