herkes kırılıyor ve üzülüyor. en güvendiğin insandan yiyorsu silleyi. 3 yıl birlikteliğin ardından sözlendim, sözlendikten birkaç ay sonra söz attım hem de acı bir şekilde. ciddi anlamda psikolojik sorunlar yaşadım, kendime olan güvenimi kaybettim en kötüsü artık kendimi sevmiyordum. bunların hepsi birer süreç geçiyor sonra ama o an ne hissettiğini asla unutmuyorsun. hani her şeyi unutursun ismini bile, ama o adını koyamadığın hissi unutamıyorsun sadece alışıyorsun. hayallerin en ciddiyete varmış noktasında aldım darbeyi. yani sevgililik sürecinde olsaydı evet yine zordu ama söz artık belli ciddiyete erişmişsin yaza evleneceksin. ama yine de şükrediyorum, peki ya evlendikten sonra bilseydim? çok daha kötü. Allah kimseye kaldıramayacağı yükü vermez, sabır sabır sabır. hayırlısı böyleymiş diyip geçmeyi, canımı sıkmamayı öğrendim patavatsızca soru soran kişilere. ama hepsi birer tecrübe. bir bakmışsın hayat daha iyilerini çıkarmış karşına, layığını. şükrediyorum iyi ki bitmiş iyi ki onları yaşamışım, çünkü bu yolun sonunda sevgilim varmış. ben ona ulaşmışım oyunu kazanmışım ben önüme bakarım artık
sen neler yaşadın anlatmak ister misin?